بریده‌هایی از کتاب رقص با گربه ها

دور‌و‌برم می‌‌گشت و از من پرستاری می‌کرد. حتی یک شب که حالم بد شد، زیر بغلم را گرفت و مرا به بیمارستان رساند. دکترها گفتند اگر به موقع مرا نرسانده بود، حتماً کمی دیرتر می‌‌رسیدیم. از سگ تشکر کردم.

اولش می‌‌خواست منصرفم کند، اما نتوانست. هرچه دلیل منطقی آورد، جوابش را دادم و هرچه دلایل غیر‌منطقی برای نرفتن آورد، دلایل من غیر‌منطقی‌‌تر بود. بالاخره پذیرفت،

پدر گفت: «بله، یادم می‌آید که مادربزرگ مرا به دنیا نیاورد. من خودم به دنیا آمدم. تصمیم سرنوشت‌سازی بود که گرفتم و تا آخر عمر هم پایش می‌ایستم. »

«مادربزرگ‌ها از تنهایی دنبال کسی می‌گردند تا برایش حرف بزنند و پدرها در تنهایی ترجیح می‌دهند با کسی حرفی نزنند. مادربزرگ‌ها از تنهایی به دیگران پناه می‌برند اما پدرها از تنهایی، به تنهایی پناه می‌برند. »

مادربزرگ‌ها از تنهایی به دیگران پناه می‌برند اما پدرها از تنهایی، به تنهایی پناه می‌برند

سگ برایم از عموی مرحومش تعریف می‌کرد که چطور پس از مراجعه به دکتر برای یک دندان‌درد ساده، به خاطر دیدن نرخ حق ویزیت، هاری گرفته و دکتر را گاز گرفته بود.

دکترها گفتند اگر به موقع مرا نرسانده بود، حتماً کمی دیرتر می‌‌رسیدیم.

آنهایی که وضعشان خوب بود و شیر می‌خوردند، پس از خوردن شیر، شیشه‌های خود را که دیگر خالی شده بود، شکستند. آن‌هایی هم که امکاناتی برای اعتراض نداشتند، با خیس‌کردن پوشک خود، به جمع معترضین پیوستند.

برای مسافر صحرا، رسیدن به مقصد یعنی شروع سفر بعدی و سفر بعدی یعنی گذر دوباره از صحرا.

«من تمام کارهای بد گذشته‌‌ام را به جز بعضی‌‌هایشان ترک کرده‌‌ام. قول می‌دهم بقیه را هم به جز بعضی‌هایشان ترک کنم. »

. آنقدر لاغر بود که انگار استخوان‌های بدنش را با پوست جلد کرده بودند.

مادربزرگ بقچه‌‌اش را گره زد و برای سفر اعلام آمادگی کرد. نمی‌دانم فکر می‌کرد برای یافتن مفهوم زندگی کجا قرار است برویم که مایوی دو‌تیکۀ بد‌رنگی که برداشته بود، از زیر بقچه‌اش توی ذوق می‌زد.

مادربزرگ لنزهای رنگی‌‌اش را درآورد تا راحت‌تر بتواند گریه کند

می‌‌خواستم به او از ژرفای کلمۀ نانوشته، نگاه محبت‌آمیز، لبخند ماه، سکوت آرامش‌بخشِ دشت و شیرینی بیدار‌شدن از کابوسی وحشتناک، برق نگاه مملو از امید، شادی یافتنِ چیز گم‌شده و خاطرۀ اولین دیدار عشقی جاودانه بگویم،

چشمک می‌زد و پارس‌کنان می‌گفت: «نه! این کارها درست نیست و اسمش دزدی است! » البته در همان حال با ولع هرچه تمام‌‌تر همۀ شیرخشک‌ها را یک‌‌جا بلعید! فهمیدم که سگ فقط ادای یک حیوان بامعرفت را درمی‌‌آورد و می‌شود به راحتی او را خرید.

فکر فرار راحتم نمی‌‌گذاشت. اگر خودم تنها بودم شاید برای فرار کاری می‌کردم، اما چون مادربزرگ و سگ هم در زندان بودند، ‌دیگر واجب شده بود که حتماً این کار را بکنم.

اولش می‌‌خواست منصرفم کند، اما نتوانست. هرچه دلیل منطقی آورد، جوابش را دادم و هرچه دلایل غیر‌منطقی برای نرفتن آورد، دلایل من غیر‌منطقی‌‌تر بود. بالاخره پذیرفت،

ماهی می‌‌گفت «آب دریا دارد روز به روز شورتر می‌‌شود. » پدر می‌‌گفت «طبیعی است»، اما ماهی گفت که «دریا دیگر شورش را درآورده. » پدر به امتداد شوری دریا نگاه کرد.

مانده است که آیا مرا بپذیرد یا مانند بقیۀ اسپرم‌‌ها، به عنوان «اسپم» علامت بزند؟

اینکه گم شده بودیم، اصلاً برایش مهم نبود، چون شادی یافتن چیزِ گم‌شده، حسابی خوشحالش کرده بود.