بریده‌هایی از کتاب رئیس زندگی خودت باش!

یادتان باشد در مسیر موفقیت، ترس و ناراحتی فقط نقش سرعتگیر را دارند. به عنوان بن‌بست به آن‌ها نگاه نکنید.

هدف ما همیشه هم رسیدن به مدال طلا نیست. هدف ما می‌تواند قدم گذاشتن در مسیر موفقیت باشد، یعنی رسیدن به مدال برنز و نقره که ما را به هدف نزدیک‌تر می‌کنند.

برای موفقیت در کاری باید قدم به قدم از حاشیهٔ امن خود خارج شوید

وقتی چیزی دو بار بر سر راه شما قرار می گیرد، ناچار به تقدیر فکر می‌کنید.

باید به دنبال موقعیت‌هایی باشید که شما را معذب می‌کنند و بعد خودتان را در آن‌ها غرق کنید. البته بدین معنا نیست که روی لبهٔ ساختمان راه بروید و جان‌تان را به خطر بیندازید. لازم نیست سراغ هر کاری بروید که شما را می‌ترساند یا معذب‌تان می‌کند. به جای آن، خودتان را به سمت کارهایی هل بدهید که در رسیدن به هدف کمک‌تان می‌کنند.

برای رسیدن به مهارت‌های جدید و تجارب ارزشمند باید خودتان را در موقعیت‌های سخت قرار دهید.

«هرچه می‌خواهی خارج از حاشیهٔ امن زندگی‌ات است.»

تمام رازها و نقاط آسیب‌پذیر وجودتان را افشا نکنید. خودتان را گول نزنید و فکر نکنید باید همه چیز را به همه بگویید.

هرچه بیش‌تر دربارهٔ خودتان به آن‌ها بگویید، راه‌های مخفی بیش‌تری را لو می‌دهید، ضعیف‌تر می‌شوید و آن‌ها راحت‌تر به شما حمله می‌کنند.

در یک رابطهٔ سالم، از هر نوعی که باشد، نیازی نیست تمام جزئیات را دربارهٔ خودتان تعریف کنید.

«لی‌لی، اگه چیزی برای تو مهمه، دلیل نمی‌شه برای بقیه هم مهم باشه.»

فتح افکار چیزی نیست که در یک شب بتوان به آن رسید. بلکه فرآیندی مستمر است که مدام به اصلاح و تطابق نیاز دارد. چون ذهن شما همواره در حال رشد و نمو است.

حال خودت را خوب کن.

شادی تو قوی‌تر از ترس است.

وقتی کسی حرف بدی به تو می‌زند، این احتمال وجود دارد که او از چیز دیگری در زندگی‌اش ناراحت باشد.

اینترنت چیزی فوق‌العاده و انقلابی است، ولی باید بپذیریم که می‌تواند خیلی هم بی‌رحم باشد. مردم خیلی راحت پشت صفحهٔ کامپیوترشان می‌نشینند و به صورت کاملاً ناشناس هرچه بخواهند می‌گویند.

باید بدانید قدرت ذهن، کلید تبدیل شدن به رئیس زندگی است. تصور کنید از همین روش برای دستور دادن به ذهن‌تان استفاده کنید تا از منفی‌بافی، حسادت یا وحشت دست بکشد.

اغلب دنبال این هستیم که آدم‌ها بر اساس خواسته‌های ما رفتار کنند و فراموش می‌کنیم روی خودمان تمرکز کنیم.

چیزی کار کن که کنترلش دست خودت است.

تنها شخصی که باید کنترلش می‌کردم، همان کسی بود که می‌توانستم کنترلش کنم، یعنی خودم.