بریده‌هایی از کتاب رئیس زندگی خودت باش!

جمع کردن آدم‌ها برای تلاش و کمک به شرکت، مثل دندان کشیدن بود. حسابی از دست آن‌ها عصبانی می‌شدم، چون برای تحقق این رؤیا خیلی تلاش می‌کردم، ولی واقعیت این بود که آن رؤیا مال من بود، نه آن‌ها. من سال‌ها تلاش کردم کنترل‌شان کنم و وادارشان کنم به خاطر چیزی تلاش کنند که به اندازهٔ من، برای‌شان مهم نبود. ولی نتیجه نداد.

. از بچگی ایده‌های خیلی بزرگی در سر داشتم. هیچ وقت با چیزهای ساده یا متوسط قانع نمی‌شدم، در نتیجه وقتی سراغ کاری می‌رفتم دلم می‌خواست بهترین‌ها و بزرگ‌ترین‌ها را خلق کنم.

اگر نمی‌توانید آدم‌ها را کنترل کنید باید واکنش خودتان را نسبت به آن‌ها کنترل کنید.

یک رئیس واقعی درک می‌کند که چیزهای غیرقابل کنترل زیادی در زندگی وجود دارد و عصبانیت، هیچ فایده‌ای ندارد.

موانعی جلوی راه‌تان قرار می‌گیرد و با دشمنان زیادی روبه‌رو می‌شوید. بازی سخت‌تر و سخت‌تر می‌شود، ولی اشکالی ندارد، چون شما هم باهوش‌تر، سریع‌تر و ماهرتر می‌شوید.

باید تنها چیزی را کنترل کنم که از عهده‌اش برمی‌آیم، یعنی خودم.

با خودتان صحبت کنید، رشد کنید، اشتباه کنید و به آدم بهتری تبدیل شوید.

از دست خودتان عصبانی نشوید و احساس ناامیدی نکنید.

تبدیل شدن به رئیس زندگی، فرآیندی است که یک‌شبه اتفاق نمی‌افتد.

از آن دسته آدم‌های اعصاب خردکن نباشید که وقتی می‌گویم «لبخند بزنید!» فریاد می‌زنند

همین الان پیش خودتان می‌گویید: «گوش کن، تو هیچی دربارهٔ زندگی من نمی‌دونی. پس چه‌طور می‌تونی بگی زندگی فوق‌العاده‌ای دارم؟» در جواب باید بگویم: «زندگی شما آلبومی خیلی بزرگ است و موقعیت بد و نامطلوب حکمِ عکسی سه در چهار را دارد.» یک عکس کوچک، نمی‌تواند نمادی از کل آلبوم باشد.

در تمام این موقعیت‌ها به ارزش‌های‌تان حمله می‌شود و در بوتهٔ آزمایش قرار می‌گیرند. بنابراین باید قوی باشند، چون چارهٔ دیگری ندارند. اگر فقط زمانی که همه چیز امن و امان است به ارزش‌های‌تان پایبند باشید، نمی‌توانید اسم‌شان را ارزش بگذارید، به آن‌ها می‌گویند سرگرمی.

در تمام این موقعیت‌ها به ارزش‌های‌تان حمله می‌شود و در بوتهٔ آزمایش قرار می‌گیرند. بنابراین باید قوی باشند، چون چارهٔ دیگری ندارند. اگر فقط زمانی که همه چیز امن و امان است به ارزش‌های‌تان پایبند باشید، نمی‌توانید اسم‌شان را ارزش بگذارید، به آن‌ها می‌گویند سرگرمی.

«هیچ درست و غلطی وجود ندارد. چیزی که وجود دارد، تفاوت بین آدم‌هاست.»

اولاً شما خاص هستید و دوماً شما خاص نیستید. از این جهت خاصید که انسانی منحصربهفرد هستید و ویژگی‌هایی دارید که هیچ‌کس در دنیا ندارد. حتی اگر دوقلوی هم‌سان داشته باشید، باز هم هیچ‌کس در دنیا، دقیقاً مثل شما نیست و این یعنی شما آدمی خاص و ویژه هستید. ولی اگر با ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود هیچ کاری نکنید، هیچ فایده‌ای ندارد.

رئیس زندگی درک می‌کند هیچ چیز به‌تنهایی نباید تمام وجودتان را بسازد یا درهم بشکند.

تلاش حس خوبی به آدم می‌دهد. البته طاقت‌فرسا و استرس‌آور هم هست و منجر می‌شود بعضی از فرصت‌های تفریحی را از دست بدهید، ولی در نهایت پاداش کارتان را می‌گیرید.

افراد بالاتر از شما لزوماً آدم‌های بدجنس، پولدار و معروفی نیستند که خود را از همه برتر می‌بینند. وضعیت افراد روی نردبان زندگی، ارتباطی با مقام و موقعیت ندارد. این نگرش درستی نیست. من معتقدم افرادی که در نردبان زندگی از من بالاترند، بیش‌تر از من تجربه و دانش دارند و باید آن‌ها را بپذیرم و به آن‌ها احترام بگذارم.

اهداف واضحی برای خودتان وضع کرده و آن‌ها را با تصاویری روشن مشخص کنید. نمی‌توانید برای رسیدن به تصویری مبهم و تار تلاش کنید، چون هیچ وقت نمی‌فهمید به آن رسیده‌اید یا نه.

. اگر خودتان را دوست نداشته باشید، حس ناامنی و مشکلات درونی‌تان را در وجود دیگران می‌بینید و هیچ وقت نمی‌توانید چهرهٔ واقعی اطرافیان‌تان را ببینید.