بریده‌هایی از کتاب بیمار خاموش

اعتماد، زمانی که از بین بره، سخت می‌‌شه دوباره به دستش آورد.

احساسات اظهارنشده هرگز نمی‌میرند، بلکه زنده دفن می‌شوند و بعدها به وقیح‌ترین شکل بروز می‌کنند. ـ زیگموند فروید

اما حالا هربار که صدای خنده‌های کتی را می‌شنیدم هیجان به دلم سرازیر می‌شد. گویی همچون درختی شده بودم که با ریشه‌هایم سرخوشی و شادمانی‌اش را جذب می‌کردم

برای همه‌مان، همه‌مان که زخم خورده بودیم و خودمان را گم کرده بودیم، احساس تأسف عمیقی کردم.

خنده داره. آخه فکر می‌‌کردم ترس باید احساس سردی مثل سرما باشه جوری که باعث بشه یخ بزنی‌، اما نه، مثل آتش درونت رو می‌‌سوزونه.

هدف از درمان اصلاح گذشته نیست، هدف توانمندساختن بیمار برای رویارویی با گذشته‌ی خود و سوگواری بر آن است.

با این‌که ذاتا صادق نیستم‌، اما گاهی برحسب اتفاق صداقت به خرج می‌‌دهم.

«انتخاب یک معشوق با انتخاب یک درمانگر فرق داره، برای این‌که باید از خودمان بپرسیم آیا این فرد می‌تواند با من صادق باشد، به انتقاداتم گوش دهد، اشتباهاتش را بپذیرد و قول‌های غیر‌ممکن ندهد؟»

موسیقی از تأثیرگذارترین ابزارهای درمانیه. معجزه موسیقی حیوان وحشی رو هم اهلی می‌کنه.

به نوعی چنگ‌زدن به دانه‌های برفی که در حال ذوب‌شدن هستند و دارند ناپدید می‌شوند، مانند چنگ‌زدن به خوشبختی است

خشم‌های غیرقابل پیش‌بینی پدرم، هر موقعیت پیش‌وپا افتاده‌ای را به شکل باالقوه‌ای به یک میدان مین بدل می‌کرد. یک اظهارنظر متفاوت یا کوچک‌ترین مخالفتی با او، به عصبانیت شدید وی منجر می‌شد و سلسله انفجارهایی را پدید می‌آورد که جان سالم به‌در بردن از آن محال بود.

وقتی بزرگ شدم، احساس ناراحتی، ترس و اضطراب داشتم. به نظرم می‌رسید که انگار قدمت این اضطراب من، به پیش از تولدم بازمی‌گردد و گویی مستقل از من وجود دارد، اما به گمانم به رابطه‌ام با پدرم مربوط بود، چراکه هیچ‌گاه درکنار او احساس امنیت نمی‌کردم.

شخصیت ما نه تنها در انزوا شکل نمی‌گیرد، بلکه برای شکل‌گیری و تکامل باید با افراد مختلف در ارتباط باشد، چون‌که شخصیت انسان به‌طور ناخودآگاه تنها از طریق برقراری ارتباط با دیگران مثل والدینمان کامل می‌شود. این مسأله به دلایل واضح و مشخصی می‌تواند ترسناک باشد. چه کسی می‌داند در آن زمان که چیزی از آن به‌خاطر نداریم، چه‌قدر به ما توهین شده و چه‌قدر تحقیر شدیم و چه شکنجه‌هایی را تحمل کرده‌ایم؟

زندگی‌ای بر پایه‌ی حقیقت، نه دروغ.

اگر به تبرئه‌ی خود بکوشم زبانم مرا محکوم خواهد کرد. ـ عهدعتیق، کتاب ایوب، باب ۹ آیه ۲۰

هدف از درمان اصلاح گذشته نیست، هدف توانمندساختن بیمار برای رویارویی با گذشته‌ی خود و سوگواری بر آن است. ـ آلیس میلر

شدیداً خسته به‌نظر می‌‌رسید و غمگین،

هیچ‌کس شرور به دنیا نمی‌آید. به قول وینیکوت: «کودک نمی‌تواند از مادرش متنفر باشد، بدون این‌که مادر ابتدا از کودک متنفر شود.»

دلم می‌خواست کتکش بزنم، می‌خواستم بپرم رویش و با مشت‌هایم بزنمش. دلم می‌خواست اتاق را زیرورو کنم، مبل‌ها را خرد کنم، گریه کنم، زار بزنم. اما هیچ‌کدام از این کارها را نکردم.

نمی‌شود اسم عشقی که صداقتی ندارد را عشق گذاشت.