بریده‌هایی از کتاب بیمار خاموش

من برای مادرم یا خودم یا حتی آن مرد بی‌خانمان گریه نمی‌کردم. برای همه‌مان گریه می‌کردم. همه‌جا پر از درد شده است و ما فقط چشمان را به روی آن‌ها می‌بندیم.

هدف از درمان اصلاح گذشته نیست، هدف توانمندساختن بیمار برای رویارویی با گذشته‌ی خود و سوگواری بر آن است. ـ آلیس میلر

«درباره‌ی عشق. در مورد این‌که چه‌طور ما اغلب عشق آتشین رو با ماجراجویی و شلوغ‌کاری‌های عشق عادی اشتباه می‌گیریم. عشق واقعی بسیار ساکته و آرام پیش می‌‌ره و از منظر کسی که دنبال ماجراجویی هست، خسته‌کننده به نظر می‌رسه. عشق واقعی عمیق، آرام و ثابته. تصور می‌کنم تو نسبت به کتی، به معنای واقعی کلمه عشق می‌ورزیدی. این‌که او قادر نبود اون رو به تو برگردونه، مسأله‌ی دیگه‌ای هست.»

«وقتی می‌گویم از اون متنفرم، منظورم این نیست که با تمام وجودم متنفرم، تنها بخشی از من از اون متنفر هست. این درست مثل نگه‌داشتن هر دو بخش به طور هم‌زمان هست. بخشی از تو گابریل رو دوست داره و بخش دیگه از اون متنفره.»

همین‌طور که در سکوت نشسته بودیم شقیقه‌هایم شروع به تپیدن کرد سردردم شروع شد. یاد روث افتادم که یک جمله‌ای را همیشه تکرار می‌کرد: «برای این‌که درمانگر خوبی باشی همیشه باید گوش شنوایی برای بیمارها داشته باشی و احساسات اون‌ها رو درک کنی، اما نباید اون‌ها روخیلی پیش خودت نگهداری، چون اون‌ها مال تو نیستن و به تو تعلق ندارن.» به بیان دیگر این دردی که در سرم داشتم درد من نبود. به آلیشیا مربوط می‌شد. این موج غم و اندوه ناگهانی... این تمایل به مردن، مردن و مردن... به من مربوط نمی‌شد بلکه تمامش به‌خاطر وجود او بود. از همان وقتی که نشستم و خودم را جای او گذاشتم، احساس کردم سرم درد گرفت و دلم آشوب شد...

احساسات اظهارنشده هرگز نمی‌میرند، بلکه زنده دفن می‌شوند و بعدها به وقیح‌ترین شکل بروز می‌کنند.

ما انسان‌ها از قسمت‌های خوب و بد مختلفی تشکیل شدیم و تنها یک ذهن سالم می‌تونه در آن واحد این دوگانگی بد و خوب رو تحمل کنه و بیماری‌های روانی دقیقاً یعنی فقدان این درهم آمیختگی. در نهایت ارتباطمان را با آن بخش از وجودمان که نمی‌توانیم بپذیریمش قطع می‌کنیم.

اسم گذاشتن روی چیزی باعث می‌شود که نتوانی کلیت آن را درک کنی

احساس مزخرفیه؛ دردِ موردِ علاقه‌ی کسی نبودن.»

بخش چهارم هدف از درمان اصلاح گذشته نیست، هدف توانمندساختن بیمار برای رویارویی با گذشته‌ی خود و سوگواری بر آن است. ـ آلیس میلر

احساسات اظهارنشده هرگز نمی‌میرند، بلکه زنده دفن می‌شوند و بعدها به وقیح‌ترین شکل بروز می‌کنند. ـ زیگموند فروید

او که چشمانی برای دیدن و گوش‌هایی برای شنیدن دارد، ممکن است خود را متقاعد سازد که هیچ موجود فناپذیری نمی‌تواند رازی را نزد خود محفوظ نگه دارد. اگر لبانش ساکت باشد، با سرانگشتانش نجوا می‌کند. خیانت از تک‌تک سلول‌هایش بیرون می‌تراود.

هدف از درمان اصلاح گذشته نیست، هدف توانمندساختن بیمار برای رویارویی با گذشته‌ی خود و سوگواری بر آن است. ـ آلیس میلر

هدف از درمان اصلاح گذشته نیست، هدف توانمندساختن بیمار برای رویارویی با گذشته‌ی خود و سوگواری بر آن است. ـ آلیس میلر

یکی از سخت‌ترین چیزها اینه که وقتی فردی بیشتر از هر لحظه‌ای به عشق و محبت احتیاج داره، کسی عاشقش نباشه. احساس مزخرفیه؛ دردِ موردِ علاقه‌ی کسی نبودن.»

ما اغلب عشق آتشین رو با ماجراجویی و شلوغ‌کاری‌های عشق عادی اشتباه می‌گیریم. عشق واقعی بسیار ساکته و آرام پیش می‌‌ره و از منظر کسی که دنبال ماجراجویی هست، خسته‌کننده به نظر می‌رسه. عشق واقعی عمیق، آرام و ثابته.

کودکی زمان آرامش و خوشی نیست و عذاب‌آور است. زمانی که کودکان در یک دنیای عجیب و غریب و تنها گیر می‌کنند و قادر به دیدن درست جهان نیستند، و از بدنشان شگفت زده شده و از گرسنگی و حرکات روده‌هایشان می‌ترسند. به معنای واقعی کلمه تحت تنش هستند

کودکی زمان آرامش و خوشی نیست و عذاب‌آور است. زمانی که کودکان در یک دنیای عجیب و غریب و تنها گیر می‌کنند و قادر به دیدن درست جهان نیستند، و از بدنشان شگفت زده شده و از گرسنگی و حرکات روده‌هایشان می‌ترسند. به معنای واقعی کلمه تحت تنش هستند

انگار یک شبه سی‌سال پیر شده بودم و جوانی‌ام تبخیر شده بود

دلم می‌‌خواست نزدیکش شوم‌، اما نمی‌توانستم. او رفته بود؛ کسی که من این‌قدر عاشقش بودم، برای همیشه ناپدید شده بود و این غریبه را تنها رها کرده بود. بغضی گلویم را می‌فشرد، در نهایت اشک‌هایم فروخت و بر روی گونه‌هایم افتاد. در سکوتِ محض و در تاریکی شروع به گریه کردم.