بریده‌هایی از کتاب بیمار خاموش

مغز ما هنگامی که متولد می‌شویم کامل نیست و تنها نیمی از آن شکل گرفته است. به قول روان‌کاو مشهور «دانلد وینیکوت»: «چیزی به نام کودک آدمیزاد وجود ندارد.» بدیهی است که شخصیت ما نه تنها در انزوا شکل نمی‌گیرد، بلکه برای شکل‌گیری و تکامل باید با افراد مختلف در ارتباط باشد، چون‌که شخصیت انسان به‌طور ناخودآگاه تنها از طریق برقراری ارتباط با دیگران مثل والدینمان کامل می‌شود. این مسأله به دلایل واضح و مشخصی می‌تواند ترسناک باشد. چه کسی می‌داند در آن زمان که چیزی از آن به‌خاطر نداریم، چه‌قدر به ما توهین شده و چه‌قدر تحقیر شدیم و چه شکنجه‌هایی را تحمل کرده‌ایم؟

ممکن بود هرگز حقیقت را نفهمم. شاید هرگز نفهمم که چه خبر بوده است، یک‌جورایی خودم هم تمایل داشتم چیزی دستگیرم نشود.

«تلاش برای خوشحال‌کردن کسی که غیرقابل پیش‌بینیه، کسی که از نظر عاطفی غیرقابل دسترس و نامهربانه و سعی در شاد نگه‌ داشتنش و به‌ دست‌ آوردن علاقش شبیه یک داستان قدیمی نیست

بدون کتی، به آن موجود تهی و گوشه‌گیر که قبلاً تحمل کرده بودم تبدیل خواهم شد. هرگز با کسی مثل او ملاقات نکرده بودم و آن ارتباط با آن عمق احساس و عشق را با انسان دیگری تجربه نکرده‌ بودم. او عشق زندگی من بود، او زندگی من بود و من حاضر نبودم از دستش بدهم، حتی با این‌که به من خیانت کرده بود نیز او را دوست داشتم.

هر‌کاری که ماریجوانا در من کرده همچنان کارآمد است و هر وقت که دیگر تأثیری نداشته باشد، به راحتی ترکش خواهم کرد.

برای تسکین درد و درک تجربه‌هایمان به مادرانمان نیاز داریم. هنگامی که مادرمان کمکمان می‌کند، به آهستگی کنترل حالات فیزیکی و احساسی‌مان را فرا می‌گیریم. توانایی ما در حل مشکلات به طور مستقیم، بستگی به توانایی مادرمان دارد.

متوجه شدم که کتی در خانه نیست. خانه بسیار ساکت بود، او با سکوت میانه خوبی نداشت؛ نه این‌که بگویم فرد شلوغی بود، نه این گونه نبود‌، اما جهانش پر بود از صدا.

«درمان فقط با صحبت‌کردن که نیست؛ با فراهم کردن یک فضای امن... محیطی که خودش رو بخشی از اون بدونه، هم درمان صورت می‌پذیره. مطمئنم که می‌دونی بخش اعظمی از ارتباطات غیرکلامیه و شک ندارم که مخالف این حرف نیستی.»

کودکی او را در آغوش مادرش تصویر کردم. آیا مادرش هرگز فکرش را می‌کرد که کودکش به پایان خط برسد، دیوانه شود و درحالی‌که کثیف است و بوی گند می‌دهد بر روی پیاده‌رو بیفتد و زیر لب به عالم و آدم ناسزا بگوید؟

نه تنها با جنون دیگران بلکه با جنون خود نیز کنار می‌آیی. به نظرم هرکدام از ما به نوعی دیوانه هستیم.