بریده‌هایی از کتاب به پا خاستن برای انسانیت

بخشی از فعالیت و اقدام، همواره با گردآمدن افراد و صحبت‌کردن درباره آینده شکل می‌گیرد و تقریباً همیشه به یک نفر نیاز است تا این فرایند را آغاز کند.

نیاز اصلی، میل به ایجاد تغییر و اراده برای پیداکردن هم‌پیمانانی در این مسیر است.

بپاخاستن و اقدام‌کردن اغلب به این معناست که انسان‌ها را گرد هم آوریم تا درباره آینده گفتگو کنند و به برنامه و طرحی کامل و یا حتی پیش‌بینی نتیجه کار نیازی نیست.

همین صحبت‌کردن اغلب پیش‌زمینه قدرتمندی است برای ایجاد تغییر.

«هر جا که هستید، نقطه ورود همانجاست».

تنها کاری که باید انجام دهیم آغازکردن است.

تمرکز روی بهانه‌ها، حتی زمانی که قابل قبول باشند، فقط ما را در دوری باطل از بی‌حرکتی و بیهودگی گرفتار می‌کند.

در واقع اصلاً مهم نیست که چند درصد از مشکل را شما به‌وجود آورده‌اید. چیزی که واقعاً اهمیت دارد این است که آیا برای تغییر اوضاع کاری را که از دستتان برمی‌آید انجام می‌دهید؟

همه کارکنان باید بپامیخاستند و از خودشان می‌پرسیدند برای موفق‌شدن سازمانمان چه‌کار می‌توانیم بکنیم.