بریده‌هایی از کتاب خواجه تاجدار

ز منجنیق فلک سنگ فتنه می‌بارد تو ابلهانه گریزی به آبگینه‌حصار

آقامحمدخان که زبان ترکی را خوب می‌دانست از مرد سالخورده پرسید این چه جور نوحه‌ای است و برای چه چند دقیقه سکوت می‌کنند و بعد یک‌مرتبه نوحه می‌خوانند. مرد سالخورده جواب داد که این نوحهٔ شماعان می‌باشد. آقامحمدخان قاجار پرسید: شماع چیست؟ پیرمرد گفت: شماع کسی است که امشب تا صبح نزدیک یکصد خنجر و کارد در بدنش فرو می‌کنند. و او فردا با دستهٔ خونی‌ها حرکت می‌نماید.

ولی در کرمان به دستور آقامحمدخان قاجار جلادان تخم چشم‌های مردم را درمی‌آوردند و دو کاسهٔ خالی در زیر ابروی مردم تیره‌روز باقی می‌ماند.

کشک از غذاهای معمولی قسمتی از مردم جنوب و جنوب‌شرقی ایران بود و به‌خصوص مسافرین و کاروانیان آن حدود بیشتر کشک می‌خوردند و آزمایش به آنها فهمانیده بود که کشک غذایی است مقوی و سبک و مانع از بروز عوارض داخلی که ناشی از تابش آفتاب است می‌شود.

پیر پیمانه‌کش من که روانش خوش باد گفت پرهیز کن از صحبت پیمان‌شکنان

با اینکه احتمال خشکسالی و مردن گوسفندان از امراض و غرقِ کشتی هست نه زارع از کاشتن گندم خودداری می‌کند نه پرورش دهنده از پرورش گوسفند و گاو خودداری می‌کند و نه تاجر دست روی دست می‌گذارد و از وارد کردن کالا خودداری می‌کند.

یکی از زن‌ها گفت: الله‌وردی، به این ستاره ناسزا نگو زیرا اوقاتش تلخ می‌شود و به ما غضب می‌کند. الله‌وردی مرتبه‌ای دیگر ناسزایی وقیح حوالهٔ ستارهٔ آسمانی کرد و گفت این ستاره از آدمیت بی بهره است و هر قدر به او احترام بگذارید باز برای ما بلا خواهد فرستاد. به همین جهت من به او دشنام می‌دهم که شاید بترسد یا خجالت بکشد و برود. آن وقت مردان و زنان طایفهٔ اشاقه‌باش خطاب به ستارهٔ دنباله‌دار زبان به دشنام گشودند تا او را بترسانند یا شرمنده‌اش سازند و ستارهٔ دنباله‌دار، ناپدید شود.