بریده‌هایی از کتاب چلنجر دیپ؛ عمیق ترین نقطه دنیا

اگر این زمین ارزشمند باشد یا یک روزی ارزشمند بشود، دیگر مال ما نیست. فقط اگر بی‌ارزش باشد ما صاحبش هستیم. پس من واقعاً روی چی ایستاده‌ام، به‌جز این دروغ که زمین مال ماست

«بدون شک، هر افتضاحی زیبایی خودش رو داره.»

بیشتر مقاومت نمی‌کنم، چون سه به یک هستیم.

یک‌چیزی وادارم می‌کند تندتند قدم بزنم

در نهایت پایین همان بالاست.

متوجه می‌شوم من هم بخشی از سرگرمی شبانه‌شان هستم. مثل سیرک، همه تهِ دلشان می‌خواهند ببینند یکی پخش زمین می‌شود.

«بدون شک، هر افتضاحی زیبایی خودش رو داره.»

یک نفر از پنجرهٔ یکی از طبقه‌های بالا پرید روی تشک نجات که از آتش فرار کند. تشک نجاتش نداد

لطفاً با استفاده از راهنما به جمله‌های زیر از یک تا پنج امتیاز دهید. ۱- بسیار موافق ۲- به‌شدت موافق ۳- کاملاً موافق ۴- موافقت مطلق ۵- از کجا می‌دانستی؟

فکر نکن فقط مال خودت است

حالا چه اتفاقی می‌افتد وقتی جهانت تعادلش را از دست می‌دهد و تو تجربهٔ برگرداندنش را به مرکز نداری؟ فقط می‌توانی در نبردی که می‌دانی بازنده‌اش هستی بجنگی و منتظر آوارشدن دیوارها باشی و تبدیل‌شدن زندگی‌ات به بزرگ‌ترین زیرسیگاری مرموز.

«بدون شک، هر افتضاحی زیبایی خودش رو داره.»

«بدون شک، هر افتضاحی زیبایی خودش رو داره.»

کفش‌هایم خیلی تنگند و قلبم دو شماره برایم کوچک است.

ترس زندگی‌نکردن، دلهرهٔ عمیق و پایداری است از این‌که می‌بینی توانایی‌هایت می‌گندند و تبدیل می‌شوند به یک ناامیدی غیر قابل جبران؛ چون «چیزی که باید» را «چیزی که هست» له می‌کند.

۱- بسیار موافق ۲- به‌شدت موافق ۳- کاملاً موافق ۴- موافقت مطلق ۵- از کجا می‌دانستی؟

دارم خواب می‌بینم. دراز کشیده‌ام روی میز آشپزخانه‌ای که زیادی پرنور است و همهٔ وسایلش از سفیدی برق می‌زنند.

دو چیز را می‌دانی. یک: آن‌جا بوده‌ای. دو: محال است آن‌جا بوده باشی.

روی تختم دراز کشیده‌ام و منتظرم دنیا تمام شود. آخرش باید یک روزی تمام شود، چون نمی‌توانم تصور کنم این‌جوری ادامه پیدا کند. رژهٔ روزهای خاکستری با ذهن مه‌آلود بالاخره باید متوقف شود.

تعهدگریزی بین آدم‌های متعهد خیلی رایج است.