بریده‌هایی از کتاب رام کردن خشم سرکش

اگر قدتان یک متر و نیم است و می‌گویید در پرتاپ جهشی بستکبال خوب نیستید، خب حق با شماست، ولی وقتی می‌گویید از بیخ‌وبن بدبخت و بیچاره‌اید و هیچ‌کس شما را دوست ندارد، خیر

من احساس می‌کنم/ من حس کردم ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ وقتی ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ اتفاق افتاد. من می‌خواهم ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ.

چه احساسی دارم؟ چه چیزی باعث شده که این احساس را داشته باشم؟ آیا پای محرک‌های لایفمورتس یا مدل آهن درمیان است؟ در ارتباط با احساسم، چه کاری می‌توانم انجام دهم؟ چه گزینه‌هایی در اختیار دارم؟ خیال دارم برای این احساسم چه‌کار کنم؟ برنامهٔ عملی من برای آن چیست؟

احساسات فقط قرار است اطلاعات باشند و این داده‌ها در مغز ما باقی نمی‌مانند، مگر اینکه خودمان آن‌ها را رها نکنیم.

تحقیقات نشان می‌دهد داروهایی که به درمان افسردگی یا اضطراب کمک می‌کنند در درمان عصبانیتی که با این نوع اختلالات مرتبط است تأثیری ندارند

اضطراب هم می‌تواند زمینه‌ساز بروز خشم باشد. اضطراب احساسی است که اغلب باعث شرمندگی ما می‌شود و ازاین‌رو پرداختن به آن دشوار است، درنتیجه برانگیختگی شدید خود را در قالب عصبانیت بروز می‌دهیم و این به ما کمک می‌کند که حس کنیم کنترل امور احساسی خود را دوباره به دست گرفته‌ایم. از بعد نظری، عصبانی شدن در مقایسه با نگرانی و فشردن دست‌هایمان می‌تواند حلال بهتری برای مشکلات باشد. حداقل براساس آنچه آمیگدال مغزمان می‌گوید.

نوعی کج‌خلقی مداوم خفیف که نتوان آن را مدیریت کرد شایع‌ترین تظاهرات بالینی افسردگی به حساب می‌آید. بااین‌حال افراد افسرده هم گاهی عصبانی می‌شوند.

احتمال بروز افسردگی در قالب عصبانیت در افرادی که نمی‌توانند احساساتشان را مدیریت کنند و دوست دارند دائماً روی مشکلات گذشتهٔ خود تمرکز کنند بیشتر است.

افسردگی‌ای که خودش را در قالب عصبانیت نشان دهد در راهبردهای تنظیم شناختی و نشخوار ذهنی ریشه دارد.

عصبانیت پوششی برای پنهان کردن اختلالات اضطرابی و خلقی