بریده‌هایی از کتاب رام کردن خشم سرکش

بیش از بیست درصد از افرادی که تصور می‌کنند به افسردگی حاد مبتلا هستند و برای درمان آن به پزشک مراجعه می‌کنند، درواقع دچار اختلال دوقطبی هستند

درصورتی‌که مغز اصلاً استراحت نکند و شارژ مجدد نشود، کم‌کم دچار حالاتی می‌شویم که به تغییر در سیم‌پیچی مغز مربوط می‌شود. باید اضافه کنم که این حالات اختلال عملکرد سیستم عصبی خودکار نامیده می‌شوند. بسیاری از مشکلات رایج جسمی از قبیل بیماری‌های قلبی، فشارخون بالا، حساسیت‌های غذایی و همین‌طور مشکلات شایع روحی ازجمله افسردگی، اضطراب و اختلال استرس بعد از ضربهٔ روحی به عصبانیت مداوم مربوط می‌شوند. تحت این شرایط، بدنی داریم که دستگاه تنظیم میزان استرسش همیشه در حالت روشن قرار دارد.

کسی جای پارکی را که منتظرش بودید غصب کرده و به‌شدت دلخور شده‌اید؟ خب، کاملاً طبیعی است. آیا به‌طرزی مهارنشدنی از کوره دررفته‌اید؟ این حالت کمک چندانی به شما نمی‌کند. نه برای اطرافیانتان مفید است، نه برای اجتماع بزرگ‌تر، نه برای پاسخ به علل شخصی شما و نه حتی برای خود شما. وقتی مدام کنترل خشم خود را از دست بدهیم و دیوانه‌بازی دربیاوریم، درواقع سیم‌پیچی مغزمان را پیوسته برافروخته می‌کنیم و درنهایت باعث سوختن مدارهایش می‌شویم (در چنین فرایندی، همهٔ کسانی را که دوست داریم از خود دور می‌کنیم).

تجربهٔ ما از عصبانیت، سطحی که در آن احساسش می‌کنیم، واکنش ما در زمان بروز آن و اینکه این خشم تا کی در وجودمان دوام می‌آورد بیشتر به تجربهٔ ما مربوط می‌شود تا آنچه در ابتدا باعث عصبانیتمان شده است.

به‌محض اینکه به احساسات، افکار و فیزیولوژی بدن خود توجه کنیم، پیشاپیش ایجاد تغییرات عمده در نحوهٔ تأثیر آن‌ها بر خودمان و چگونگی تعاملمان با دنیا را شروع کرده‌ایم. در حقیقت با این کار بر شیطنت‌های پنهان درونمان نور می‌تابانیم. ایجاد تغییرات بزرگ در سلامت عاطفی ما با روشن کردن لامپی روی آن آغاز می‌شود.