بریده‌هایی از کتاب چرا می خوابیم؟

الکل در ردهٔ داروهای موسوم به آرام‌بخش قرار دارد. این ماده به گیرنده‌های داخل مغز متصل می‌شود و از شلیک الکتریکی نورون‌ها جلوگیری می‌کند. گفتنِ اینکه الکل آرام‌بخش است، اغلب افراد را گیج می‌کند، زیرا الکل در دوزهای متوسط به افراد کمک می‌کند تا پرانرژی‌تر و اجتماعی‌تر باشند. چگونه یک آرام‌بخش می‌تواند شما را سرزنده کند؟ پاسخ به این واقعیت برمی‌گردد که اجتماعی‌ترشدنِ شما در اثر آرام‌شدن بخشی از مغزتان، یعنی قشر پیش‌پیشانی، در ساعات اولیهٔ اثراتِ تدریجی الکل ایجاد می‌شود. همانطور که بحث کردیم، این ناحیه در لوب قدامی مغز به کنترل وسوسه‌های ما کمک و رفتار ما را محدود می‌کند. الکل ابتدا این بخش از مغز ما را بی‌حرکت می‌کند. در نتیجه، «از قیدوبند رها می‌شویم»، کمتر خودمان را کنترل می‌کنیم و برون‌گرا می‌شویم.

کاهش خواب باعث افزایش سطح گردش اندوکانابینوئیدها می‌شود که همانطور که احتمالاً از این نام حدس زده‌اید، مواد شیمیایی تولیدشده توسط بدن هستند که شباهت زیادی به ماری‌جوانا دارند. این مواد شیمیایی مانند مصرف ماری‌جوانا، اشتها را تحریک می‌کنند و میل شما به میان‌وعده را افزایش می‌دهند، وضعیتی که به کَره‌کردن معروف است. این افزایش اندوکانابینوئیدها با تغییراتی در لپتین و گرلین که ناشی از کمبود خواب است ترکیب می‌شود و ترکیبی قدرتمند از پیام‌های شیمیایی ایجاد می‌کند که همگی، شما را به یک جهت سوق می‌دهند: پرخوری‌کردن.

خواب، شب‌ها به‌طورمداوم در حال اصلاح معماری اطلاعات موجود در مغز است. حتی چرت‌زدن در طول روز و تنها به کوتاهی بیست دقیقه هم می‌تواند مزیت تثبیت حافظه را ارائه دهد، تا زمانی که به اندازه کافی شامل خواب NREM باشد.

متأسفانه، جغدها به‌صورتِ مزمن بیشتر در معرض خواب ناکافی هستند، زیرا مجبورند با چکاوک‌ها از خواب بیدار شوند، اما شب‌ها تا دیروقت نمی‌توانند بخوابند. بدین‌ترتیب مجبور می‌شوند بیش‌ازحد به خودشان فشار آورند. بنابراین، به‌دلیلِ این کمبود خواب دچار بیماری‌های بیشتری ازجمله افسردگی شدید، اضطراب، دیابت، سرطان، حملهٔ قلبی و سکتهٔ مغزی می‌شوند.

همان‌طور که یکی از دانشمندان خواب گفته است، «اگر خواب عملکردی کاملاً حیاتی نداشته باشد، بزرگ‌ترین اشتباهی است که فرایند تکاملی تاکنون مرتکب شده است».

شکسپیر می‌گوید: «خواب گره از کلاف سردرگم دلهره‌ها می‌گشاید.»

فکر می‌کنید هفتهٔ گذشته خواب کافی داشته‌اید؟ آیا می‌توانید آخرین باری را به یاد آورید که بدون زنگ ساعت از خواب بیدار شدید و بدون نیاز به کافئین احساس شادابی داشتید؟ اگر جوابتان به هریک از این سؤالات «نه» است، شما تنها نیستید. دو سوم بزرگ‌سالان در تمام کشورهای توسعه‌یافته نمی‌توانند هشت ساعت خواب شبانهٔ توصیه‌شده را داشته باشند.

«بهترین پُل بین ناامیدی و امید، یک خواب خوب شبانه است.»

زمان آن فرا رسیده است که بدون خجالت و نگرانی از بدنامیِ برچسب تنبلی، حق خود را برای داشتن خواب شبانهٔ کامل پس بگیریم.

در ازای چند گِرم خواب، چندین کیلوگرم در کسب‌وکار به‌دست می‌آید.

اگر ساعت هفت صبح از خواب بیدار شوید و در طول روز بیدار بمانید و تا اواخر شب به معاشرت با دوستان‌تان ادامه دهید، اما به هیچ‌وجه مشروبات الکلی ننوشید، تا ساعت دو بامداد که به خانه می‌روید، از نظر شناختی و توجه به جاده و آنچه در اطراف‌تان قرار دارد، به همان اندازهٔ رانندهٔ مست دچار اختلال هستید

خواب را به‌صورتِ یک مسابقهٔ دوی صدمتر در المپیک در نظر بگیرید. ملاتونین صدای مسئول زمان‌بندی است که می‌گوید: «دوندگان، سر جای خودتان قرار بگیرید» و سپس تپانچهٔ شروع مسابقه را شلیک می‌کند. آن مسئول زمان‌بندی (ملاتونین) زمان شروع مسابقه (خواب) را کنترل می‌کند، اما در این مسابقه شرکت نمی‌کند.

نتیجهٔ کلی این کار را می‌توان به شرح زیر خلاصه کرد: خواب کوتاه (از آن نوع که بسیاری از بزرگسالان در کشورهای جهان اول معمولاً و به‌صورت روتین کسب می‌کنند) باعث افزایش گرسنگی و اشتها، ایجاد اختلال در کنترل تکانه‌ها در مغز، افزایش مصرف موادغذایی (به‌خصوص غذاهای پرکالری)، کاهش احساس رضایت از غذا بعد از خوردن و جلوگیری از کاهش وزن مؤثر در هنگام رژیم غذایی می‌شود.

اگر فقط می‌توانید هر روز و همیشه فقط به یکی از این موارد پایبند باشید، این مورد را انتخاب کنید: رفتن به رختخواب و بیدارشدن در ساعتی مشخص، بدون توجه به آنچه اتفاق می‌افتد.

براساسِ یک درک علمی جدید و غنی از خواب، دیگر نیازی نیست که بپرسیم خواب برای چه چیزی مفید است. درعوض، مجبوریم بپرسیم که آیا عملکرد بیولوژیکی‌ای وجود دارد که از خواب شب سودی نبرد. نتایج هزاران مطالعه که تاکنون انجام شده تأکید می‌کند که، خیر، وجود ندارد.

این دیدگاه شرکت‌ها به خواب که بی‌خوابی را الگوی موفقیت می‌دانند، در تمامی سطوحی که بررسی کردیم، آشکارا اشتباه است.

دو نیرویی که تعیین‌کنندهٔ زمان خواب و بیداری‌اند ـ یعنی ساعت بیولوژیکی بیست‌وچهارساعته و سیگنال خواب‌آلودگی آدنوزین

کمبود خواب بسیاری از قوای ذهنیِ کلیدی و مورد نیاز در اکثر مشاغل را تضعیف می‌کند. پس چرا ما به کارمندانی که ارزش کمی برای خواب قائل هستند، ارزش بیشتری می‌دهیم؟ ما از مدیر پرقدرتی که شب‌ها تا ساعت ۱ بعد از نیمه‌شب ایمیل می‌فرستد و سپس، قبل از ساعت ۵:۴۵ دقیقه صبح در دفتر کارش حاضر می‌شود، تجلیل می‌کنیم. «قهرمانِ فرودگاه» را که طی ۸ روز گذشته در هفت پرواز مختلف و ۵ منطقهٔ زمانی متفاوت سفر کرده است، می‌ستاییم. در بسیاری از فرهنگ‌های کسب‌وکار، تکبری مصنوعی و درعین‌حال مستحکم وجود دارد که بر بی‌فایده‌بودن خواب تمرکز دارد.

دانشمندان روش درمانی جدید و انقلابی‌ای کشف کرده‌اند که باعث می‌شود عمر طولانی‌تری داشته باشید. این روش، حافظهٔ شما را تقویت کرده و خلاق‌ترتان می‌کند. باعث می‌شود جذاب‌تر به نظر برسید. شما را لاغر نگه می‌دارد و هوس‌های غذایی را کاهش می‌دهد. از شما در برابر سرطان و زوال عقل محافظت می‌کند. از سرماخوردگی و آنفولانزا جلوگیری می‌کند. خطر سکتهٔ قلبی و مغزی و دیابت را کاهش می‌دهد. حتی احساس شادی بیشتر و افسردگی و اضطراب کمتری خواهید داشت. آیا علاقه‌مندید دربارهٔ آن بدانید؟

مقداری از آدنوزین مانند قسط پرداخت‌نشدهٔ وام از دیروز باقی مانده است. سپس، این باقی‌ماندهٔ خواب‌آلودگی را در تمام روز بعد تحمل می‌کنید.