بریده‌هایی از کتاب قانون چاقی

چاقی محصول برهم‌خوردن نظمِ هورمونیِ بدن است، نه میزان دریافت و مصرف کالری.

نظریه‌ای که پزشکان براساس آن عمل می‌کردند کاملاً اشتباه بود و عمل به آن فایده‌ای نداشت، چون دریافت کالری بالا باعث چاقی نمی‌شد، و به همین دلیل کاهش کالریِ مصرفی نمی‌توانست آن را درمان کند. ورزش‌نکردن باعث چاقی نمی‌شود، به همین دلیل افزایش فعالیت‌های ورزشی هم نمی‌تواند چاقی را درمان کند.

در بلندمدت، پرهیز از غذاخوردن می‌تواند عملکرد حافظه را نیز بهبود ببخشد، چون نوعی از پاک‌سازیِ سلولی به‌نام اتوفاژی را فعال می‌کند که باعث می‌شود با بالارفتن سن، قدرت حافظه کم نشود.

خوردن یک وعدهٔ غذایی در روز به‌جای سه وعده، با همان مقدار کالریِ دریافتی، باعث کاهش چربی بدن می‌شود.

مصرف تمام غذاها انسولینِ خون را افزایش می‌دهد، پس مؤثرترین روش کاهش انسولین پرهیز از مصرفِ همهٔ غذاهاست. با تبدیل چربیِ بدن به انرژی، چربیِ خون درحد طبیعی باقی می‌ماند و برای رسیدن به این هدف، باید ۲۴ تا ۳۶ ساعت غذا نخوریم. گرسنگی طولانی‌ترْ انسولین را بازهم بیشتر کاهش می‌دهد.

اگر می‌خواهیم چرخهٔ مقاومت بدن دربرابر انسولین را بشکنیم، می‌توانیم از یک سنتِ شفابخشِ باستانی استفاده کنیم. پرهیز از غذاخوردنْ یکی از قدیمی‌ترین راه‌حل‌هایی است که بشر درطول تاریخ برای مبارزه با چاقی استفاده می‌کرده و در هر فرهنگ و مذهبی در جهان مطرح بوده است

کاهش وزن در بلندمدت دو مرحله دارد که مرحلهٔ دومِ آن نیز به‌اندازهٔ مرحلهٔ اول مهم است. بالابودن سطح انسولین در بدن دو عامل دارد: یکی از آن‌ها غذاهایی است که می‌خوریم (وبه همین دلیل سعی می‌کنیم خوراکی‌هایمان را عوض کنیم و رژیم می‌گیریم). اما مشکل دیگری هم وجود دارد که مدتِ مقاومتِ بدن دربرابر انسولین است و مشکلی بلندمدت است. برای حل این مشکل چه باید کرد؟ باید زمان‌بندی مصرف مواد غذایی را تغییر بدهیم.

برای حل مشکل چاقی، درمان فقط یکی از عوامل کارساز نیست و به درمان‌های متعدد نیاز داریم. طرف‌داری و دفاع از یک روش در مقابل روش‌های دیگر کار درستی نیست. به‌جای اینکه بر سر برنامه‌های غذایی، مثلاً برنامهٔ کم‌کالری و کم‌کربوهیدرات باهم بحث و جدل کنیم، می‌توانیم هر دو را باهم ترکیب کنیم.

چاقی علت مشخص و واحدی ندارد. کالری باعث چاقی می‌شود، کربوهیدرات هم باعث چاقی می‌شود، فیبر ما را از چاقی محافظت می‌کند، مقاومت بدن دربرابر انسولین باعث چاقی می‌شود، قند باعث چاقی می‌شود. تمام این‌ها درست‌اند، ولی هرکدام تا حدی (شکل ۲.۱۷ را ببینید)، و درنهایت همهٔ این عوامل درکنار هورمون‌های مؤثر بر افزایش وزن، بر وضعیتِ ما اثر می‌گذارند، که انسولین مهم‌ترینِ آن‌هاست. تمام رژیم‌ها اعم از رژیم کم‌کربوهیدرات، رژیم کم‌کالری که مصرف تمام غذاها را محدود می‌کند، رژیم پالئو و ال‌سی‌اچ‌اف(قطع مصرف مواد فراوری‌شده) و رژیم سوپ کلم، همهٔ این‌ها، می‌توانند باعث کاهش انسولین شوند.

فیبر میزان مصرف مواد غذایی را کاهش می‌دهد، جذب غذا را در معده و رودهٔ کوچک کندتر می‌کند و باعث خروجِ سریعِ آن از رودهٔ بزرگ می‌شود. تمام این موارد برای درمانِ چاقی مفیدند.