بریده‌هایی از کتاب زندگی بی حد و مرز

تو فقط زمانی احساس خرسندی خواهی کرد که با تمام وجود خود و شورمندانه زندگی کنی. اجازه نده شهوت داشتن تو را اسیر کند. و گمان نکن اگر فلان و بهمان چیز را داشتی، آنگاه، خیلی خوشحال‌تر از حالا می‌بودی. این نگرش، بر وهم مبتنی‌ست و پایه و اساسِ واقعی ندارد. هنگامی که در میان اشیا به دنبال خوشبختی می‌گردی، هرگز آن را پیدا نمی‌کنی. به اطراف نگاه کن. به درون نگاه کن.

وقتی به مدرسه رفتم، دیدم که من با بچه‌های دیگر کاملا فرق دارم. در حیاط مدرسه، پدرم در گوشم زمزمه کرد: «پسرم، نگران نباش! خدا اشتباه نکرده است.» اما من فکر می‌کردم وضع من نشان می‌داد که خدا حداقل یک جا اشتباه کرده است. در دل از خدا پرسیدم: «خدایا! چی می‌شد اگر به من فقط یک دست می‌دادی؟ من با همان یک دست، چه کارها که می‌کردم!»

ویلیام جیمز، روانشناس و فیلسوف، که در دانشگاه هاروارد تدریس می‌کرد، گفته است: «بزرگ‌ترین کشفِ دوران معاصر، فهم این نکته است که با تغییر نگاه، زندگی ما نیز دگرگون می‌شود.»

هر چیز خوبی در زندگی با امید آغاز می‌شود.

زندگی عرصهٔ اندوختن بر داشته‌ها نیست، بلکه عرصهٔ بودن است.

هلن کلِر کسی بود که پیش از دو سالگی، در اثر بیماری، بینایی و شنوایی‌اش را از دست داد، اما سرانجام نویسنده‌ای بزرگ، سخنرانی پرشور، و فعال اجتماعی پرتوان شد. این زن بزرگ گفته است: «خوشبختی، حاصلِ وفاداری به آرمان‌های بزرگ زندگی‌ست.»

قرار نیست کامل باشی، قرار است در مسیر کمال باشی. بنابراین، از این که کامل نیستی، نگران نباش.

اگر نگاه خود را به آنچه نداری بدوزی، آنچه را داری نیز ضایع می‌کنی.

تا زمانی که زنده هستی، تا زمانی که دشواری‌ها تو را از پا درنیاورده‌اند، هر چیزی ممکن است.

اگر در زندگیت معجزه‌ای رخ نداد، نترس. اگر در همین لحظه به آرزویت نرسیدی، نگران نباش. به یاد داشته باش که خدا به کسانی کمک می‌کند که به خودشان کمک کنند.

اگر دل در گرو خدا داشته باشیم، خوشبختی در هر شرایطی ممکن است.

شاید راه زندگی همواره هموار نباشد، اما سفر زندگی تماشایی‌ست.

اگر خود را بی‌ارزش و بی‌مقدار تلقی کنی، دیواری به دور خود می‌کشی و مانع رسیدن لطف خدا به خویشتن می‌شوی!

آن‌ها می‌دانستند که بعضی چیزها در کنترل آن‌ها نیست، بعضی چیزها فراتر از فهم آن‌هاست. بنابراین، آن‌ها روی چیزهایی متمرکز شده بودند که تحتِ کنترل‌شان بود و می‌توانستند آن را بفهمند. آن‌ها می‌گفتند: «بعضی چیزها هست که می‌توانیم آن‌ها را دگرگون کنیم و می‌کنیم، و بعضی چیزها هست که از اختیار ما بیرون است، بنابراین، آن‌ها را می‌پذیریم.»

همهٔ ما به عشق محتاجیم؛ مثل گندمزار به آب، مثل ماهی‌ها به آب، مثل دیوانه به خواب، مثل آدم به هوا! آری، ما به عشق محتاجیم. آن کس که از همدلی و شفقت بهره‌مند است، از زندگی بهره‌ای عظیم نصیب‌اش شده است.

خبر خوش آن است که آینده ممکن است صدها بار بهتر از آنی باشد که تو تصورش را کرده‌ای. اما این تو هستی که باید عزم خود را جزم کنی و به سراغ حوادث آینده بروی.

به یاد داشته باش که خدا به کسانی کمک می‌کند که به خودشان کمک کنند.

بدان که موانع همیشه در خدمتِ توانایی‌ها و فرصت‌های تو هستند.

هر کجا کم آورده‌ام، دعا کرده‌ام و خدا نیز به راه درست و تصمیم درست هدایت‌ام کرده است. با خدا، آدم کم نمی‌آورد. او می‌دهد، تو فقط توان گرفتنش را داشته باش. این تو هستی که در گرفتن کم می‌آوری.

آنگاه که دست خود را برای کمک به دیگران دراز می‌کنی، دست خداست که از آستین تو بیرون می‌آید.