بریده‌هایی از کتاب چهار میثاق

تمرین است که استاد می‌سازد.

هیچ فرصتی برای دلتنگی برای چیزی یا کسی نیست، چون شما زنده هستید. لذت نبردن از آنچه اکنون رخ می‌دهد یعنی در گذشته زندگی کردن، و این به معنای نیمه زنده بودن است، که موجب دلسوزی برای خویشتن، رنج بردن و اشک ریختن می‌شود. شما با حقِ شاد زیستن به دنیا آمده‌اید. با حق دوست‌داشتن، لذت‌بردن و عشق را با دیگری شریک شدن به دنیا آمده‌اید. شما زنده هستید، پس زندگی کنید و از زندگی لذت ببرید. در برابر زندگی‌ای که در درون شما جریان دارد مقاومت نکنید. صِرفِ هستی شما هستی خداوند را ثابت می‌کند. هستی شما، هستی زندگی و انرژی را ثابت می‌کند. ما نیاز نداریم چیزی را بدانیم یا ثابت کنیم. فقط بودن، خطرکردن و از زندگی لذت بردن است که اهمیت دار

شما اگر در رویای گذشته زندگی کنید، نمی‌توانید از آنچه اکنون اتفاق می‌افتد لذت ببرید چون همواره آرزو می‌کنید که چیزی جز آنچه هست، باشد.

بهترین راه برای گفتنِ «خدایا، دوستت دارم» این است که زندگی کنیم و بیشترین تلاشمان را بکنیم. بهترین راه برای گفتنِ «خدایا شکرت» این است که گذشته را رها کنیم و در زمانِ حال زندگی کنیم، همین حالا و همین‌جا. زندگی هرچه از شما می‌گیرد، بگذارید بگیرد. وقتی شما از گذشته صرف‌نظر می‌کنید و از آن دست می‌کشید، به خود اجازه می‌دهید که در لحظه اکنون کاملا زندگی کنید. گذشته را رها کردن به معنای داشتن توان لذت‌بردن از رویایی است که هم‌اکنون دارد تحقق می‌یابد.

وقتی آنچه را هستیم دوست نداشته باشیم، راه‌های بی‌شماری برای آزار دادن خود در اختیار داریم.

ما باید آنچه هستیم باشیم، آن‌وقت نیازی نیست که تصویر غلطی از خود ارائه دهیم. اگر شما مرا همان‌طور که هستم دوست دارید، مرا برگزینید. و اگر مرا آن‌طور که هستم دوست ندارید، «خداحافظ. کسی دیگر را پیدا کنید.» شاید سنگدلانه به نظر برسد، اما چنین ارتباطی به این معناست که میثاق‌های شخصی‌ای که با دیگران می‌بندیم، شفاف و معصومانه هستند.

عشق واقعی پذیرش دیگران است همان‌طور که هستند، بدون تلاش برای تغییردادنشان. اگر بکوشیم آنها را تغییر دهیم، یعنی واقعآ دوستشان نداریم. مسلمآ اگر شما تصمیم دارید با کسی زندگی کنید، اگر این توافق را می‌کنید، همیشه بهتر است با کسی توافق کنید که دقیقآ همان طوری است که شما می‌خواهید. کسی را پیدا کنید که اصلا نیازی به تغییر نداشته باشد. خیلی آسان‌تر است که کسی را پیدا کنید که هم‌اکنون همان‌طور است که شما می‌خواهید، تا این که سعی کنید او را عوض کنید.

ا همچنین تصوراتی درباره خودمان داریم، و به این صورت تعارض درونی بسیاری ایجاد می‌کنیم. «من فکر می‌کنم که توان انجام‌دادن این کار را دارم.» شما این تصور را می‌کنید، و سپس کشف می‌کنید که قادر به انجام‌دادن آن کار نیستید. شما خودتان را دست‌بالا و یا دست‌کم می‌گیرید چون این فرصت را به خود نمی‌دهید که پرسش‌هایی از خود بکنید و به آنها پاسخ دهید. شاید نیاز داشته باشید که داده‌های بیشتری در مورد هر موقعیت ویژه گردآوری کنید. یا شاید نیاز داشته باشید که در مورد آنچه واقعآ می‌خواهید، دیگر به خودتان دروغ نگویید.

ما تصور می‌کنیم که همه زندگی را مثل ما می‌بینند. تصور می‌کنیم که دیگران مثل ما می‌اندیشند، مثل ما احساس می‌کنند، مثل ما قضاوت می‌کنند و مثل ما سوءاستفاده می‌کنند. این بزرگ‌ترین تصوری است که انسان‌ها دارند. به همین دلیل است که ما می‌ترسیم در حضور دیگران خودمان باشیم، چون فکر می‌کنیم که دیگران ما را مورد قضاوت قرار می‌دهند، ما را قربانی می‌کنند، از ما سوءاستفاده می‌کنند، و ما را سرزنش می‌کنند، همان‌طور که ما خودمان با خودمان رفتار می‌کنیم. به همین دلیل است که پیش از آن‌که دیگران ما را طرد کنند، خودمان خود را طرد می‌کنیم. این نحوه کارکرد ذهن انسان است.

اگر به این میثاق وفادار بمانید، می‌توانید با قلبی کاملا گشوده در جهان سفر کنید، و هیچ‌کس به شما آسیب نخواهد زد. می‌توانید بگویید: «دوستت دارم»، بدون این که از مسخره‌شدن یا طردشدن بترسید. می‌توانید آنچه را نیاز دارید بخواهید. می‌توانید آری بگویید یا نه بگویید ــ هرکدام که دلتان خواست ــ بدون احساس گناه یا قضاوت درباره خویش می‌توانید تصمیم بگیرید که همواره به دنبال دل خود بروید. آن‌گاه می‌توانید در میان دوزخ بمانید اما آرامش درونی و شادی را تجربه کنید. می‌توانید سعادتمند بمانید، و دوزخ بر شما چیره نشود.

شما می‌توانید ببینید که این میثاق چه اندازه مهم است. هیچ چیز را به خود نگرفتن به شما کمک می‌کند تا بسیاری از عادت‌ها و امور روزمره‌ای را که شما را در دام رویای دوزخ می‌اندازد و دچار رنج بیهوده می‌کند، درهم شکنید. فقط با تمرین این میثاق دوم، شما آغاز به درهم‌شکستن تعداد زیادی توافق‌های کودکانه و حقیرانه می‌کنید که موجب رنج شما می‌شوند

وقتی هیچ چیز را به خود نگیرید، به آزادی قابل توجهی دست می‌یابید. در برابر جادوی سیاه ایمن می‌شوید و هیچ طلسمی، هرچند قوی باشد، نمی‌تواند به شما آسیب بزند. همه عالم می‌توانند پشت سر شما حرف بزنند و غیبت کنند، و شما اگر هیچ چیز را به خودتان نگیرید، از آسیب در امان خواهید بود. ممکن است کسی عمدآ زهری عاطفی برایتان ارسال کند، و شما اگر آن را به خود نگیرید، زهر را نخواهید نوشید. هنگامی که زهرهای عاطفی را ننوشید، آنها برای فرستنده صدمه‌زننده‌تر می‌شوند، اما نه برای شما.

اگر بتوانید از دومین میثاق یک عادت بسازید، می‌بینید که هیچ چیز دیگر قادر نیست شما را دوباره به دوزخ بازگرداند.

ذهن این قدرت را دارد که با خودش حرف بزند

اگر نترسیده باشید، هیچ دلیلی وجود ندارد که حسود یا غمگین باشید.

شما همه آشغال‌های عاطفی‌ای را که به خوردتان می‌دهند می‌بلعید، و این آشغال‌ها را از آنِ خود می‌کنید. اما اگر آنها را به خود نگیرید، وسط دوزخ در امان خواهید بود. در امان بودن از زهر در وسط دوزخ هدیه این میثاق است.

همه مردم در رویا و در ذهن خود زندگی می‌کنند. آنان در دنیایی کاملا متفاوت با دنیای ما زندگی می‌کنند. ما وقتی چیزی را به خود می‌گیریم، فرض می‌کنیم که آنها می‌دانند در دنیای ما چه می‌گذرد، و می‌کوشیم دنیای خود را به دنیای آنها تحمیل کنیم. حتی زمانی که موقعیتی بسیار شخصی به نظر می‌رسد، حتی زمانی که دیگران مستقیمآ به شما توهین می‌کنند، این مطلب ربطی به شما ندارد. آنچه آنها می‌گویند یا انجام می‌دهند و یا عقایدی که ابراز می‌کنند، همه طبق میثاق‌هایی است که در ذهن خویش دارند.

اهمیت شخصی، یا همه چیز را به خود گرفتن، بیانگر نهایتِ از خود راضی بودن است، چون شخص بر این تصور است که همه چیز مربوط به «من» است. در طول دوران تربیت، یا اهلی شدن، ما می‌آموزیم که همه چیز را به خود بگیریم. فکر می‌کنیم مسئول همه چیز هستیم. من، من، من، همواره من!

آنچه باعث می‌شود به دام بیفتید، چیزی است که ما آن را اهمیت شخصی می‌نامیم

با کلام خود گناه نکنید. این اولین میثاق است و شما اگر می‌خواهید آزاد باشید، اگر می‌خواهید شاد باشید، و اگر می‌خواهید از آن مرتبه وجودی که دوزخ نام دارد بیرون بیایید، باید آن را بپذیرید. این میثاق اقتدار بسیاری به همراه دارد. کلام را در راه درست به کار ببرید. کلام را برای شریک‌کردن دیگران در عشق به کار ببرید. از جادوی سفید استفاده نمایید، و از خودتان آغاز کنید. به خود بگویید که چقدر شگفت‌انگیز هستید، چقدر عالی هستید. به خودتان بگویید که چقدر خود را دوست دارید. با استفاده از کلام، همه میثاق‌های کودکانه و حقیرانه را در هم بشکنید.