بریده‌هایی از کتاب تمثیلات

برای تمام افکار و رفتار و گفتار ما پاداش یا کیفری هست، ما نیز حساب کار خود را می‌کنیم و خواسته‌های نفس سرکش خود را مهار می‌کنیم. کارهایی را که صاحب خانه نمی‌پسندد، انجام نمی‌دهیم، زیرا می‌دانیم به حساب تمام کارهای خیر یا شرّ ما رسیدگی می‌شود

قرآن در این زمینه می‌فرماید: «نَکتُبُ ما قَدّموا و آثارهم» هم خود اعمال را می‌نویسیم و هم آثار آنها را.

حوادث تلخ، کمالات انسان را شکوفا می‌کند. آنکه گرفتار شده، با صبر و پایداری رشد می‌کند و آنکه در رفاه است و برای نجات مردم تلاش می‌کند، با ایثار و از خودگذشتگی رشد می‌کند.

سؤال: چگونه می‌توانیم حقایق را آن گونه که هست، ببینیم؟ پاسخ: قرآن می‌فرماید: «اتّقوا اللّه و یعلّمکم اللّه»از خداوند پروا کنید تا خداوند، حقیقت را به شما بیاموزد. تقوی به معنای دوری از انواع بدی‌ها و زشتی‌هاست. آری، افراد آلوده از درک بسیاری حقایق محرومند. کسی که تعصّب قومی، حزبی، نژادی و... دارد، حق را آنگونه که هست نمی‌فهمد،

سؤال: چرا در دنیا همواره با مشکلات و سختی‌ها مواجه هستیم؟ پاسخ: شخصی از کنار مغازه بلور فروشی می‌گذشت، چشمش به لیوان‌هایی افتاد که روی میز به طور وارونه چیده شده بود. همانجا ایستاد، کمی نگاه کرد و یکی از آنها را به همان حالتی که بود برداشت و شروع به اعتراض به

سؤال: چگونه پاداش بعضی اعمال انسان، از حساب و شماره می‌گذرد؟ پاسخ: بر اساس روایات، تعداد نفرات در نماز جماعت هر چه بیشتر باشد، ثواب نماز بیشتر می‌شود؛ تا آنکه عدد افراد حاضر در نماز جماعت، به ده نفر برسد که در این صورت پاداش آن بی‌شمار شده و کسی جز خداوند نمی‌داند. چنانکه انسان، با یک انگشت می‌تواند شماره تلفن بگیرد، با دو انگشت می‌تواند سطل کوچکی را بلند کند، با سه انگشت کار بیشتری انجام می‌دهد، تا اینکه به ده انگشت برسد که در این صورت، دیگر کار انسان محدودیت ندارد و هرکاری بخواهد می‌تواند با این ده انگشت انجام دهد و نوع کارهایش قابل حساب و شماره نیست

سؤال: چه کنیم تا در دنیا راحت زندگی کنیم؟ پاسخ: قرآن می‌فرماید: «لِکیلا تَأسوا علی ما فاتکم و لا تفرحوا بما آتاکم»آن گونه باشید که اگر چیزی را از دست دادید، تأسّف نخورید و اگر چیزی به شما دادند، شاد نشوید. راستی آیا می‌شود انسان اینگونه متعادل باشد که دادن‌ها و گرفتن‌ها در او اثری نگذارد؟ کارمند بانک، یک روز مسئول دریافت پول مردم می‌شود و روز دیگر مسئول پرداخت پول به مردم می‌شود. نه آن روزی که پول می‌گیرد خوشحال است و نه آن روزی که می‌پردازد، ناراحت. زیرا او می‌داند هر دو روز، امانتداری بیش نبوده است.

سؤال: چگونه قبولی تمام کارها، مشروط به قبولی یک عمل همچون نماز می‌شود؟ پاسخ: پلیس راهی را در نظر بگیرید که از راننده‌ای گواهینامه رانندگی مطالبه می‌کند. اگر راننده، گواهینامه پزشکی، گذرنامه سیاسی، پروانه ساختمان، کارت بازرگانی و اجازه اجتهاد و یا هر مدرک دیگری به او نشان دهد، پلیس از او نمی‌پذیرد و تنها اگر گواهینامه رانندگی داشت اجازه عبور می‌دهد و گرنه مانع او می‌شود. در قیامت نیز شرط رسیدن به مقصد، گواهینامه نماز است که اگر نباشد، هیچ عملی مورد قبول و نجات‌بخش نیست.

سؤال: آیا خدا به عبادات ما نیاز دارد که فرمان داده نماز بخوانیم و رو به کعبه بایستیم؟ پاسخ: اگر همه مردم رو به خورشید خانه بسازند چیزی به خورشید اضافه نمی‌شود و اگر همه مردم پشت به خورشید خانه بسازند، چیزی از خورشید کم نمی‌شود. خورشید نیازی به مردم ندارد که رو به او کنند، این مردم هستند که برای دریافت نور و گرما باید خانه‌های خود را رو به خورشید بسازند. خداوند به عباداتِ مردم نیازی ندارد که فرمان داده نماز بخوانند. این مردم هستند که با رو کردن به او از الطاف خاص الهی برخوردار می‌شوند و رشد می‌کنند. قرآن می‌فرماید: اگر همه مردم کافر شوند، ذرّه‌ای در خداوند اثر ندارد، زیرا او از همه انسان‌ها بی‌نیاز است. «اِن تکفروا انتم و مَن فی الارض جیمعاً فانّ اللّه لغنی حمید»

سؤال: چرا خداوند دست به آفرینش زده و این همه موجود و از جمله انسان را آفریده است؟ پاسخ: اگر دانشمند خوش بیانی سخن گفت، نباید پرسید چرا سخن گفتی؟! زیرا علم و بیان او اقتضا می‌کند که یافته‌های علمی خود را ارائه دهد. امّا اگر این دانشمند با آن همه کمالات ساکت شد و یافته‌های خود را کتمان کرد، زیر سؤال می‌رود که چرا نگفتی؟ خداوندِ قادر حکیم مهربان که می‌تواند از خاک، گندم و از گندم، نطفه و از نطفه انسانِ کاملی را بیافریند، اگر نمی‌آفرید جای سؤال بود که چرا قدرت خود را به کار نگرفتی و چیزی نیافریدی؟