بریده‌هایی از کتاب سیری در سیره نبوی

متد یزید اُلدُرم بولدُرم یعنی زور بود ولی متد معاویه بیش از هر چیز دیگر نیرنگ، فریب، نفاق، حقه‌بازی و مکاری بود.

سیره یعنی نوع و سبک رفتار.

«سیره» یعنی نوع راه رفتن.

خشم مگیر و اگر گرفتی، لَختی در قدرت کردگار بیندیش.

تاریخ کارش همیشه لوث است. افرادی جنایتی را مرتکب می‌شوند و بعد خودشان در قیافه یک دلسوز ظاهر می‌شوند برای اینکه تاریخ را لوث کنند

چون توحید جزء فطرت انسان است و هیچ وقت فکر بشر او را به ضد توحید رهبری نمی‌کند بلکه عامل دیگری دخالت دارد

شمشیر علی بدون شک به اسلام خدمت کرد و اگر شمشیر علی نبود سرنوشت اسلام سرنوشت دیگری بود اما نه اینکه شمشیر علی رفت بالای سر کسی ایستاد و گفت: یا باید مسلمان بشوی یا گردنت را می‌زنم، بلکه در شرایطی که شمشیر دشمن آمده بود ریشه اسلام را بکند، علی‌بود که درمقابل دشمن ایستاد.

رهبر، مدیر و آن که مردم را به اسلام دعوت می‌کند و می‌خواند یکی از شرایطش این است که در اخلاق شخصی و فردی نرم و ملایم باشد.

«اَلطَّیشُ لایقومُ بِهِ حُجَجُ اللّه‌ِ» با فشار، حجج الهی را نمی‌شود اقامه کرد.

حق را با باطل آمیختن، حق را از میان می‌برد. وقتی انسان حق را ضمیمه باطل کرد، حق دیگر نمی‌ایستد، خودش می‌رود. حق تاب اینکه همراه باطل باقی بماند ندارد.

مکرهای نفس امّاره عجیب است! انسان گاهی نفسش آنچنان مکر می‌کند که خودش هم نمی‌فهمد. مثلاً شب ولادت پیغمبر است، می‌خواهد جشن بگیرد، شب سرور است، حالا که شب سرور است فسق و فجور بجا می‌آورد

زهرا اگر دنبال فدک می‌رود از باب این است که اسلام احقاق حق را واجب می‌داند والاّ فدک چه ارزشی دارد؟! چون اگر دنبال فدک نمی‌رفت، تن به ظلم داده بود و انظلام بود، والاّ صد مثل فدک را آنها در راه خدا می‌دادند.

آنچه که علی علیه‌السلام را از سیاستمداران دیگر جهان ـ البته به استثنای امثال پیغمبر اکرم ـ متمایز می‌کند این است که او از اصل غدر و خیانت در روش پیروی نمی‌کند ولو به قیمت اینکه آنچه دارد و حتی خلافت از دستش برود

خدا به آنها در درونشان نیروی عزم و تصمیم و اراده داد با یک قناعتی که دلها و چشمها را از نظرِ بی‌نیازی پرمی‌کند. یک کسی شما می‌بینید با «داشتن» که چی دارم و چی دارم می‌خواهد چشمها را پر کند، یک کسی با «ندارم ولی بی‌نیازم و اعتنا ندارم» چشمها را پر می‌کند.

عقایدی که ناشی از عقل و فکر نیست، صرفا انعقاد روحی است یعنی بستگی و زنجیر روحی است. اسلام هرگز اجازه نمی‌دهد یک زنجیر به دست و پای کسی باشد ولو آن زنجیر را خودش با دست مبارک خودش بسته باشد.

اگر مال خدیجه نبود شاید فقر و تنگدستی مسلمین را از پا درمی‌آورد. مال خدیجه خدمت کرد اما نه خدمت رشوه‌دادن که کسی را با پول مسلمان کرده باشد، بلکه خدمت به این معنی که مسلمانان گرسنه را نجات داد و مسلمانان با پول خدیجه توانستند سدّ رمقی کنند.

پس سبک و متد و روش و منطقی که اسلام در رهبری و مدیریت می‌پسندد لین بودن و نرم بودن و خوشخو بودن و جذب کردن است، نه عبوس بودن و خشن بودن

پس سبک و متد و روش و منطقی که اسلام در رهبری و مدیریت می‌پسندد لین بودن و نرم بودن و خوشخو بودن و جذب کردن است، نه عبوس بودن و خشن بودن آن طور که علی علیه‌السلام درباره خلیفه دوم می‌فرماید: «فَصَیرَها فی حَوْزَةٍ خَشْناءَ یغْلُظُ کلْمُها وَ یخْشُنُ مَسُّها وَ یکثُرُ الْعِثارُ فیها وَ الاِْعْتِذارُ مِنْها.»

پس سبک و متد و روش و منطقی که اسلام در رهبری و مدیریت می‌پسندد لین بودن و نرم بودن و خوشخو بودن و جذب کردن است، نه عبوس بودن و خشن بودن آن طور که علی علیه‌السلام درباره خلیفه دوم می‌فرماید: «فَصَیرَها فی حَوْزَةٍ خَشْناءَ یغْلُظُ کلْمُها وَ یخْشُنُ مَسُّها وَ یکثُرُ الْعِثارُ فیها وَ الاِْعْتِذارُ مِنْها.»

تحریف و قلب حقایق، یکی از کارهای اساسی یهود از چند هزار سال پیش تا امروز است. در میان هر قومی در لباس و زیّ خود آن قوم ظاهر می‌شوند و افکار و اندیشه‌های خودشان را از زبان خود آن مردم پخش می‌کنند، منویات خودشان را از زبان خود آن مردم می‌گویند.