بریده‌هایی از کتاب پادشاهان پیاده

این قبولش برای من خیلی سخت بود که فرزند عزیز پیامبر باشی، اما حتی برای آب خوردن هم اجازه نداشته باشی. این خیلی دلم را سوزاند. مگر پیامبر همین فرزندش را نگفته بود که سرور جوانان اهل بهشت است. حالا اما وقتی می‌آیم زیارت اربعین و عزت امام را می‌بینم، می‌فهمم که حرف پیامبر درست بوده و الآن اتفاق افتاده. همین الآن هم امام حسین علیه‌السلام سرور همهٔ مردم‌اند. این را باید بیایی زیارت تا ببینی و بفهمی.

از لحاظ جغرافیای تشیع، اگر به پاکستان نگاه کنیم، پنج‌شش‌تا منطقهٔ خیلی مهم هست که آنجا شیعیان بیشتری دارد. یکی از آن‌ها شهر کویته هست که از مرز میرجاوه در ایران تا کویته، نزدیک هشت‌صد کیلومتر راه است. ایالت سرحد هم دوسه‌تا منطقهٔ پاراچنار، کحاد و هنگو را دارد که این سه‌تا منطقه هم خیلی مهم هستند. این مناطق این‌قدر شیعه دارد که آن‌هایی که در خود پاکستان کارشناس هستند، یکی از دغدغه‌هاشان این بوده که شاید بتوان در این منطقه نظام ولایت فقیه را اقامه کرد؛ این‌قدر ما از لحاظ جمعیت شیعه داریم آنجا.

اگر توی اینترنت نام شیعه را جست‌وجو کنید چه چیزی نشان داده می‌شود؟ این‌همه زیبایی. آیا این‌ها را نشان می‌دهند؟ معلوم است که نه. اولین تصاویری که نشان داده می‌شود قمه‌زنی و خون و ضربه زدن به بدن با زنجیر چاقویی است. همین‌ها را به مردم دنیا نشان داده‌اند. چرا؟ چون می‌خواهند بگویند شیعیان از عقل استفاده نمی‌کنند و حرکت آن‌ها بر مبنای عقلانیت نیست تا به نوعی مردم دنیا را از شیعه منزجر کنند و آن‌ها را بترسانند. می‌خواهند بگویند ما فقط بر اساس خرافه و تعصب عمل می‌کنیم.

تلویزیون و رسانه‌های اروپا خبرهای عزاداری ایام عاشورا و مراسم اربعین و پیاده‌روی شیعیان را خیلی منتشر نمی‌کنند. برخی از سفارتخانه‌های کشورهای عربی که با وهابیت ارتباط دارند، اعتراض کرده بودند که این‌گونه خبرها نباید منتشر شود. چون نمی‌خواهند مردم عادی و بقیهٔ مسلمان‌ها با امام حسین علیه‌السلام آشنا بشوند. چه دلیلی دارد؟ چون از امام حسین می‌ترسند، چون حرکت امام حسین است که معاویه و یزید و پیروانش را رسوا می‌کند. ولی الحمدلله مردم اروپا هر سال از این اتفاق بیشتر با خبر می‌شوند.

اگر من در مسیر امام حسین علیه‌السلام چیزی بدهم یعنی کریم هستم؟! این در مقابل چیزهایی که امام حسین به خدا داد چیزی نیست. به‌خاطر همین است که اهل تسنن، مسیحی‌ها و اهل صابئه شیفتهٔ امام هستند.

بعضی از عراقی‌ها با اینکه پول ندارند، باز هم دست‌بردار نیستند. یک رفیقی داشتم از بچه‌های دانشگاه بود. با چهار تا از دوست‌هایش موکب زد. هر کدام‌شان فقط دویست‌وپنجاه‌هزار پول عراقی داشتند. خیلی نبود. به اندازهٔ سه‌روز کفاف پذیرایی از زائرها را می‌داد. تا اینکه دیدم این‌ها هفده‌روز از زائرها پذیرایی کردند! خیلی تعجب کردم، دانشگاهی بودند و کار و باری هم نداشتند. وقتی از خودشان پرسیدم گفتند: «هر ساعت یک کسی می‌آمد و می‌گفت من نذر دارم. یک نفر دیگر می‌آمد می‌گفت بفرمایید من پول زیاد دارم. یکی دیگر آمد، بفرمایید این گوسفند برای موکب.»

من با برخی از کشیش‌های آمریکایی صحبت کرده‌ام. نگاه‌مان به منجی و امام حسین یکی است. تفاوت ما در این است که خدا اراده کرده مستضعفان را وارثان و فرمانروایان عالم کند؛ نگفته که مستضعف مسلمان. ادیان دیگر این حاکمیت جهانی را فقط برای خودش می‌بینند. کشیش آمریکایی گفت اگر این حرف می‌رسید به آمریکا، ما با موجی از مسلمان‌شدن مردم مواجه می‌شدیم. می‌گفت این حرف‌ها به ما نمی‌رسد.

زورگویان نمی‌خواهند قدرت و منافعشان را از دست بدهند چون به رسمیت شناختن و روایت ماجرای اربعین این خطر را دارد که آن‌ها را در این اقیانوس غرق کند.

حالا گیرم که وهابی‌ها و تکفیری‌ها بخواهند بین مسلمان‌ها نفرت‌پراکنی کنند. اصلاً نیازی به نفرت‌پراکنی نیست، اصلاً نیازی نیست! چون همان‌طور که گفتم مردم آگاه‌اند که مبارزهٔ امام حسین در تاریخ به‌خاطر «سیاسی کردن معنویت‌ها» بوده و به‌همین خاطر هست که برخی دولت‌ها از این قضیه می‌ترسند و به‌همین خاطر هم است که روایتشان از ماجرا جوری است که بدنام کنند آن‌هایی را که به امام یک عشق عمیق و همیشگی دارند و دوست دارند اسلام حقیقی برپا شود همان که به پیامبر صل الله علیه و آله وحی شده و اهل‌البیت...

این ماجرای اربعین را نباید مادی نگاه کنیم. باید خودت را در معرضش قرار بدهی و بگذاری کارش را بکند. کافی است فقط در قلبت را باز کنی. این نور می‌تابد و کاری را که باید بکند می‌کند. برای همین است که من معتقدم ماجرای اربعین یکی از آیه‌های بزرگ مقدمات ظهور است.

من تعجب می‌کنم چرا مردم این حرکت را مادی می‌بینند. این نور، نور فاطمهٔ زهرا سلام‌الله علیها است که می‌تابد و مردم را می‌کشد. این جاذبه‌ای است که من می‌گویم. شما فکر می‌کنید خودتان آمده اید؟... والله خودتان نیامدید...مثل یک فلز می‌مانی که نمی‌دانی چی دارد می‌کشاندت. فقط کشیده می‌شوی.

مگر می‌شود آدم اولویتی بالاتر از اربعین داشه باشد؟ این من نیستم. یک‌چیزی توی وجودم هست که فقط اینجا آرام می‌گیرد. مثل یک میدان مغناطیسی است. وقتی می‌افتی توی جاذبه‌اش دیگر می‌کشاندت. یک نوری یک جاذبه‌ای آمده و توی وجودم ولوله‌ای به‌پا کرده که این کشش مال آن است.

ما باور داریم که شهدا زنده‌اند و پیش خدا روزی می‌خورند. این‌ها فدایی بی‌بی فاطمه زهرا و بی‌بی زینب علیهم‌االسلام شده‌اند. نمی‌خواسته‌اند بی‌بی زینب دوباره اسیر دست نامردان بشود. همه ما فدایی زینب هستیم.

جوان‌ها در اروپا هویت ندارند. دنبال پر کردن این خلاء هستند. امام حسین این خلاء را پر می‌کند.

بعضی‌ها می‌پرسند توی زندگی‌ات از امام معجزه و کرامتی هم دیده‌ای؟ می‌گویم معجزه از این بزرگ‌تر که ما را از بین محله‌ها و اطرافیانی که اصلاً اهل این حرف‌ها نبودند، دست‌مان را گرفت و آورد توی خیمهٔ خودش! باید محله‌های ما را ببینید تا بفهمید دارم دربارهٔ چه حرف می‌زنم. جاهایی که خلافکار شدن خیلی راحت‌تر است تا آدم شدن.

بچه‌ها می‌گفتند سیدمصطفا همان شب تولد، آخر شب که خواست بخوابد ساکش را باز کرد، از توی ساک یک پیراهن درآورد و انداخت روی خودش. پرسیدیم: سید چیه؟ چی شده؟ گفت: دلم برای بابام تنگ شده. پیراهنش را آورده‌ام تا بویش کنم. وقتی شهید شد زنگ زدند به من که بروم خبر شهادتش را بدهم به بابایش. تا زنگ زدم گفتم: آقا سید... گفت فدای سر حضرت زینب. مصطفایم فدای سر عمه‌مان.

گفت «ببین! باورم اینه که امام حسین جبران می‌کنه و کرده. الآن دیگه دنبال منفعت نیستم از حسین. دنبال خسارتم. حسین به من خسارتم بزنه من بُردم.»

وقتی پیامبر اکرم در جایی به اصحابشان فرمودند «آن‌هایی که ندیده ما را عاشق شدند این‌ها از شما به ما نزدیک‌ترند» و بعد وقتی پرسیدند «چه کسانی؟» فرمودند در آخرالزمان می‌آیند مردان و زنانی که این‌گونه‌اند.

مشکل دشمنان با روحی است که امام حسین به جامعه‌ها دمید. ولی مشکلات ما هم فقط با همین امام حسین حل می‌شود.

اگر ما امام حسین شناس شدیم، اگر ما عاشورایی شدیم، اگر ما اربعینی شدیم، جریان کفر و جبههٔ کفر نگران خواهد شد.