بریده‌هایی از کتاب دیوان شهریار

چشم از او جلوه از او ما چه حریفیم ای دل

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران

مرو ای مرد که این طایفه نامردانند

کس نیست در این گوشه فراموشتر از من وز گوشه نشینان توخاموشتر از من

در دیاری که در او نیست کسی یار کسی کاش یارب که نیفتد به کسی کار کسی

نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

به خدا کافر اگر بود به رحم آمده بود زآن همه ناله که من پیش تو کافر کردم

درس این زندگی از بهر ندانستن ماست این همه درس بخوانیم و ندانیم که چه

عهد و پیمان تو با ما و وفا با دگران ساده‌دل من که قسم های تو باور کردم