بریده‌هایی از کتاب غروب فاطمی

زخم هزار و چهار صد ساله.

وقت نماز بوداما سجاده مادر دیده نمی‌شد؛

ما هم دوست داریم بر سر مزارش بنشینیم از آن روزها بگوییم اشک بریزیم اما قبرش کجاست؟ کاش روزی برسد مقابل بارگاه ملکوتی بانوی بانوان صدیقه کبری علیهاالسلام بایستیم و زیارتش را زمزمه کنیم: السَّلامُ عَلَیک یا بِنتَ رَسولِ اللّه‌ِ مَن جَفاک فَقَد جَفا رَسولَ اللّه‌ِ وَ مَن آذاک فَقَد آذی رَسولَ اللّه‌ِ وَ مَن قَطَعَک فَقَد قَطَعَ رَسولَ اللّه‌ِ لاَِنَّک بَضعَةٌ مِنهُ وَ روحُهُ الَّذی بَینَ جَنبَیهِ

چه شده است که بر سر قبر حبیبم ایستاده‌ام وسلام می‌کنم ولی جواب مرا نمی‌دهد. ای حبیب، چرا جواب نمی‌دهی؟ اما می‌دانم که حبیبم در پاسخ خواهد گفت: چگونه پاسخ سلام تو را بدهم در حالی که اسیر خاک گشته‌ام.

ای مردم، بدانید من فاطمه‌ام، و پدرم محمد که فرستاده پروردگارتان و خاتم پیامبرانتان است... آیا می‌خواهید از قرآن روی گردانید، یابه غیر آنچه در آن است حکم کنید؟... ما در مقابل اذیت‌های شما صبر می‌کنیم مانند صبر کسی که با چاقوی بزرگ و پهن اعضایش را قطعه قطعه می‌کنند و تیزی نیزه را در بدنش فرو می‌برند مرحله بعد محاکمه غاصبین و یارانشان بود که با این جملات مطرح شد: ای پسر ابوقحافه، آیا در کتاب خدا نوشته شده که تو از پدرت ارث ببری ولی من از پدرم ارث نبرم؟...

آغاز شد! هجوم اول به خانه وحی!! اولین مرحله این تصمیم چنین آغاز شد که عمر به دستور ابوبکر بر در خانه امیرالمؤمنین علیه‌السلام آمد و گفت: برای بیعت بیرون می‌آیید یا این خانه را با کسانی که در آن هستند آتش بزنم!

فراخوانی من به شما می‌رسد ولی پاسخ نمی‌دهید!

اما عایشه نیامد!! باید هم چنین می‌شد! چرا که از سقیفه بیش از این انتظاری نبود. با شهادت حضرت زهرا علیهاالسلام، همسران پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله برای عزاداری و تسلیت به خانه امیرالمؤمنین علیه‌السلام آمدند، اما عایشه نیامد و اظهار بیماری کرد. همچنین از طرف او به امیرالمؤمنین علیه‌السلام پیامی رسید که دلالت بر خشنودی او از شهادت فاطمه علیهاالسلام می‌کرد! از سوی دیگر عایشه تصمیم گرفت بی‌خبر وارد اتاقی شود که بدن حضرت زهرا علیهاالسلام در آنجا بود؛ اما اسماء اجازه نداد و گفت: «فاطمه علیهاالسلام به من دستور داده هیچ کس نزد او وارد نشود».

سقیفه! یک لشکر در میدانی به نام کوچه!!

چه خبر است در این کوچه؟ برای یک بیعت ساختگی...؟