بریده‌هایی از کتاب جادوی فکر بزرگ

معجون موفقیت در زمینهٔ کسب و تجارت، خانه و اجتماع این است: بهتر از گذشته کار کن (کیفیت بازدهی‌ات را بهتر کن) و بیشتر از گذشته کار کن (میزان بازدهی‌ات را بیشتر کن).

توانایی، یک برداشت ذهنی است. میزان کاری که می‌توانیم انجام بدهیم، به میزان تصوری که از توانایی انجام آن کار داریم، بستگی دارد.

کلمهٔ ناممکن را از فرهنگ لغات خود خارج کنید. ناممکن واژهٔ ویرانگری است. فکرِ، «این کار نشدنی است»، زنجیره‌وار، افکار منفی دیگری را در تأیید خود تولید می‌کند.

میزان توقع ما تعیین‌کنندهٔ میزان موفقیت ماست.

هنگامی که با مشکلات بزرگ روبه‌رو می‌شویم، نباید آن‌قدر درنگ کنیم که فرصت از دست برود. تا زمانی که دست به اقدام نبرده‌ایم امید یافتن راه‌حل در تیرگی پنهان می‌ماند. امیدداشتن خود یک شروع است ولی برای به چنگ آوردن پیروزی باید امید با عمل همراه گردد.

اقدام، ترس را برطرف می‌سازد و بلاتکلیفی و تعلل به ترس میدان می‌دهد. این جمله را در کتابچهٔ راهنمای موفقیت خود یادداشت کنید. اقدام، ترس را از بین می‌برد.

اعتمادبه‌نفس تماماً اکتسابی است. به این معنا که هیچ‌کس با اعتمادبه‌نفس از مادر زاده نمی‌شود، آن دسته از آشنایان شما که با گردن‌های افراخته و نگاه‌های مصمم چهره‌های شاخص اجتماعات هستند، بر نگرانی چیره شده‌اند.

ترس دشمن شمارهٔ یک موفقیت است.

به یاد داشته باشید که توانایی فکرکردن باارزش‌تر از توانایی حفظ کردن اطلاعات است. از ذهن خود برای آفرینش و عملی ساختن ایده‌ها استفاده کنید. راه‌های بهتر و تازه‌تری برای انجام دادن کارها بیابید. از خود بپرسید: «آیا دارم از توانایی ذهنی خود برای ساختن تاریخ استفاده می‌کنم یا تنها برای ثبت‌کردن تاریخی که دیگران می‌سازند؟»

یک بار هنری فورد درگیر یک دعوای حقوقی با مجلهٔ شیکاگو تریبیون شد. تریبیون او را یک آدم بی‌سواد خواند. و فورد،‌ شخصی با چنان اعتبار، جواب داد: «این موضوع را ثابت کنید.» تریبیون با طرح پرسش‌هایی مانند «بندیکت آرنولد که بود؟» «جنگ انقلاب در چه زمانی رخ داد؟» و نظایر آن، او را به پاسخگویی دعوت کرد و هنری فورد به دلیل تحصیلات رسمی محدودی که داشت نتوانست به بیشتر آنها پاسخ صحیح بدهد. سرانجام درحالی‌که به‌شدت کلافه شده بود، گفت: «من جواب این سؤال‌ها را نمی‌دانم؛ اما می‌توانم در پنج دقیقه به آدمی دسترسی پیدا کنم که جواب همهٔ آنها را می‌داند.» هنری فورد هرگز علاقه‌مند به اطلاعات متفرقه نبود. او نکته‌ای را می‌دانست که هر مدیر عالی‌رتبه‌ای می‌داند: چگونگی دسترسی به اطلاعات مهم‌تر از آن است که با مشتی دانسته‌ها، ذهن خود را به صورت انبار اطلاعات درآوریم.

معلومات یک نیروی نهان است و فقط زمانی که به‌کار آید، تبدیل به نیرو می‌شود. به‌خصوص تنها زمانی که استفاده از آن سازنده باشد. داستانی از دانشمند بزرگ، اینشتین نقل می‌کنند به این صورت که وقتی از او پرسیدند یک مایل چند فوت است؟ چنین پاسخ داد: «نمی‌دانم! چرا باید مغزم را از اطلاعاتی پر کنم که می‌توان آنها را به دو دقیقه در هر کتاب مرجعی یافت؟»

نگرشِ «من که کارم را انجام می‌دهم و همین کافی است» طرز تفکری کوچک‌اندیشانه و منفی است. بزرگ‌اندیشان خود را در قالب اعضای یک تیم می‌بینند و معتقدند که با تیم‌شان برنده یا بازنده می‌شوند، نه به‌تنهایی.

هرچه از گذشتهٔ خود به یاد آوریم، بینش ما را نسبت به زمان حال رنگ‌آمیزی می‌کند،

افکار منفی را پیش از آنکه تبدیل به هیولاهای ذهنی شوند، از بین ببرند.

مغز شما شباهت زیادی به یک بانک دارد. شما هر روز در «بانک ذهنی» خود سپرده‌های فکری می‌گذارید. این سپرده‌های فکری روی هم جمع می‌شوند و حافظهٔ شما را تشکیل می‌دهند.

اعتمادبه‌نفس تماماً اکتسابی است. به این معنا که هیچ‌کس با اعتمادبه‌نفس از مادر زاده نمی‌شود،

ترس دشمن شمارهٔ یک موفقیت است. ترس اجازه نمی‌دهد مردم از فرصت‌هایی که به آنها رو آورده است استفاده کنند.

طرز فکر «امتحان می‌کنم ولی می‌دانم عملی نیست»، نتیجه‌ای جز ناکامی به بار نمی‌آورد.

موفقیت افراد بیش از آنکه به میزان هوش آنها بستگی داشته باشد به میزان تفکر آنها وابسته است.

دیدگاه «درست و یک‌دست» همیشه بازی را از «دیدگاه غلط و دو دست» می‌برد.