بریده‌هایی از کتاب عشق و دوستی همه را جذب کنید!

درست است که گذشت زمان، بهترین مرهم است اما از طرفی هم می‌تواند احساسات ناگوار را تشدید کند. بنابراین، بهترین روشی که می‌توانید در پیش گیرید این است که به سرعت هر چه تمام‌تر از شدت آسیب اولیه بکاهید.

یکی از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین پرسش‌هایی که فرماندهان نظامی‌اعصار مختلف مطرح کرده‌اند، این بوده است: اگر دشمن به طور ناگهانی حمله و ما را غافلگیر کند، چگونه می‌توانیم تلفات خود را به حداقل برسانیم؟ آیا باید منتظر ماند و نقشه‌ای طرح کرد؟ باید به دنبال نیروهای کمکی فرستاد؟ یا باید عقب نشینی کرد؟ اکثر کارشناسان نظامی‌معتقدند مؤثرترین واکنش تحت چنین موقعیتی این است که بی درنگ و به سرعت هرچه تمام‌تر به دشمن حمله بریم و به آتش آن‌ها پاسخ گوییم!

وقتی مسؤولیت کامل چیزی بر عهدهٔ ما گذاشته شود، اغلب سعی می‌کنیم از روی انصاف عمل کنیم، زیرا دیگر هیچ دلیل روانی برای «بیشتر» به دست آوردن وجود ندارد و همه چیز در دست ما است.

اشخاصی که از بیماری افسردگی رنج می‌برند اغلب، اتفاقات نامربوط را به خود نسبت می‌دهند و نشانهٔ بی‌ارزشی و بی‌کفایتی خود تلقی می‌کنند.»

تحقیقات در زمینهٔ رفتار بشر ثابت کرده‌اند که اگر به صورت مادی از رفتار ما تقدیر شود – به‌طور مثال با پول یا هر طریق دیگری که جنبهٔ مادی دارد – از اشتیاق ما برای تکرار این رفتار کاسته می‌شود.

کسی که نظر ما را جویا می‌شود و از ما پند و اندرز می‌خواهد، در نظر ما عاقل‌ترین افراد است. علاوه بر این، وقتی کسی شما را راهنمایی می‌کند و اندرز می‌دهد، در واقع عواطف خویش را نثارتان می‌کند و از این رو بیشتر مشتاق می‌شود تا با شما همکاری کند و شما را خشنود سازد.

اگر احساس کنیم کسی برایمان احترام قائل است، تحت هیچ شرایطی او را خطاکار قلمداد نمی‌کنیم. بنابراین، هر خطایی را هم که در حقمان مرتکب شود، سهوی و غیرعمد تشخیص می‌دهیم. اما کسی که برایمان احترامی‌قائل نیست، چطور؟ در این صورت، حتی اگر در حقمان خوبی هم کند، احساس می‌کنیم که کاسه‌ای زیر نیم کاسه‌اش است! علت اصلی رفتار این شخص از کمبود عزت نفس ناشی می‌شود

. با عیب‌جویی و ایراد گرفتن نابه‌جا از شما، او به مقصود خویش نائل می‌شود. او می‌خواهد شما را بکوبد تا خودش احساس ارزش و سربلندی کند، اما این توهمی‌بیش نیست. و شما می‌توانید با تشکر کردن از او و درخواست کمک از وی، روان او را تغذیه کنید و به «حمله» خاتمه دهید.

. با عیب‌جویی و ایراد گرفتن نابه‌جا از شما، او به مقصود خویش نائل می‌شود. او می‌خواهد شما را بکوبد تا خودش احساس ارزش و سربلندی کند، اما این توهمی‌بیش نیست. و شما می‌توانید با تشکر کردن از او و درخواست کمک از وی، روان او را تغذیه کنید و به «حمله» خاتمه دهید.

با شخصی که اصرار دارد با حرف‌های خود، شما را تحقیر کند باید مانند کسی رفتار شود که احساساتش جریحه‌دار شده است

به خاطر داشته باشید اگر نظر وی بیشتر جنبهٔ تخریبی دارد تا سازندگی، او دلش از جایی دیگر پر است و نیاز دارد تا با این کار خودش را خالی کند. با او همدلی و همدردی کنید.

در مواقعی که کار از کار گذشته است و دیگر نمی‌توان کاری دربارهٔ وضعیت موجود انجام داد، صداقت بهترین تدبیر محسوب نمی‌شود. در عوض، به تعریف و تمجید آن بپردازید زیرا این، همان چیزی است که فرد به‌راستی از شما انتظار دارد.

صداقت همیشه بهترین چاره نیست. پس، با تدبیر عمل کنید!

در مواقعی که صداقت و رک گویی، تنها مایهٔ خجالت و آزردگی طرف مقابل می‌شود، عاقلانه این است که خیلی هم صادقانه عمل نکنیم!

اگر کسی بعد از این که کار تمام شده است یعنی زمانی که به اصطلاح دیگر کار از کار گذشته است نظرتان را دربارهٔ آن پرسید، از آن تعریف و تمجید کنید. زیرا این، همان چیزی است که او به‌راستی از شما می‌خواهد. اما اگر او زمانی از شما کمک و راهنمایی خواست که هنوز کار از کار نگذشته است و شما می‌توانید راه و چاه را نشانش دهید، موظفید که صادقانه او را راهنمایی کنید. پس، ابتدا موقعیت را دقیق بسنجید و بعد نظر خود را اعلام کنید. صداقت نابه‌جا، عین حماقت است!

اگر شخصی نزد شما بیاید و نظرتان را دربارهٔ لباسی که به تازگی برای مجلس مهمانی دوخته است جویا شود، در حقیقت به دنبال نظر شما نیست، بلکه به دنبال تعریف و تمجید شماست و می‌خواهد انتخابی را که کرده است، تأیید کنید. اگر او به‌راستی می‌خواست نظر شما را بداند، پیش از آن که آن لباس را بدوزد نمونه‌های پارچه‌اش را نزد شما می‌آورد تا نظر بدهید!

انتقادات و شکایات بی اساس، بیش از آن که با واقعه یا وضعیت مشکل آفرین در ارتباط باشند، با خود شخص، و به ویژه غرور او در ارتباط هستند.

وقتی شخصی از مسأله‌ای جزیی و ناچیز گله و شکایت می‌کند به این علت است که ارزش فردی او مورد سؤال قرار گرفته است. او می‌خواهد مورد توجه قرار بگیرد. غرور او، عزت و احترام را طلب می‌کند.

ابتدا با دقت به حرف‌هایش گوش دهید و به هیچ وجه صحبتش را قطع نکنید. سپس، به شرح و تفسیر آنچه گفته است، بپردازید: " آقای اسمیت، گفتین همهٔ این مدت فکس شما نزد ما بوده؟ بسیار متأسفم! از این که این اتفاق افتاده، خیلی شرمنده‌م! من به شما اطمینان می‌دم که از این به بعد در طول اقامت شما مسؤولیت خدمات رفاهی تون رو خودم به عهده بگیرم. قربان، درضمن می‌خوام یه خواهشی ازتون بکنم! معاون هتل مایلند به‌طور مستقیم از خودتون شرح ماوقع رو بشنوند. می‌شه ازتون خواهش کنم به ایشون بگین که درست چه اتفاقی افتاده؟ " [و در پایان گفت و گو] " و من ترتیبی دادم تا به نحوی شایسته از شرمندگی‌تون دربیاییم. چون می‌خوام غافلگیرتون کنم الآن راجع بهش چیزی نمی‌گم، اما مطمئنم مورد پسندتون واقع می‌شه!

به او بگویید برای جبران کردن اتفاق ناگواری که رخ داده است چیزی مخصوص را برایش در نظر گرفته‌اید. اما آن را برایش فاش نکنید و بگذارید غیر منتظره باقی بماند. خواهید دید که این کار به سرعت او را آرام خواهد کرد