بریده‌هایی از کتاب عشق و دوستی همه را جذب کنید!

اعتماد، صداقت، و احترام عناصر سازندهٔ هر نوع رابطه هستند.

اصل مطلب این است که وقتی شما عصبانی می‌شوید تنها به خودتان صدمه و لطمه وارد می‌کنید. این، بسیار بدیهی است. اما پرسش مهم و اساسی این است: " بعدش چه کار باید بکنیم؟ "

پرسش: چرا بعضی از مردم بینش نامناسبی نسبت به دیگران و به طور کلی زندگی دارند؟ پاسخ: عزت نفس بینش ما را نسبت به وقایع و روابط تعیین می‌کند. به این واسطه است که تعیین می‌شود «چه چیز مهم است» یا «چه چیز بی اهمیت است.» میزان حساسیت شما نسبت به یک چیز، اهمیت آن را نزد شما تعیین می‌کند. بنابراین، هر چه از عزت نفس بالاتری برخوردار باشیم، بینش بهتری نسبت به مسائل مهم داریم و واقع بینانه‌تر به مسائل می‌نگریم. هر چه عزت نفس یک فرد پایین‌تر باشد، بیشتر روی مسائل جزیی و کوچک حساس می‌شود. توجه او روی همین جا و همین لحظه متمرکز است و مانند یک کودک، تنگ نظر و کوته بین می‌باشد. درست مانند دختر بچه‌ای که با عروسک خود بازی می‌کند و ناگهان برادرش آن را از دستش می‌قاپد! در این حالت، دنیا در نظر دخترک تیره و تار می‌شود. این فرد نیز همین خصوصیت را دارد. عزت نفس پایین، چشم ما را بر روی تصویر بزرگ‌تر می‌بندد.

پرسش: چرا نباید از چیزی که به‌طور علنی توهین آمیز است عصبانی شوم؟ پاسخ: با وجود این که می‌توانیم رفتار کسی را اشتباه و دور از ادب در نظر بگیریم، اما توجه داشته باشید که کوچک‌ترین میزان عصبانیت و احساس منفی از غرور و خودخواهی ما ناشی می‌شود. با وجود این، هیچ انسان زنده‌ای نیست که تا اندازه‌ای خودخواه نباشد. این خصلت در همهٔ ما موجود است. اما از نظر تئوریک، اگر شما به طور کامل و صد درصد به خود عشق بورزید، هیچ وقت و تحت هیچ شرایطی عصبانی و ناراحت نخواهید شد. (این مثال را از این جهت عنوان کردم که بعضی وقت‌ها اگر به مسائل در حد اعلا نگاه کنیم، درک موضوع ساده‌تر است.)

جدای از این که با چه کسی سر و کار دارید، یک وجه مشترک در همهٔ آن‌ها وجود دارد که باید آن را هدف قرار دهید و روی آن کار کنید. این وجه مشترک عبارت است از: علاقه به احترام. همهٔ ما علاقه داریم که مورد احترام قرار گیریم. این روش‌ها به فراسوی شخصیت، الگوهای رفتاری، و حتی مشکلات روانی خفیف، نفوذ می‌کنند. آن‌ها، وارد ریشهٔ روان شده و آن را ترمیم می‌کنند. بنابراین، نیازی نیست که ماه‌ها یا سال‌ها روی شناخت شخصیت فرد مورد نظر کار کنید. درکل، همهٔ ما نیازمند این نوع تغذیهٔ روانی هستیم. به همین دلیل است که این راهکارها خیلی زود و به خوبی مؤثر واقع می‌شوند. آن‌ها نیازهای بنیادین بشر را تأمین و به درون شخصیت فرد نفوذ می‌کنند.

جدای از این که با چه کسی سر و کار دارید، یک وجه مشترک در همهٔ آن‌ها وجود دارد که باید آن را هدف قرار دهید و روی آن کار کنید. این وجه مشترک عبارت است از: علاقه به احترام. همهٔ ما علاقه داریم که مورد احترام قرار گیریم. این روش‌ها به فراسوی شخصیت، الگوهای رفتاری، و حتی مشکلات روانی خفیف، نفوذ می‌کنند. آن‌ها، وارد ریشهٔ روان شده و آن را ترمیم می‌کنند. بنابراین، نیازی نیست که ماه‌ها یا سال‌ها روی شناخت شخصیت فرد مورد نظر کار کنید. درکل، همهٔ ما نیازمند این نوع تغذیهٔ روانی هستیم. به همین دلیل است که این راهکارها خیلی زود و به خوبی مؤثر واقع می‌شوند. آن‌ها نیازهای بنیادین بشر را تأمین و به درون شخصیت فرد نفوذ می‌کنند.

پرسش: اگر فرد مورد نظر به معنای واقعی یک عوضی باشد، چطور؟ پاسخ: موظف نیستید فردی که آزارتان می‌دهد را وارد زندگی خود کنید! اگر فردی سوهان روحتان است، یا به شما ضرری می‌رساند، نباید او را به زندگی خود راه بدهید. با وجود این، ابتدا مطمئن شوید رفتار این شخص تنها به این واسطه نیست که احساس می‌کند مورد بی احترامی‌شما واقع شده است. بنابراین، ابتدا روش‌ها را در مورد او امتحان کنید. به علاوه، شما می‌توانید اختلاف را حل کنید و مشکل را به دست فراموشی بسپارید، و سپس او را به خیر و شما را به سلامت! این، هیچ اشکالی ندارد! و اگر فردی برخلاف اظهار پشیمانی و معذرت خواهی خود، به رفتارهای ناپسند خود ادامه داد، عذر او را بخواهید! کسی که صادق باشد نه تنها با زبان خود معذرت خواهی می‌کند، بلکه در عمل دیگر اشتباه خود را تکرار نخواهد کرد. علاوه بر این، او باید هر کاری را که از دستش بر می‌آید، انجام دهد تا اشتباهی را که پیش‌تر مرتکب شده است، جبران کند.

جدای از این که با چه کسی سر و کار دارید، یک وجه مشترک در همهٔ آن‌ها وجود دارد که باید آن را هدف قرار دهید و روی آن کار کنید. این وجه مشترک عبارت است از: علاقه به احترام. همهٔ ما علاقه داریم که مورد احترام قرار گیریم. این روش‌ها به فراسوی شخصیت، الگوهای رفتاری، و حتی مشکلات روانی خفیف، نفوذ می‌کنند. آن‌ها، وارد ریشهٔ روان شده و آن را ترمیم می‌کنند. بنابراین، نیازی نیست که ماه‌ها یا سال‌ها روی شناخت شخصیت فرد مورد نظر کار کنید. درکل، همهٔ ما نیازمند این نوع تغذیهٔ روانی هستیم. به همین دلیل است که این راهکارها خیلی زود و به خوبی مؤثر واقع می‌شوند. آن‌ها نیازهای بنیادین بشر را تأمین و به درون شخصیت فرد نفوذ می‌کنند.

جدای از این که با چه کسی سر و کار دارید، یک وجه مشترک در همهٔ آن‌ها وجود دارد که باید آن را هدف قرار دهید و روی آن کار کنید. این وجه مشترک عبارت است از: علاقه به احترام. همهٔ ما علاقه داریم که مورد احترام قرار گیریم. این روش‌ها به فراسوی شخصیت، الگوهای رفتاری، و حتی مشکلات روانی خفیف، نفوذ می‌کنند. آن‌ها، وارد ریشهٔ روان شده و آن را ترمیم می‌کنند. بنابراین، نیازی نیست که ماه‌ها یا سال‌ها روی شناخت شخصیت فرد مورد نظر کار کنید. درکل، همهٔ ما نیازمند این نوع تغذیهٔ روانی هستیم. به همین دلیل است که این راهکارها خیلی زود و به خوبی مؤثر واقع می‌شوند. آن‌ها نیازهای بنیادین بشر را تأمین و به درون شخصیت فرد نفوذ می‌کنند.

اگر بخواهید انجیل را به عنوان یک کتاب آسمانی و اخلاقی ملاک قرار دهید، در آن به‌صراحت دروغ گفتن به منظور برقراری صلح و آشتی جایز و مباح دانسته شده است. اما درضمن ذکر شده، تنها زمانی این کار جایز است که یک ضرورت محسوب شود و تنها راه ممکن برای رسیدن به این هدف باشد. و اگر می‌خواهید عقل سلیم را معیار قرار دهید، از خودتان بپرسید چرا دروغ گفتن گناه دارد؟ بدون شک به این علت که اغلب دروغ گفتن موجب می‌شود به کسی ضرر و آسیب وارد شود. اما در اینجا هدف شما این است که با اجرای این شیوه‌ها مردم را با هم آشتی دهید و به نفع آن‌ها عمل کنید. هیچ خودخواهی و سوءنیتی در این کار وجود ندارد.

کیفیت هر رابطه‌ای توسط شخصی تعیین می‌شود که حداقلِ توقع را از این رابطه داشته باشد، نه حداکثرِ آن را.

اصل ۱: هنگام رویارویی با شخص مورد نظر، شور و شوق فراوانی از خود نشان دهید تأثیر این اصل، حیرت انگیز است. اگر هنگام رویارویی با این فرد یا استقبال از وی، با رویی باز و لبی خندان او را بپذیرید مانند این است که میلیون‌ها دلار پول خرج او کرده باشید! به این ترتیب، او نیز به نوبهٔ خود از این که با گرمی‌و محبت او را پذیرفته‌اید، به خوبی از شما قدردانی خواهد کرد.

غرور، تکه‌ای از معمای وجود ماست و ما اغلب، همه چیز را با غرور خود می‌سنجیم. فرض کنید شما برای خودتان به خواستگاری بروید. در این حالت ممکن است کمی‌دچار تشویش و اضطراب شده و روی خودتان حساس شوید. حالا، فرض کنید به عنوان یک کار تحقیقی و پژوهشی به خواستگاری بروید یعنی، خودتان را به عنوان یک خواستگار جا بزنید. در این حالت، روی خودتان حساس نمی‌شوید، زیرا اینک پای خودتان در میان نیست، بلکه این کار مربوط به شغل و تحقیقتان می‌شود! در این حالت، غرورتان پای خود را کنار می‌کشد. به همین ترتیب، برای آشتی برقرار کردن میان دو نفر، گاهی وقت‌ها باید ایشان را از معادله خارج کرد و انگیزهٔ آشتی را بنا به مصلحت یا خواستهٔ شخص دیگری ایجاد کرد. بگویید خواسته و نیاز شما این است که آن‌ها با هم آشتی کنند و بهترین و صمیمی‌ترین رابطه را با هم برقرار نمایند.

تحت چه شرایطی ممکن است فقط یکی از دوطرف از یک دارایی ثابت استفاده کند اما هر دو طرف لذت ببرند؟ شاید وقتی که پدری یک بستنی قیفی به فرزندش می‌دهد. کودک از خوردن بستنی لذت می‌برد و پدر از مشاهدهٔ این صحنه (لذت بردن فرزندش) لذت می‌برد! اگر تحت رابطه‌ای باشید که احترام یا عشق یا قدردانی نسبت به یکدیگر در آن معنا دارد، البته از خشنود کردن طرف مقابل، خودتان نیز خشنود خواهید شد.

اختلاف، یک نبرد روانی است. و همان طور که در نبرد جسمی اگر حریف از پشت به ما خنجر بزند هیچ افتخاری را نصیب خود نمی‌کند، در نبرد روانی نیز اگر به اصطلاح ریش و قیچی را به دست طرف مقابل بسپاریم، او کم‌تر ممکن است به ما خیانت کند.

طبیعت بشر به گونه‌ای است که چیزهای کمیاب را طلب می‌کند. ما چیزی را که نمی‌توانیم به دست آوریم، دوست داریم و به چیزی که برای دستیابی به آن مجبوریم تلاش کنیم، بیشتر علاقه داریم.

مخالفت کردن با دیگران کاری بس ساده است و اگر بخواهید سوژه‌ای را برای مخالفت کردن بیابید هیچ وقت با کمبود مواجه نخواهید شد. اما مردم دانا و هوشیار به جای این کار، به دنبال موضوعی می‌گردند که بر سر آن توافق و تفاهم دارند، و به عقاید و رفتارهای دیگران احترام می‌گذارند یا دست کم آن را تحمل می‌کنند!

انسان‌ها به‌طور فطری نیاز دارند تا مطابق با نگرشی که از خود دارند و مطابق با تصوری که دیگران از ایشان دارند، رفتار کنند.

ریشهٔ دشمنی زمانی شکل می‌گیرد که ببینیم شخصی کاری را می‌کند که مغایر با نظر و عقیدهٔ ماست. به این ترتیب، احساس درست و غلط در ما مورد سؤال قرار می‌گیرد و این امر ما را به وحشت می‌اندازد و موجب می‌شود حالت تهاجمی‌به خود بگیریم. در عین حال که مخالفت و قطع رابطه با شخصی که یقین دارید عقاید درست شما را زیر پا می‌گذارد به‌طور طبیعی صحیح است، اما دشمنی با یک شخص فقط به این دلیل که با نظر شما مخالف است، درست و سازنده نیست.

چرا ما بعضی وقت‌ها از عقاید و ارزش‌هایی که با عقاید و ارزش‌های ما مغایرت دارند، ناراحت و عصبانی می‌شویم؟ پاسخ واضح است. ما در زندگی خود در مسیری مشخص حرکت می‌کنیم و وقتی کسی از راه برسد و مسیری متفاوت را در پیش گیرد ما به دو دلیل نگران می‌شویم: الف) به هراس می‌افتیم که شاید راه خودمان اشتباه باشد، یا ب) از این عصبانی می‌شویم که مبادا عقاید این شخص تأثیری منفی روی افراد یا چیزهایی که برای ما اهمیت دارند، بر جای بگذارد.