بریده‌هایی از کتاب تو زودتر بکش (جلد اول)

تا زمان آغاز انتفاضهٔ دوم فلسطینی‌ها در سپتامبر ۲۰۰۰، که اسرائیل در واکنش به انفجارهای انتحاری، استفادهٔ هر روزه از هواپیماهای بدون سرنشین را برای ترور آغاز کرد، حکومت اسرائیل حدود ۵۰۰ عملیات «قتل هدفمند» را اجرا کرده بود. طی این عملیات‌ها دستکم ۱۰۰۰ نفر، هم از غیرنظامی‌ها هم از رزمجویان، کشته شدند. در طول انتفاضهٔ دوم، اسرائیل حدودا بیش از ۱۰۰۰ عملیات [ترور] صورت داد که ۱۶۸ مورد آنها با موفقیت انجام شد. از آن زمان تا لحظهٔ نگارش این کتاب، اسرائیل تقریبا ۸۰۰ عملیات «قتل هدفمند» اجرا کرده که تقریبا همهٔ آنها، یا بخشی از ادوار جنگ علیه حماس در باریکهٔ غزه در سال‌های ۲۰۰۸، ۲۰۱۲ و ۲۰۱۴ بوده‌اند یا جزو عملیات‌های موساد در سراسر خاورمیانه علیه اهداف فلسطینی، سوری و ایرانی.

توی یه ماشین، به صورت متوسط ۲۵ هزار قطعه وجود داره. تصور کن که ۱۰۰ قطعه از این قطعات وجود نداشته باشد. در این صورت واقعا خیلی سخت می‌شه ماشینو به حرکت درآورد.»

داگان می‌گفت: «ترور، علاوه بر اثر عملی و بیرونیش، بر روحیهٔ [طرف مقابل] هم تاثیر می‌گذاره. من فکر نمی‌کنم افراد زیادی بودن که می‌توانستن جایگزین ناپلئون یا جایگزین رئیس‌جمهوری مثل روزولت یا جایگزین نخست‌وزیری شبیه چرچیل بشن. خصوصیات فردی [شخصیت‌ها] قطعا نقش‌آفرینه. این درسته که در حال بعد از رفتن هر کسی میشه یه جانشین براش گذاشت، ولی خیلی تفاوته که به جای یه شخصیت بی‌نظیر، یه آدم ضعیف رو بذاری!»

«باید یاد بگیری چطور می‌تونی ببخشی. باید یاد بگیری چطور می‌تونی دشمن رو ببخشی. اما در هر حال ما قدرت [و اجازهٔ] اونو نداشتیم که کسایی مثل بن لادن رو ببخشیم. این کاریه که فقط خدا می‌تونه بکنه. کار ما این بود که یک ملاقات بین اونا تنظیم کنیم. من توی آزمایشگاهم یه دفتر "واسطه‌گری" باز کرده بودم، یه دفتر کار که اینطور ملاقاتا رو تنظیم می‌کرد. من بیش از ۳۰ مورد از این قبیل دیدارها رو هماهنگ کردم [!]»

صهیونیسم به عنوان یک ایدئولوژی سیاسی، در سال ۱۸۹۶ و با انتشار کتاب «دولت یهود»، اثر روزنامه‌نگار یهودیِ اهل وین، تئودور هرتزل، به وجود آمد. هرتزل [هنگام نگارش این کتاب] عمیقا متأثر از زمانی بود که دادگاه آلفرد دریفوس را در پاریس پوشش می‌داد. دریفوس یکی از افسران ارتش بود که به خیانت متهم و در دادگاه، ظالمانه محکوم شد.

یکی از ابعادی که خلأ موجود در آن به طور ملموس حس می‌شود، بررسی روایت طرف مقابل است. بررسی روایت صهیونیست‌ها فایده‌های متعددی دارد. حداقل اهمیت آن را می‌توان در این نکته جست که «مقابله» با دشمن، یقینا فرعِ بر «شناخت» دشمن است و شناخت دشمن نیز، هرگز بدون بررسی روایت او کامل نخواهد بود. از این گذشته، تا وقتی روایت طرف مقابل بررسی نشده، گاهی شبهه‌ای در ذهن مخاطب عام باقی می‌مانَد که شاید «آنها» هم «حرف حسابی» داشته باشند که ما عمدا آن را نگفته‌ایم.

آن دسته از اعضای هاشومر که آن اوایل رهبری هاگانا را بر عهده داشتند، حتی به استفاده از رفتارهای خشن علیه هم‌کیشان یهودی خود هم تمایل نشان می‌دادند. یعقوب دی‌هان یک یهودیِ حریدی (یهودیان اولترا ارتدکس) زادهٔ آلمان بود که از اوایل دههٔ ۱۹۲۰ در اورشلیم زندگی می‌کرد. او از مبلغین اندیشهٔ حریدی بود که می‌گفت تنها «مسیح» می‌تواند کشور یهود را تأسیس کند -که آن را هم تنها خدا مقرر می‌کند که او چه زمانی یهودیان را به وطن آبا و اجدادی‌شان بازگرداند و این تلاش‌های بشری برای تسریع در این روند، یک گناه عظیم به حساب می‌آید.

از راه همکاری با ایالات متحده برای اینکه ایرانی‌ها نتوانند بخش‌های حیاتی برنامهٔ هسته‌ای خود را (که نمی‌توانستند آنها را خودشان [در داخل کشور] بسازند) از خارج وارد کنند. داگان می‌گفت: «اگر برنامه‌ریزی می‌کردیم [و موفق می‌شدیم] مانع دستیابی ایران به برخی از اجزا [و قطعات مهم برنامهٔ هسته‌ای] بشیم، این به صورت جدی به برنامه‌شون لطمه می‌زد. توی یه ماشین، به صورت متوسط ۲۵ هزار قطعه وجود داره. تصور کن که ۱۰۰ قطعه از این قطعات وجود نداشته باشد. در این صورت واقعا خیلی سخت می‌شه ماشینو به حرکت درآورد.» بعد هم با لبخند و (در اشارهٔ تلویحی به آن حالت عملیاتی مورد علاقه‌اش) اضافه کرد: «و البته از طرف دیگه، بعضی وقتا، کارِ اثربخش‌تر اینه که راننده رو بکشی. والسلام نامه تمام!»

«[عکس رو که می‌بینیم] فکر می‌کنیم که قاتلا، فاشیستای تندرو و متعصب بودن، اما حقیقت یه چیز دیگس: گردانی که این کشتارو انجام داد یه واحد پشتیبانی وارماخت بود. واحدای رزمی توی جبهه بودن. این آدما [که این کشتارو انجام دادن] وکیل بودن، تاجر بودن. یه سری آدم معمولی و عادی. نتیجه‌ای که می‌گیریم وحشتناکه: اینکه میشه هر کسی رو برداشت و تبدیلش کرد به یه آدمکش.»

ما معتقد بودیم که نمی‌تونیم به آسایش برسیم مگه وقتی که با زور، در مقابل خون، خون و در مقابل مرگ، مرگ بگیریم.» این جملهٔ «هانوخ بارتوف» است، یک رمان‌نویس بسیار محبوب اسرائیلی

ضمنا کشتن این افراد پیام بزرگتری هم [به دنیا] می‌فرستاد که: «اگر دشمن اسرائیل هستی، هرکجا که باشی، ما پیدایت خواهیم کرد و تو را خواهیم کشت.»

از دیدگاه داگان استفاده از ترور، خیلی اخلاقی‌تر است تا راه انداختن یک جنگ گسترده.

به عبارت دیگر، دی‌هان یک ضدصهیونیست پر و پاقرص بود و به طرز غافلگیرکننده‌ای در تغییر دیدگاه‌های طرف‌های بین‌الملل هم مهارت داشت. از نظر اسحاق بن زوی، که حالا یکی از رهبران برجستهٔ هاگانا بود، همین مسئله دی‌هان را [برای صهیونیست‌ها و آرمانشان] تبدیل به یک خطر کرده بود. پس دستور داد او را بکشند.

خود داگان می‌گوید: «حکومت، برای محافظت از شهروندان خودش، بعضی وقتا باید کارایی انجام بده که در خلاف مسیر دموکراسیه.»

موساد و دیگر بازوهای اطلاعاتی اسرائیل، این روش را در قبال افرادی به کار می‌گرفتند که به عنوان تهدید مستقیم امنیت ملی شناسایی شده بودند. ضمنا کشتن این افراد پیام بزرگتری هم [به دنیا] می‌فرستاد که: «اگر دشمن اسرائیل هستی، هرکجا که باشی، ما پیدایت خواهیم کرد و تو را خواهیم کشت.»

چند تاریخ‌نگار مختلف که دربارهٔ عملیات‌های گمول تحقیق کرده‌اند مدعی هستند که روش‌هایی که برای تشخیص و تأیید هویت هدف‌ها به کار گرفته می‌شد، ناکافی بود و بسیاری از افراد، بی‌گناه کشته شدند.

نیروهای گمول به هر کدام از این آلمانی‌ها قول می‌دادند که اگر همکاری کند، به او آسیبی نخواهند رساند، و خب، آنها هم همکاری می‌کردند. و بعد، وقتی دیگر به آنها احتیاجی نبود، نیروهای گمول آنها را با شلیک تیر می‌کشتند و جسدشان را [در همانجا] رها می‌کردند

اسرائیل به صورت مکرر در سال‌های بعد هم [تجربه کرد] و آموخت که بسیار سخت می‌توان پیش‌بینی کرد پس از شلیک به سر یک نفر، تاریخ چه روندی به خود خواهد گرفت.

نویسندهٔ کتاب و تک‌تک راویانش، از صمیم قلب به حقانیت اسرائیل و ضرورت استمرار حیاتش ایمان دارند (و برخی از آنها، برای این باورشان دست به قتل‌های متعدد، آدم‌ربایی، شکنجه و ... هم زده و بی‌پروا و بدون خجالت، آنها را در همین کتاب بازگو هم نموده‌اند) ولی با تمام اینها، آنچه در کتاب آمده ضرورتا به نفع اسرائیل نیست.

پروژه، در سطح کلانش شکست خورد: «برایم مشخص شد که شاید این روش توی کشورای تمامیت‌طلب استبدادی مثل روسیه جواب بده، ولی توی اسرائیل جواب نمی‌ده. یهودیای اسرائیل این تیپ از استقامت و پشتکار رو ندارن. این پسر خیلی زود علاقه‌مند شد که دوست‌دختر پیدا کنه، یک شغل غیرنظامی داشته باشه و یه حقوق خوب.