بریده‌هایی از کتاب فلسفی زیستن

«چگونه می‌توان نیک زیست؟»

«آن زمانی توانستم در سفر دور و درازم به سرمنزل مقصود برسم که کشتی‌ام غرق شد و من تاب آوردم».

«فرد شجاع کسی نیست که هرگز خشم را تجربه نکرده است، شخصی‌ست که به‌رغم تشویش و اضطراب، دست به واکنش شجاعانه می‌زند».

«بالندگی هدف نهایی انسان‌هاست.»

تأثیر مخرّبِ اهانت‌ها، از مفاهیم واژگان حاصل نمی‌شود، بلکه تعبیری‌ست که خود ما بر روی آنها می‌گذاریم.

«شادی عبارت است از زندگی توأم با آرامش و سبک‌بالی».

تا جایی که ممکن است می‌باید فاصلهٔ میانِ آنکه می‌توانستیم باشیم با آنکه در این لحظه هستیم را کاهش دهیم.

«درونتان را جست‌وجو کنید. سرچشمهٔ شادی همانا در درون شماست؛ همواره مستعدِ جوشیدن، فقط اگر کندوکاو کنید.»

«نخست تصمیم بگیرید چه می‌خواهید بشوید و آنگاه هر آنچه که ضرورت است را انجام دهید.»

«اگر شایسته نیست، انجامش ندهید؛ اگر حقیقت نیست، بر زبانش نیاورید.»

من و شما مسئول شادمانی خویش هستیم.

رواقیون به درستی دریافتند شادمانی درونی آدمی، بستگی چندانی به شرایط محیطی ندارد.

هرکه مطالعهٔ آراء فیلسوفی را در پیش می‌گیرد، قاعدتاً باید بتواند در هر روز از زندگی خویش، تغییر مثبتی ایجاد نماید.

زیرا ماهیت و چیستی رواقی‌گری همین است؛ راه و رسم زندگی سعادتمند.

پس از سال‌ها تحصیل دریافتم که خواندن کتاب‌های دانشگاهی و مقالات بیهوده است، زیرا در زندگی واقعی نمی‌توان آن آموزه‌ها را به کار بست

باید از آنچه که در دایرهٔ قدرت ماست، نهایت بهره را ببریم، و مابقی را به چشم اتفاق بنگریم.

می‌توان گفت که اگر به دیگران خیری برسانیم، به نفع خویشتن قدم برداشته‌ایم. احسان در حق دیگران، نمودی از نیک‌نهادی‌ست و فی‌نفسه خودش، پاداش عمل ماست!

انجام کار نیک در طبیعت ماست و تنها محض‌خاطر پسندیده بودن عمل بایست آن را انجام داد.

یک رواقی، کار نیکوی خود را انجام می‌دهد، شجاعانه هم انجام می‌دهد! و به احساسِ پس از عمل یا مزیت‌های حاصله هم توجهی نمی‌کند.

آنچه که من از زندگی توأمِ با فضیلت دریافته‌ام، دستورالعملِ بسیار ساده‌ای‌ست: در هر لحظه، تمام کوششتان را به کار ببندید، بهترینِ خود باشید، سعی کنید بهترین واکنش‌ها و پاسخ‌ها را برگزینید. به زبان ساده، انسان نیکونهادی باشید که به هم‌نوعان و طبیعت نیز ارج می‌نهد.