بریده‌هایی از کتاب اتهام به خود

من در موقعی که خواسته می‌شد بی‌هدف بروم باهدف رفتم.

من تف انداختم به زمین در جاهائی که تف‌انداختن به زمین ناشایست بود. من تف انداختم به زمین در جاهائی که تف‌انداختن به زمین نقض مقررات بهداشت بود. من تف انداختم به صورت کسانی که تف‌انداختن به صورت‌شان توهین علنی به مقدسات بود. من تف انداختم به چیزهائی که تف‌انداختن به آن‌ها توهینی علنی به بشریت بود. من تف نیانداختم جلوی کسانی که تف‌انداختن جلوی آن‌ها بنابر افواه خوش‌یمن بود. من تف نیانداختم جلوی افلیج‌ها، من تف نیانداختم به بازی‌گرها پیش از رفتن‌شان به روی صحنه. من تف نیانداختم در تف‌دانی. من تف انداختم در اتاق‌های انتظار. من تف انداختم در باد.

من لغت «آرزوکردن» و «ترسیدن» را یاد گرفتم.

من به خود قبولاندم که متعالی‌تری وجود ندارد تا ناچار نباشم از او بترسم.

من آن چیزی نیستم که بودم. من آن چیزی که می‌باید می‌بودم نبودم. من آن چیزی که می‌باید می‌شدم نشدم. من آن چیزی را که باید رعایت می‌کردم نکردم.

من در هنر از رنج و هم‌دلی با خویش احساس لذت کردم

من صداقت را با افشای نفس اشتباه گرفتم.

من توانستم چیزی بخواهم. من توانستم چیزی نخواهم. من خود را ساختم. من خود را آن‌طور که هستم ساختم. من خود را تغییر دادم. من کس دیگری شدم. من مسئول سرنوشت خود شدم. من در سرنوشت دیگران سهیم شدم. من سرنوشتی از سرنوشت‌ها شدم. من جهان را درونی خود کردم. من واقف شدم.

من به‌راحتی خود را هدف قرار دادم. من زیادی کُند بودم.

من آن چیزی نیستم که بودم. من آن چیزی که می‌باید می‌بودم نبودم. من آن چیزی که می‌باید می‌شدم نشدم. من آن چیزی را که باید رعایت می‌کردم نکردم.

من آن چیزی نیستم که بودم. من آن چیزی که می‌باید می‌بودم نبودم. من آن چیزی که می‌باید می‌شدم نشدم. من آن چیزی را که باید رعایت می‌کردم نکردم.

من آن چیزی نیستم که بودم. من آن چیزی که می‌باید می‌بودم نبودم. من آن چیزی که می‌باید می‌شدم نشدم.

من طوری رفتار کردم که انگار در دنیا تنها هستم. من ثابت کردم که از هنر زندگی بی‌بهره ام.

من به خود مطمئن نبودم. من برای خود معما شدم.

من از غلط دستوری بیش‌تر ترسیدم تا از قوانین ابدی.

من با زندگی بازی کردم. من با احساسات بازی کردم. من با خودم بازی کردم.

من تنها کاری که بلد شدم مکیدن بود.

من مجبور شدم مکافات سرنوشت‌ام را پس بدهم. من مجبور شدم مکافات گذشته‌ام را پس بدهم. من مجبور شدم مکافات گذشته را پس بدهم. من مجبور شدم مکافات زمانه‌ام را پس بدهم.

من جنبش سایهٔ خود را دالِّ بر جنبش زمین تلقی نکردم. من ترس از تاریکی را دالَّ بر هستی‌ام تلقی نکردم. من تمایل‌ام به بی‌مرگی را دالِّ بر وجود هستی پس از مرگ تلقی نکردم. من نفرت از اندیشیدن به آینده را دالِّ بر عدم‌زندگی پس از مرگ تلقی نکردم. من فروخفتن رنج را دالِّ بر گذر زمان تلقی نکردم. من عشق‌ام به زندگی را دالِّ بر توقف زمان تلقی نکردم.

من هنگامی به نفع مالکیت خصوصی استدلال کردم که استدلال‌کردن به نفع مالکیت خصوصی موقع‌نشناسی بود