بریده‌هایی از کتاب اتهام به خود

من آن چیزی نیستم که بودم. من آن چیزی که می‌باید می‌بودم نبودم. من آن چیزی که می‌باید می‌شدم نشدم. من آن چیزی را که باید رعایت می‌کردم نکردم.

من با خباثت پذیرفته شدم. من با خباثت تولید شدم.

من به جنگ گفتم عادلانه. من به صلح گفتم تنبل.

من با گناه نخستین پا به این دنیا گذاشتم. من ذاتاً گرایش به بدی دارم. من از همان آغاز شرارتِ ذاتی‌ام را با غبطه‌خوردن به هم‌شیری‌ام نشان دادم. من یک روز هم در جهان بی‌گناه نزیستم. من ونگ‌ونگ‌کنان حرص سینه‌های مادرم را زدم. من تنها کاری که بلد شدم مکیدن بود. من تنها کاری که بلد نشدم ارضای امیال‌ام بود.

من دیدم. من دیده‌ها را بازدیدم. من شعور پیدا کردم. من چیزهائی را که پیش‌تر دیده بودم بازشناختم. من بازدیده‌ها را بازشناختم. من درک کردم. من درک‌کرده‌ها را باز درک کردم. من باشعور شدم. من درک‌کرده‌ها را بازشناختم.

من بر آسانسورها اضافی بار کردم. من مزاحم آسایش شبانهٔ دیگران شدم. من به دیوارهائی که نصب پوستر قدغن بود پوستر نصب کردم. من سعی کردم درهای کشوئی را با فشاردادن باز کنم.

من دهان‌ام را جنباندم. من صاحب حس شدم. من خود را مطرح کردم. من جیغ زدم. من حرف زدم. من سروصدا شنیدم. من سروصداها را از هم تشخیص دادم. من سروصدا به راه انداختم. من صدا در آوردم. من لحن در آوردم. من توانستم لحن، سروصدا، و صدا در آورم. من توانستم حرف بزنم. من توانستم جیغ بزنم. من توانستم سکوت کنم.

من از جنایتی که خبر داشتم سخن نگفتم. من از مُرده‌ها به‌نیکی سخن نگفتم. من از آنان که حاضر نبودند به‌بدی سخن گفتم. من بی‌آن‌که از من بخواهند سخن گفتم. من با سربازان سرِ پُست سخن گفتم. من در حین سفر با راننده سخن گفتم.

من آن چیزی نیستم که بودم. من آن چیزی که می‌باید می‌بودم نبودم. من آن چیزی که می‌باید می‌شدم نشدم. من آن چیزی را که باید رعایت می‌کردم نکردم.

من تنها کاری که بلد نشدم ارضای امیال‌ام بود.

نتوانستم خود را مقید کنم. من صبوری نکردم. من انتظار نتوانستم. من به آینده نیاندیشیدم. من به آتیه‌ام نیاندیشیدم. من لحظه را زیستم. من خود را ستودم. من طوری رفتار کردم که انگار در دنیا تنها هستم.

من با موجودات زنده‌ئی ارتباط برقرار کردم که ارتباط برقرارکردن با آن‌ها قبیح بود.

من وقت را هدر دادم. من وقت را خواب ماندم. من خواستم زمان را متوقف کنم. من خواستم زمان را شتاب دهم. من با زمان به تضاد رسیدم

من با گناه‌ام همانندِ گوسفندی شدم که قرار است به تیغ سلاخ سپرده شود اما همان تیغ سلاخی را می‌بوید.

من با افکار بازی کردم

من با کفش‌هائی کوه‌نوردی کردم که مناسبِ کوه‌نوردی نبودند

من از جنایتی که خبر داشتم سخن نگفتم

من به کسانی سلام گفتم که سلام‌گفتن به آن‌ها خیانت به اصول بود.

من چیزهائی را که دیگران فکر می‌کردند به زبان آوردم. من چیزهائی را که دیگران به زبان می‌آوردند فقط فکر کردم

من طوری رفتار کردم که انگار در دنیا تنها هستم.