بریده‌هایی از کتاب یک عاشقانه آرام

هرگاه شاعری را یافتی که می‌گفت: «در زندگی خود، دوبار عاشق شده‌ام»، بدان‌که هرگز عاشق نشده‌است. او چیز دیگری را با عشق، اشتباه گرفته‌است؛ چیزی که می‌تواند ده‌هزار بار هم تکرار شود. این است که می‌گویم خواستن هم همیشه عشق نیست.

هیچ‌چیز همچون اراده به پرواز، پریدن را آسان نمی‌کند

قهرمان‌بودن و غیر از همگان بودن، بخش بسیار ناچیزی از انسان‌بودن است

انسان، وسیله‌یی‌ست برای دوام‌بخشیدن به کارها، یا کار ابزاری‌ست برای ایجادِ آسایشِ انسان

عشقِ نخستینْ حادثه است و دومین ضَرورت

خوبْ‌گفتن مهمّ است نه قافیه‌بافتن

خدا، همان عشق است، و همان عدد، فهمیدنی نیست، احساس‌کردنی‌ست

عاشق، عدد نمی‌فهمد. فقط این را حس می‌کند که عدد، مثل عشق، در بی‌نهایتِ خُدا جاری‌ست. عدد، بی‌نهایت است خدا، بی‌نهایت است عشق، بی‌نهایت.

این عشق نیست که نرم‌نرمک عقب می‌نشیند؛ این بیکارگی‌ست که پیوسته هجوم می‌آورد

امّا از عشق، هیچ خبری نیست. درد هست، سرافکندگی، فروماندگی، ذلّت، به صلیبْ کشیده‌شدن؛ امّا از عشق هیچ خبری نیست؛ که اگر بود، این خبر، هزار درخت را جابه‌جا می‌کرد.

پس‌انداز، یعنی داشتن. داشتن، خوشبختی نمی‌آورد، درست همان‌طور که نداشتن. ثروت، آسایش نمی‌آورد

عشق، نوعِ عمیق و متعالی اخلاق است که به جنگ با شبه‌اخلاق و اخلاقیاتِ بازاری می‌رود.

عشق، شکستن و پاره‌کردنِ حریمِ ممنوعیت‌های ناموَجَّه است.

همیشه شِبه‌عشق در کنارِ عشق بوده‌است شِبه‌صداقت در کنار صداقت؛ امّا هرگز از رونقِ بازارِ عشق و صداقت چیزی کاسته نشده‌است

صبحِ زود برخاستن، طعمِ تمامِ روز را عوض می‌کند.

این عادتِ من است و میل من. زندگی‌مان هم برای آنکه سروسامانی بگیرد به کارِ اضافهٔ من محتاج است

زندگی را با چیزهای بسیار ساده، پُر باید کرد. ساده‌ها، سطحی نیستند.

عاشق، روزها و شب‌های هفته و ماه و سال را به حالِ خویش رها نمی‌کند. عاشق، شبیه نمی‌سازد.

عشق، قیامِ پایدارِ انسان‌های مُقتدر است در برابرِ ابتذال. با این وجود، عشق یک کالای مصرفی‌ست نه پس‌اندازکردنی.

عشق، گرچه از بطنِ شوریدگی می‌رویَد؛ امّا مثل عدد، قانون‌پذیر است و باقی.