بریده‌هایی از کتاب چرا من فمنیست نیستم؟

کار ما به عنوان فمنیست، نباید استخدام باشد، نباید تبدیل باشد. باید به خواسته‌ها و نیازهای زنان که ممکن است با خود ما متفاوت باشد گوش فرادهیم. نگرش ترحّم‌انگیز فمنیست‌های غربی نسبت به زنان در کشورهای مسلمان، این عقیده را که این زنان باید از شرّ روسری‌های سنّتی‌شان نجات پیدا کنند تقویّت می‌کند، و این نمونهٔ خوبی از تشریح این امر است. این واقعیّت را نادیده بگیرید که نجات و حمایت از عقاید مردانه، مردسالارانه است. تلاش‌های ما در جهت بی‌ارزش کردن آنچه برای زنان ارزشمند است چشمگیر می‌باشد. تا جایی که ارزش‌های آن‌ها نظیر استقلال، موفقیت و تمایلات جنسی را بدست بگیریم.

آن‌ها هنوز هم پول خود را به موسیقیدانانی می‌دهند که به آن‌ها اتّهام بی‌مصرف بودن می‌زنند و به آن‌ها توهین می‌کنند.

آنچه که به ما گفته شده این است که باید استقلال داشت تا بتوانیم در مقابل مشکلات مقاومت کنیم. قطعاً دیگر استقلال مردان مانند آنچه که قبلاً بوده نیست. نظرم این بود که من از خیر آزادی و بدنم بگذرم ولی شما در مقابل جهان خارج، از من محافظت کنید و این توافق تا زمانی که زنده‌اید باید پابرجا باشد.

فمنیست با درجهٔ متوسط، یک زن سفیدپوست تحصیل کرده از طبقهٔ متوسط است. خواسته‌ها و نیازهای او نمی‌تواند پاسخگوی نیازهای همهٔ زنان باشد و با این حال ما در تسهیل رؤیاهای او برای بسیاری از اهداف فمنیستی متمرکز شده‌ایم. اهداف ما مواردی بوده که زندگی او را آسان‌تر می‌کند؛ مانند حقوق برابر، برطرف کردن موانع تحصیلات عالی و به تأخیر انداختن تولید مثل از طریق کنترل تولّد و تحوّلات در درمان باروری.

هنگامی که فمنیست‌ها تصمیم گرفتند برای حق کار بجنگند، منظور آن‌ها حق پزشک، وکیل و غیره بود. زنان همیشه توالت‌ها و کف‌ها را شسته و رُفته‌اند و همیشه به عنوان پرستار و دستیاران و کارگران جنسی، بدنشان مورد لمس قرار گرفته است. زنان نیز برای مشاغل سخت مردان مانند کارگری معدن و کار در کشتارگاه‌ها نجنگیدند. از ابتدا فرض این بود که کار چیز خوبی است، نه نابودکننده‌ای که می‌تواند روح و بدنتان را از بین ببرد یا درصدد نابودی شما باشد.

فمنیست سطحی یعنی فمنیستی که فقط به برچسب زدن بدون اصلاح واقعی نیاز دارد. به چیز بیشتری احتیاج ندارد. برای درک چگونگی واقع‌گرایی فمنیسم نمایشی، فقط باید توجّه داشته باشیم که رایج‌ترین نشان موفّقیّت فمنیسم همان نشان موفّقیّت در سرمایه‌داری مردسالارانه است. یعنی معیار ما پول و قدرت زن می‌باشد.

تبدیل شدن زنان به فمنیست در این شرایط، منجر به یک جامعهٔ عادلانه‌تر یا جهانی امن‌تر برای آن‌ها نمی‌شود. غالباً تصوّر می‌گردد که پذیرش برچسب فمنیست نیز منجر به پذیرش معنایی در پشت آن خواهد شد، امّا معناها در این کارزار روانگردان از بین رفته است. یک زن اکنون می‌تواند برچسب فمنیست را بدون هیچ‌گونه اقتباس سیاسی، شخصی یا رابطه‌ای انتخاب کند. این درست مانند یک دکمهٔ دیگر روی ژاکت اوست. محتوای درونی بدون تغییر مانده است

زنان همچنان با تبعیض و خشونت‌های زیادی روبه‌رو هستند و به نوعی دشواریهای ناشی از آن را تحمّل می‌کنند. اگر مورد تجاوز قرار بگیرید احتمالاً تقصیر شماست. اگر در رابطه‌ای که از شما سوءاستفاده می‌شود قرار بگیرید احتمالاً باز هم مقصر شمایید. اگر برای ارتقای کار خود تلاش بسیاری می‌کنید در صورتی که همکاران مرد شما پیوسته در حال پیشرفت هستند احتمالاً تقصیر شماست. مسئله فقط بالا بودن میزان تجاوز جنسی یا پایین بودن میزان موفقیّت در دادرسی به امور نیست. آن جامعه به تنها چیزی که در مورد زنان اهمیّت می‌دهد این است که آن زنان یا مادرند یا کسانی‌اند که با آن‌ها ازدواج کرده‌اند، و به اینکه زنان در جهان سهمی دارند توجهی نمیکنند. یکی از مهم‌ترین مسائل این است که بسیاری از زنان، خود در مقابل آزادی مقاومت می‌کنند

اگر هدف فمنیست ها، جهانی شدن است باید پیامشان را صریح منتقل کنند و به مثابه افرادی که با شعائر مذهبی و زن‌ستیزی سخت‌گیرانه مخالف هستند، مخالفت خود را اعلام نمایند. به نظر نمی‌رسد آن‌ها درک کنند که تبدیل شدن به فمنیسم نرم میتواند از جمله دلایلی باشد که زنان از فمنیسم روی برگردانند.

اکثریّت قریب به اتّفاق زنان در طول موج دوم فمنیستی تنها به زندگی متأهلی آسوده با میزان کمی از استقلال اکتفا کردند.