بریده‌هایی از کتاب گرگ بیابان

بدون تردید! زندگی همیشه وحشتناک است. انسان گناهی ندارد، ولی مسؤول است. به دنیا می‌آید و از پیش، گناهکار محسوب می‌شود. اگر این واقعیت را نمی‌دانی، به احتمال زیاد، تعلیمات دینی را به شیوه‌ای متفاوت یاد گرفته‌ای.

هرگز قادر نیستند خشونت و ابتذال زندگی را بپذیرند.

همه تلاشها، عقاید، و شادیهای زندگی ما نیز که تا این اندازه بیمار است به زودی به همین شیوه دفن خواهند شد. جهان فرهنگ ما نیز باید همچون گورستانی باشد که در آن، مسیح، سقراط، موتزارت، هایدن، دانته و گوته تبدیل به نامهایی پوچ و بر لوحه‌ای زنگزده، حک شده‌اند

وجود هیچ پدیده‌ای نمی‌توان بی‌گناهی و سادگی یافت. همه موجودات عالم، حتی ساده‌ترین آنها، گناهکار

گرگهای ناراضی بیابان، افرادی که پیوسته به گونه‌ای هراس‌آور رنج می‌برند، شجاعت و اقتدار لازم برای از میان برداشتن موانع به منظور نیل به آنچه به نظر محتوم و مصیبت‌بار می‌آید ندارند و احساس می‌کنند برای درک آنچه فاقد قید و بند است، فراخوانده شده‌اند ولی توانایی زندگی کردن در آن عرصه را در خویشتن نمی‌یابند، تنها به این شرط که روح و فکر خود را در کوره مصیبتهای و رنجها آبدیده کنند و ویژگی مبارزه داشته باشند،

صبر کن! یعنی شیوه رقصیدن را نمی‌دانی؟ هیچ نمی‌دانی؟ حتی یک گام برداشتن را؟ پس چرا ادعا می‌کنی زحمت زیادی برای زندگی کردن کشیده‌ای! یعنی دروغ گفته‌ای؟ پسر، چنین دروغهایی از سن و سال تو بعید است. اگر نی توانی برقصی، چگونه به خودت جرأت می‌دهی بگویی برای زندگی زحمت کشیده‌ای؟

انسان قدرتمند، با انگیزه‌های شخصی و درونی، می‌تواند به آنچه آرزو دارد، دست یابد.

انسان نباید این همه با فشار بر عقل خود، تلاش کند کارهایی را با فهم و شعور انجام دهد که که با فهم و شعور خودش سازگاری ندارد، وگرنه کمال مطلوبی نظیر آرزوهای آمریکاییها یا بلشویکها پدید می‌آید که هر دو هرچند بسیار دارای فهم و شعور هستند، ولی زندگی را به دلیل اینکه ساده و سطحی دانسته، تحت فشار گذاشته و غارت کرده‌اند، از بین برده‌اند. تصویر انسان که زمانی آرمان بزرگی بود، به تدریج، تبدیل به کلیشه می‌شود. شاید ما دیوانگان بتوانیم بار دیگر اصالت والای آن را بازگردانیم.

این دنیا را باید همراه خودمان، نابود کنیم.

علاوه بر آن، خوب می‌دانم چرا از سیاست نفرت داری، چرا از گفتگوهای بی‌حاصل و اقدامات خودسرانه احزاب و جراید، رنج می‌بری، چرا برای وقوع جنگ، چه در گذشته و چه در آینده، اظهار تأسف می‌کنی، چرا نسبت به شیوه تفکر، کتاب خواندن، خانه ساختن، ترانه سرودن، جشن گرفتن و حتی تعلیم و تربیت انسان، ناامید شده‌ای! تو حق داری، گرگ بیابان. هزاران بار حق داری. با این حال نابودی تو حتمی است. تو برای دنیای ساده و راحت امروزی که با هیچ می‌سازد و به کن قانع است، ساخته نشده‌ای. بیشتر از این می‌خواهی. در این دنیا، یک بعد اضافی داری و به همین دلیل، دنیا تو را بیرون می‌اندازد.