بریده‌هایی از کتاب دختری که ماه را نوشید

یا یکی رو قربانی کن یا همه رو. این قانون دنیاس. ما هر کاری هم که بکنیم نمی‌تونیم عوضش کنیم.

تا اینکه یک روز، دیگر اندوهی نبود. زن دیوانه یاد گرفت که آن را دور بیندازد و جایش را با چیز دیگری پر کند: امید.

«خانم عزیز، شاعر می‌گه: اصلاً برام مهم نیست.»

بیشتر چیزای خارق‌العادهٔ دنیا نامرئی‌ان. اعتماد کردن به چیزای نامرئی تو رو قوی‌تر و شجاع‌تر می‌کنه.

«وقتی زمان مناسبش برسه هدفت رو پیدا می‌کنی. تو روی زمین بزرگ هستی و خواهی بود. اینو هیچ‌وقت فراموش نکن.»

چیزی که نباید اجازهٔ اتفاق افتادنش را می‌دادند، نظر دادن مردم بود. نظر داشتن و نظر دادن در نهایت خطرناک‌ترین اتفاق بود.

عاشق مادربزرگم هستم که منو بزرگ کرده. عاشق مادرم هستم که منو گم کرده بود. عشق من انتها نداره. قلبم بی‌نهایته و شادیم مدام زیادتر و زیادتر می‌شه.

خواهر ایگناتیا نگاهی دستوری به یکی از خواهران کرد و با چانه‌اش یکی از

«بعضی از ماها عشق رو به قدرت ترجیح می‌دیم. در واقع خیلی از ماها.»

احمق وقتی از زمین بیرون می‌رود می‌پرد، از قلهٔ کوه تا ستاره‌ها تا ناکجایِ ناکجا. ولی دانشمند وقتی از نوشته‌هایش، از قلمش و از کتاب‌های قطورش ناامید می‌شود، سقوط می‌کند. و دیگر پیدا نمی‌شود.

عشق گیجش کرده بود. عشق شجاعش کرده بود. عشق سؤالات مبهم را روشن کرده بود

«وقتی زمان مناسبش برسه هدفت رو پیدا می‌کنی. تو روی زمین بزرگ هستی و خواهی بود. اینو هیچ‌وقت فراموش نکن.»

عشق درد دارد. پس چرا خوشحال بود؟ «دنیا خوبه. برو و ببین.»

«بیا. دانش همیشه از مغز نمی‌آد. بدنت، قلبت و هدفت هم هستن. بعضی وقتا حتی خاطره‌ها ذهن خودشون رو دارن

تو را بیشتر از آنچه فکر کنی دوست دارم.

بود. نظر داشتن و نظر دادن در نهایت خطرناک‌ترین اتفاق بود.

آنتین حس می‌کرد درونش دارد می‌میرد.

کودک موهای فرفری مشکی و چشم‌های سیاه داشت، و صورتی درخشان مثل چوب جلاخورده. وسط پیشانی‌اش یک ماه‌گرفتگی بود به شکل هلال.

«صبر بال ندارد. صبر فرار نمی‌کند. نه می‌وزد، نه می‌لزرد، نه می‌لغزد. صبر موجِ اقیانوس است. دودِ کوه‌هاست. خطوط رویِ مرداب است. هم‌نوایی ستاره‌هاست، که بی‌وقفه آواز می‌خوانند.»

قلب از نور ستاره درست شده و زمان. رنجشِ دوری و از دست دادن در تاریکی ریسمانی ناگسستنی است که بی‌نهایت را به بی‌نهایت وصل می‌کند. قلب من برای قلبت آرزو می‌کند و آن آرزو حتمی است. وقتی دنیا می‌چرخد وقتی جهان بزرگ می‌شود و وقتی راز عشق، دوباره و دوباره در رازِ تو برملا می‌شود من رفته‌ام. ولی برخواهم گشت.