بریده‌هایی از کتاب پاسخ‌های کوتاه به پرسش‌های بزرگ

دنیایی که فقط یک طبقهٔ اَبَرنخبهٔ کوچک قادر به درک علوم پیشرفته، فن‌آوری و کاربردهای آن باشند به‌نظر من خطرناک و محدود است.

هنگامی که در حال بزرگ شدن بودم نه برای شخص من، بلکه باورِ جامعه این بود که کسی به علم علاقه‌مند نیست و دلیلی نمی‌بیند که با دست و پنجه نرم کردن با آن خود را به زحمت بیاندازد. اما دیری نپایید که ورق برگشت. اجازه دهید روشن کنم که من حامی این ایده نیستم که همهٔ جوانان باید دانشمند شوند چراکه جهان به گسترهٔ عظیمی از مهارت‌ها و حرفه‌ها نیاز دارد. اما طرف‌دار آن هستم که همهٔ جوانان باید با موضوعات علمی پیرامونِ هرآن‌چه که خود برای شغل و حرفه‌شان انتخاب کرده‌اند، آشنا بوده و کار خود را با اطمینان انجام دهند. جوانان باید به لحاظ علمی با سواد باشند و برای بیشتر آموختن روحیهٔ مشارکت در توسعهٔ علم و فن‌آوری داشته باشند.

من دوست دارم شاهد توسعهٔ قدرت همجوشی هسته‌ای برای رسیدن به یک منبع نامحدود انرژی پاک و نیز تغییر جهت برای استفاده از خودروهای الکتریکی باشم. همجوشی هسته‌ای به یک چشمهٔ قدرت عملی تبدیل شده و یک منبع بی‌پایان انرژی بدون آلودگی یا گرمایش جهانی را برایمان فراهم خواهد کرد.

هوش به‌عنوان توانایی انطباق با تغییر تعریف می‌شود. هوش انسان نتیجهٔ نسل‌ها انتخاب طبیعی آن کسانی است که توانایی انطباق با تغییرات محیط را دارند. نباید از تغییر بترسیم بلکه باید از آن به‌نفع خود استفاده کنیم.

به‌طور کلی وجود اتم‌های کربن با ویژگی‌هایی که دارند نیازمند تنظیم ظریف ثابت‌های فیزیکی هم‌چون QCD (نظریهٔ میدان کوانتومی)، بار الکتریکی و حتی ابعاد فضا-زمان هستند. اگر این ثابت‌ها مقادیر متفاوت چشمگیری داشتند، آن‌گاه یا هستهٔ اتم کربن ناپایدار بود و یا الکترون‌ها روی هسته‌ها رُمبش می‌کردند. در نگاه اول به‌نظر می‌رسد که جهان‌هستی بسیار خوب کوک شده است. شاید این گواهی باشد مبنی بر این‌که جهان‌هستی به‌طور ویژه برای تولید نسل بشر طراحی شده است

یکی از پیامدهای بیماریم این بود که همهٔ این‌ها را تغییر دهم. هنگامی که با احتمال مرگ زودهنگام مواجه می‌شوید شاید حاضر شوید از بسیاری از اهداف قبلی خود که تصمیم به انجام آن‌ها داشتید، دست بکشید.

هنگامی که از فضا به کرهٔ زمین نگاه می‌کنیم، خودمان را به صورت یک کُل می‌بینیم. یک وحدت می‌بینیم نه انشقاق. چنین تصویر ساده‌ای، همراه با پیامی متقاعدکننده که می‌گوید یک سیاره و یک نسل بشر.

آن موقع در یک دورهٔ زمانی افسرده شدم و دلیلی برای ادامه فعالیت‌های تحقیقاتی‌ام در دورهٔ دکتری نمی‌دیدم، چون فکر می‌کردم دیگر حتی زنده نباشم که بتوانم آن‌ها را به سرانجام برسانم؛ اما کمی بعد از پیشرفت بیماری‌ام کاسته شد و همین عاملی بود که کمی تجدید قوا کرده و در کارم تجدید نظر کنم. پس از آن که انتظاراتم به صفر تقلیل پیدا کرد آغاز هر روز جدید یک موهبت بود و من شروع به قدردانی از همه چیز کردم. آن‌جا که حیات باشد امید هم وجود دارد.

به یک زندگی غیر عادی روی این سیاره هدایت شدم حال آن‌که در همین زمان با استفاده از ذهنم و قوانین فیزیک در سرتاسر جهان‌هستی در سفر بودم. به دورترین نقاط کهکشان‌مان و به درون یک سیاه‌چاله سفر می‌کردم و به سر آغاز زمان بازمی‌گشتم. در روی کرهٔ زمین پستی‌ها و بلندی‌ها، اغتشاش و صلح، موفقیت و رنج را تجربه کرده‌ام. زمانی فقیر و زمانی غنی بودم. زمانی توانمند و زمانی معلول بودم. گاهی مورد تشویق قرار گرفتم و گاهی از من انتقاد کردند؛ اما هرگز فراموش نشدم. به واسطهٔ کارم و سهمی که در افزایش درک عموم از جهان‌هستی داشتم بسیار خاص بودم اما در واقع اگر همهٔ این‌ها برای مردمی که عاشق‌شان هستم و کسانی که عاشق من هستند، نبود، آن‌گاه جهان پوچ و تهی بود. بدون آن‌ها همهٔ این شگفتی‌ها برایم پوچ و بی‌ارزش خواهند شد. از همهٔ این‌ها که بگذریم این واقعیت که ما انسان هستیم یعنی مجموعه‌ای از ذرات بنیادی طبیعت که قادریم قوانین حاکم بر خود و جهان‌هستی را درک کنیم یک پیروزی بزرگ تلقی می‌شود.

بنابراین به‌خاطر داشته باشید که به بالا و به ستاره‌ها نگاه کنید نه به پایین و پیشِ پای خود. سعی کنید آن‌چه را می‌بینید حس کنید و دربارهٔ هر آن‌چه جهان را به‌وجود آورده با شگفتی نگاه کنید. کنجکاو باشید. بدانید زندگی هرقدر هم مشکل به‌نظر برسد همواره چیزی وجود دارد که شما می‌توانید آن را انجام داده و در آن موفق شوید. آن‌چه مهم است آن است که فقط فرصت‌ها را از دست ندهید. تخیل خود را از بند رها کنید و آینده را شکل دهید.