بریده‌هایی از کتاب جنگل

تنهایی افسردگی بیشتری در پی دارد.

گاه بر رویدادها سرپوش می‌گذاریم و از رویارویی با آنها می‌ترسیم، پس در پیِ راهی برای پنهان شدن هستیم.

زندگی پیچ و خم زیاد داره.»

«زندگی‌م بخش بندی شده.» - «واقعاً یا فقط حرفش رُ می‌زنی؟» - «نه، عملی می‌کنم. زندگی‌م بخش‌های گوناگونی داره. این‌جوری کلافه نمی‌شم. سعی می‌کنم سختی‌هام رُ برای مدت کوتاهی فراموش کنم.»

پیدا کردن قاتل برای خونوادۀ قربانی مثِ فویلِ آلومینیمیِ مچاله‌شده‌ست، اگه بخوای صافش کنی مثِ اول نمی‌شه، واسه همین دردی از اونا دوا نمی‌کنه و یه جورایی نمک پاشیدن به زخمشونه.»

«منم دوسِت دارم. بیشتر از هر چیزی توی دنیا، برای همیشه.»

گفتم: «چه علی‌خواجه چه خواجه‌علی،

بعضی پدر و مادرا هر کاری می‌کنن تا از بچه‌هاشون پشتیبانی کنن

«نمی‌خوام گریه کنم، الان نمی‌خوام.»

آنانی که گمان می‌کنند انسان وحشی نیست سخت در اشتباه‌اند. کافی است آدم گرسنه باشد. آنانی که دارند و ناگزیر نیستند با کشتن دیگران شکم خود را سیر کنند، لباس‌های شیک می‌پوشند و خود را از دیگران بالاتر می‌بینند، اما تا با مشکل روبه‌رو شوند، همه‌چیز را فراموش می‌کنند و درگیر ددمنشی‌های ناشی از گرسنگی می‌شوند. انسان مانند حیوان، برای بقا دست به کارهای زشت می‌زند.

انسان حتی می‌تواند با این شرایط ترسناک خو بگیرد. رنج بردن نیز چون آرامش، می‌تواند عادی شود.

انسان با محیط زندگی خویش خو می‌گیرد.

به نظر من، همه رازهای سربه‌مُهر دارند

از زمانی‌که می‌شناختمش، باشکوه بود، می‌خواستم به او بگویم؛ بگویم بسیار غمگین است، هنوز زیبا و دلرباست و خیلی‌ها عاشقش هستند، اما می‌ترسیدم گستاخانه باشد.

زندگی فصل‌هایی گوناگون دارد که باید پشت سر گذاشت.

مرگ مرگ است، ته خط و فرجام است نه چیز دیگر. تابوت باشکوه و گورستان زیبایی چون اینجا، چیزی را عوض نمی‌کند.

«شیطان در کمین است»

پرسید: «حالش چطوره؟» با اینکه خانواده‌ها می‌دانند حال بیمارشان چگونه است ولی باز می‌پرسند.

پرسید: «حالش چطوره؟» با اینکه خانواده‌ها می‌دانند حال بیمارشان چگونه است ولی باز می‌پرسند.

انسان با گذشت زمان تسلیم روزگار می‌شود و خود را سرگرم می‌کند.