بریده‌هایی از کتاب چهار میثاق

بشر همواره در جستجوی حقیقت، عدالت و زیبایی ست. همهٔ ما از ابتدای زندگی‌مان در جستجوی حقیقت هستیم، چون فقط دروغ‌هایی را باور داریم که ذهنمان را پر کرده‌اند. در جستجوی عدالت هستیم، چون در سیستم اعتقادی‌مان عدالتی وجود ندارد. در جستجوی زیبایی هستیم، چون هرچقدر هم که یک نفر زیبا باشد، باز هم باورمان نمی‌شود زیبایی در وجود یک نفر وجود داشته باشد.

ما انسان‌ها برای یک گناه چند بار مجازات می‌شویم و تاوان می‌دهیم؟«هزاران بار!» انسان تنها موجود زنده‌ای است که بابت یک اشتباه، هزاران بار مجازات می‌شود، حال آنکه موجودات دیگر برای هر اشتباهشان، فقط یک‌بار مجازات می‌شوند، ولی ما نه! ما انسان‌ها حافظهٔ قوی‌ای داریم: مرتکب اشتباه می‌شویم، خودمان را قضاوت می‌کنیم و گناهکار می‌دانیم و در آخر هم خودمان را تنبیه می‌کنیم. اگر عدالتی وجود داشته باشد همین یک‌بار کافیست و دیگر لزومی ندارد مجدداً آن را تکرار کنیم؛ اما هر بار که گناه و اشتباهمان را به خاطر می‌آوریم، خودمان را دوباره قضاوت می‌کنیم، گناهکار می‌دانیم و دوباره تنبیه می‌کنیم. این روند بارها و بارها تکرار می‌شود.

ما انسان‌ها برای یک گناه چند بار مجازات می‌شویم و تاوان می‌دهیم؟«هزاران بار!» انسان تنها موجود زنده‌ای است که بابت یک اشتباه، هزاران بار مجازات می‌شود، حال آنکه موجودات دیگر برای هر اشتباهشان، فقط یک‌بار مجازات می‌شوند، ولی ما نه! ما انسان‌ها حافظهٔ قوی‌ای داریم: مرتکب اشتباه می‌شویم، خودمان را قضاوت می‌کنیم و گناهکار می‌دانیم و در آخر هم خودمان را تنبیه می‌کنیم. اگر عدالتی وجود داشته باشد همین یک‌بار کافیست و دیگر لزومی ندارد مجدداً آن را تکرار کنیم؛ اما هر بار که گناه و اشتباهمان را به خاطر می‌آوریم، خودمان را دوباره قضاوت می‌کنیم، گناهکار می‌دانیم و دوباره تنبیه می‌کنیم. این روند بارها و بارها تکرار می‌شود.

کلمات شما جادویی خالص است و استفادهٔ نادرست از آن جادوی سیاه.

میثاق اول: کلامتان معصومانه باشد و با آن گناه نکنید

اگر شما کاری را صرفاً به خاطر خودش انجام دهید و به پاداش و حقوقش فکر نکنید، از کاری که انجام می‌دهید، لذت خواهید برد. پاداش و حقوق هم خودش می‌آید، ولی شما وابستهٔ آن نیستید. حتی ممکن است بیشتر از حدی که انتظارش را دارید پاداش بگیرید. پس اگر کاری که انجام می‌دهیم را دوست داشته باشیم و نهایت تلاشمان را به کار بگیریم، به معنای واقعی از زندگی لذت خواهیم برد،

ما به این جستجو همین‌طور ادامه می‌دهیم، غافل از آنکه نمی‌دانیم همه‌چیز در درون خودمان است

فرآیند اهلی شدن آن‌قدر قوی و شدید است که در دوره‌ای از زندگی‌مان دیگر لازم نیست کسی ما را اهلی کند. دیگر لازم نیست پدر، مادر، مدرسه یا کلیسا اهلی‌مان کنند. ما به قدری خوب تربیت شده‌ایم که خودمان وارد عمل می‌شویم و خود را اهلی می‌کنیم. ما حیوانات دست‌آموزی هستیم که خودش، خود را اهلی می‌کند.

کودکان درست به همان شیوه‌ای اهلی می‌شوند که ما حیوانات خانگی همچون سگ، گربه یا هر حیوان دیگری را اهلی می‌کنیم؛ مثلاً برای اینکه به یک سگ آموزش بدهیم، سگ را تنبیه می‌کنیم یا به او پاداش می‌دهیم. با کودکانمان هم با وجود اینکه به شدت عاشقشان هستیم به همین شیوهٔ اهلی کردن حیوانات خانگی رفتار می‌کنیم: یعنی از سیستم «پاداش و تنبیه» استفاده می‌کنیم.

فرشتهٔ مرگ به ما می‌گوید: «هرچه در این دنیا داری، از آنِ من است و مال تو نیست. خانه، همسرت، فرزندانت، اتومبیلت، شغلت و پولت همه برای من هستند و من هر وقت بخواهم می‌توانم آن‌ها را از تو بگیرم؛ اما فعلاً تو می‌توانی از آن‌ها استفاده کنی!»