بریده‌هایی از کتاب چهار میثاق

مرگ بزرگ‌ترین ترس ما انسان‌ها نیست؛ بزرگ‌ترین ترس ما انسان‌ها، خطر زنده ماندن و بیان این حقیقت است که واقعاً که هستیم. ما یاد گرفته‌ایم طوری زندگی کنیم که با آن خواسته‌های دیگران را برآورده سازیم. ما یاد گرفته‌ایم که بر اساس نظر دیگران زندگی کنیم، چون می‌ترسیم که ما را طرد کنند و از نظرشان به قدر کافی خوب نباشیم.

اگر جهنم را یک حالت ذهنی در نظر بگیرید، در آن صورت باید بگوییم که جهنم دور تا دور ما را احاطه کرده است. افرادی هستند که به ما هشدار می‌دهند اگر آنچه را که آن‌ها می‌خواهند انجام ندهیم، به جهنم می‌رویم. عجب خبر بدی! همهٔ ما در حال حاضر در جهنم زندگی می‌کنیم و این جهنم فقط شامل ما نیست، آن دسته افرادی که این حرف‌ها را به ما می‌زنند هم در همین جهنم زندگی می‌کنند. هیچ‌کس نمی‌تواند فرد دیگری را به جهنم رفتن محکوم کند، چرا که ما همین حالا هم در جهنم هستیم.

«هر چیزی که وجود دارد جلوه‌ای از یک موجود زنده است که ما آن را «خدا» می‌نامیم.» ادراک انسان نوری ست که نور و روشنایی را درک و مشاهده می‌کند. ماده (جسم) همچون آینه نور را منعکس می‌کند و تصویرهایی می‌سازد که همگی نور هستند. از آن‌طرف جهان توهم یا همان رؤیا و خواب، همانند دودی ست که به ما اجازه نمی‌دهد حقایق را آن‌طور که هستند ببینیم. حال آنکه وجود حقیقی ما از عشق و نور خالص است.

همه‌چیز درست می‌شود و زخم شما هم التیام پیدا می‌کند، فقط کمی زمان لازم است تا اوضاع بر وفق مراد گردد.

گناه هر کاری ست که شما علیه خودتان انجام می‌دهید. هر احساس، باور یا حرفی که به ضرر خودتان است، گناه نامیده می‌شود. وقتی خودتان را به خاطر چیزی قضاوت یا سرزنش می‌کنید، به ضرر خودتان رفتار می‌کنید. بی‌گناه بودن درست برعکس این کارهاست؛ یعنی وقتی شما بی‌عیب و نقص و معصومانه رفتار می‌کنید دیگر به خودتان ضرر نمی‌رسانید. از آن‌طرف هنگامی‌که گناهی مرتکب نشده‌اید، مسئولیت اعمال و رفتارهایتان را بر عهده می‌گیرید و خودتان را قضاوت یا سرزنش نمی‌کنید. از این دیدگاه، مفهوم گناه کاملاً عوض می‌شود و از موضوعی مذهبی یا اخلاقی به مفهومی در حوزهٔ عقل سلیم تبدیل می‌شود. گناه کردن با پس زدن و طرد کردن خودتان آغاز می‌شود و این بزرگ‌ترین گناهی ست که انسان مرتکب می‌شود.

اگر کلام شما معصومانه باشد و با آن گناه نکنید، هر چیزی را به خودتان نگیرید، تصورات بیهوده را به ذهن و دلتان راه ندهید و نهایت تلاشتان را بکنید، زندگی قشنگ‌تری را تجربه خواهید کرد و صد در صد کنترل زندگی‌تان را به دست می‌گیرید.

تصور کنید که بدون ترس از قضاوت کردن دیگران زندگی می‌کنید. دیگر رفتارتان بر اساس آنچه دیگران در مورد شما فکر می‌کنند، نیست. دیگر مسئول عقاید و نظرات دیگران نیستید. به کنترل دیگران نیاز ندارید، کسی هم شما را کنترل نمی‌کند. تصور کنید خودتان هم بدون قضاوت کردن دیگران زندگی می‌کنید. به راحتی می‌توانید دیگران را ببخشید و قضاوت‌هایی که درباره‌شان دارید را دور بریزید. نیازی ندارید که همیشه حق با شما باشد و دیگران را مقصر و خطاکار بدانید. به خودتان و بقیه احترام می‌گذارید و دیگران هم به شما احترام می‌گذارند. تصور کنید که بدون ترس از دوست داشتن و دوست نداشته شدن زندگی می‌کنید. دیگر از طرد شدنتان نمی‌ترسید و نیاز ندارید که بقیه قبولتان کنند. می‌توانید بدون هیچ شرم و خجالتی به فردی بگویید: «دوستت دارم».

کلام معصومانه داشتن به این معناست که «از کلمات علیه خودتان یا به ضرر خودتان استفاده نکنید.»

«تو به این دنیا نیامده ای تا خوشی‌ها و زندگی‌ات را قربانی کنی. تو به این دنیا آمده‌ای تا زندگی کنی، شاد و خوشحال باشی و عشق بورزی.

وقتی حداکثر تلاشتان را نمی‌کنید، خودتان را نادیده گرفته و حق اینکه خودتان باشید را از خود می‌گیرید.