بریده‌هایی از کتاب دلهره‌ی مدام گریختن

به درون خالی‌ام بنگر!

همچون آبِ ریخته‌ای که خاک در خود فرومی‌کشد در خود فروکشیده مرا زیبایی‌ات

تنها یک چیز بود که کمی چهرهٔ بدقواره و کثیف زندگی را از آن‌چه که بود کمتر نشان می‌داد و آن ادبیات بود.

باید مثل یک نویسندهٔ حرفه‌ای عمل کنم، تمام سعی‌ام را بکنم شما را خسته نکنم هر چند برای من خستگیِ شما چندان اهمیتی ندارد و مهم آن است که خودم راحت‌تر بتوانم بنویسم.

تنها در چشم‌های توست که تنهایی را باور خواهم کرد

در برابر آن‌چه همواره بر ما می‌گذرد در برابر هیچ‌چیز و همه‌چیز به چشم‌هایت گوش می‌سپارم

هر انسان تکه‌ای از وطن است

در دنیای مُردهٔ اشیا دور افتاده‌ام

رؤیاها زیباتر از آن‌اند که حقیقت داشته باشند

کلمهٔ «مادر» برایم به‌کلی محو شده است. مادر برای من غریب‌ترین واژهٔ دنیاست