بریده‌هایی از کتاب طلسم آرزو

«روزی روزگاری... اینا جادویی‌ترین کلمات دنیا هستن، دروازهٔ ورود به بهترین قصه‌هایی که تابه‌حال گفته شده. وقتی این کلمات رو می‌شنویم، بی‌اختیار به دنبالشون کشیده می‌شیم. اونا ما رو به دنیایی می‌برن که همه رو در خودش می‌پذیره و توش هیچ غیرممکنی وجود نداره. موش‌ها به آدم تبدیل می‌شن و خدمتکارها شاهزاده از آب درمیان. از خوندن داستان‌ها درس‌های ارزشمندی می‌گیریم.»

. در خیالاتش مرگ وقتی به سراغش می‌آمد که او در قلعه‌اش آرام خوابیده و جک و ده دوازده‌تا از بچه‌هایشان بالای سرش حاضرند.

شنل‌قرمزی مثل شنلش سرخ شد

شاهزاده‌خانمی که هنوز اسم ندارد، دعوت

نگاهش با نگاه خواهرش برخورد کرد. حتی او هم از درست جواب دادنش تعجب کرده بود. الکس انتظار نداشت کانر چیزی از قصه‌ها را به‌خاطر بیاورد.

«کاش فرشتهٔ مهربون یه خط تلفن اضطراری داشت.»

لازم نیست وقتتون رو واسه تبدیل بال‌های یه پری به دوتا برگ ناقابل تلف کنین!

یعنی باید آن‌قدر آن بالا می‌ماند تا موهایش به‌اندازهٔ موهای راپونزل بلند شود و تا آن زمان هیچ بنی‌بشری را نمی‌دید؟

بکن. بیای بگی: سلام بچه‌ها، تا حالا بهتون گفته بودم که من از یه بُعد دیگه‌ای از دنیا اومده‌م؟

خودش فکر کرد: چی می‌شد اگه قصه‌ها حقیقت داشتن! یه نفر چوب جادوییش رو تکون می‌داد و همه‌چیز به حالت اولش برمی‌گشت.