بریده‌هایی از کتاب طلسم آرزو

الکس عاشق خوش‌حال کردن دیگران بود. یک خورهٔ کتاب واقعی! مهم نبود چه وقتی از روز باشد، قبل از مدرسه، وقت مدرسه، بعد از مدرسه، قبل از خواب، او همیشه در حال کتاب خواندن بود. تشنهٔ دانستن بود و به همین خاطر همیشه اولین کسی بود که سؤالات خانم پیترز را جواب می‌داد.

ملکهٔ بدذات واقعاً قلبی از سنگ داشت، اما نه در سینه‌اش؛ بلکه سنگی درست به شکل و اندازهٔ قلب انسان که در گوشهٔ سلول روی میزی قرار داشت. این تنها چیزی بود که اجازه داشت با خود نگه دارد.

از آخرین دیدارشان مدت‌ها می‌گذشت. این چهره روزگاری بسیار زیبا بود، زیبا و بی‌عیب‌ونقص. چهرهٔ زنی که روزگاری ملکه بود. اما زنی که حالا روبه‌رویش نشسته بود، زندانی‌ای بیش نبود. زنی که در صورتش به‌جای زیبایی، فقط غم و حسرت ابدی دیده می‌شد.

زیر دستانش دنیایی در جریان بود که با دنیایی که در آن زندگی می‌کرد زمین تا آسمان فرق داشت. دنیایی که با سیاست و تکنولوژی خراب نشده بود. دنیایی که در آن برای آدم‌های خوب اتفاق‌های خوب می‌افتاد. دنیایی که با تمام وجود دلش می‌خواست سهمی از آن داشته باشد.

اگه خطرات واقعی‌ای رو که شنل‌قرمزی باهاشون مواجه شد به بچه‌ها نشون می‌دادیم، باز هم این‌همه کودک‌ربایی اتفاق می‌افتاد؟

نشستن در کنار بزها برایشان اهمیتی نداشت، اما انگار بزها از تنگ شدن جایشان چندان راضی نبودند. یکی از بزها نیم ساعت تمام به کانر زل زده بود. بالأخره صبر کانر سر آمد و سرش داد کشید: «نگاه داره؟»

«اون چیه که از نخود کوچیک‌تره، از آسمون بزرگ‌تره و هیچ‌کس نمی‌تونه با خریدنش صاحبش بشه.»

«قصه‌های پریان فقط یه سری داستان احمقانهٔ قبل از خواب نیستن. راه‌حل هر مشکلی که فکرش رو بکنین توی این قصه‌ها پیدا می‌شه. قصه‌ها درواقع درس‌های زندگی هستن که توی شخصیت‌ها و موقعیت‌های رنگارنگ پنهان شده‌ن. مثلاً قصهٔ چوپان دروغگو به ما ارزش خوش‌نام بودن و قدرت نهفته در صداقت رو نشون می‌ده. داستان سیندرلا پاداش خوش‌قلب بودن رو به ما نشون می‌ده و داستان جوجه اردک زشت زیبایی درونی رو به تصویر می‌کشه

«قصه‌های پریان فقط یه سری داستان احمقانهٔ قبل از خواب نیستن. راه‌حل هر مشکلی که فکرش رو بکنین توی این قصه‌ها پیدا می‌شه. قصه‌ها درواقع درس‌های زندگی هستن که توی شخصیت‌ها و موقعیت‌های رنگارنگ پنهان شده‌ن. مثلاً قصهٔ چوپان دروغگو به ما ارزش خوش‌نام بودن و قدرت نهفته در صداقت رو نشون می‌ده. داستان سیندرلا پاداش خوش‌قلب بودن رو به ما نشون می‌ده و داستان جوجه اردک زشت زیبایی درونی رو به تصویر می‌کشه.»

رو به دیوار پناه گرفت. فریاد زد: «سرزمین قصه‌ها! داره می‌درخشه! صدا می‌ده!»