بریده‌هایی از کتاب پاداش

زندگی هیچ‌گاه به‌خاطر پیشامدها غیرقابل‌تحمل نمی‌شود. تنها نبود هدف و معناست که می‌تواند زندگی را غیرقابل‌تحمل کند.

ریدریش نیچه، فیلسوف آلمانی، بیان می‌کند که بهترین پاداش‌های زندگی در پی تجربه‌های مصیبت‌بار به دست می‌آید.

هرچه افراد تلاش بیشتری صرف کنند، بیشتر به ساخته‌هایشان اهمیت خواهند داد.

سرچشمهٔ بسیاری از انگیزه‌های ما تلاش برای غلبه بر حس درماندگی و بازیافتن حتی مختصری از کنترل زندگی است.

اگر پول داشته باشیم، ترجیح می‌دهیم افرادی را استخدام کنیم که خانه را برایمان تمیز کنند، به باغچه برسند یا سیستم‌های وای‌فای را برایمان نصب کنند تا درگیر دردسرهای معمول این کارها نشویم. اما به لذت بلندمدتی فکر کنید که با صرف‌نظرکردن از این کارها از دست می‌دهیم. به‌این‌ترتیب، آیا می‌توان گفت که وقتی به‌جای درگیرشدن با زحمتِ این‌طور کارها آن‌ها را به افراد دیگر می‌سپاریم هزینهٔ گزافی متحمل شده‌ایم؟ هزینهٔ بیگانه‌ترشدن با کاری که می‌کنیم، با غذایی که می‌خوریم، با باغچه‌هایمان، با خانه‌هایمان و حتی با زندگی اجتماعی‌مان.

زندگی هیچ‌گاه به‌خاطر پیشامدها غیرقابل‌تحمل نمی‌شود. تنها نبود هدف و معناست که می‌تواند زندگی را غیرقابل‌تحمل کند

حقیقت این است که ما هیچ‌وقت بزرگ نمی‌شویم.

برای اولین‌بار در زندگی حقیقت را دیدم، حقیقتی که انگار شاعران بسیار جمع شده و آن را در یک شعر جای داده بودند، حقیقتی که انگار متفکران بسیار جمع شده و آن را نهایت حکمت خوانده بودند. آن حقیقت این بود: عشق، معنا و پیوند بنیادی‌ترین و والاترین هدفی است که انسان می‌تواند به دنبالش باشد. پس از آن، به معنای بزرگ‌ترین راز نهفته در اشعار و افکار و اعتقادات انسان پی بردم: رستگاری بشریت از رهگذر عشق و در گرو عشق است

زندگی هیچ‌گاه به‌خاطر پیشامدها غیرقابل‌تحمل نمی‌شود. تنها نبود هدف و معناست که می‌تواند زندگی را غیرقابل‌تحمل کند.

هر وقت احساس بی‌حوصلگی یا بی‌انگیزگی کردیم، می‌توانیم از خودمان این سؤال را بکنیم: «چطور کاری که من می‌کنم می‌تواند به دیگری کمک کند؟