بریده‌هایی از کتاب جهان را به شاعران بسپارید

و مگر فراموش می‌شود اطلس‌ها شمعدانی‌ها و غم‌های مادرم که آن‌ها را پشت حوصلهٔ همین گلدان‌ها پنهان می‌کرد!

بباریم بر انتظار عطشناک هر جا که یک ریشه دلواپس رویش یک جوانه‌ست

تمام شد ای یار ندارم از تو و از سرنوشت خود گله‌ای دوباره قصهٔ تکرار! به خانه برگردیم که کوه خاطره‌ای بود و کوه فاصله‌ای!

نکند تو آنی! نکند تو همانی؟!

هنوز می‌شود از خانه تا خیابان رفت و چشم را به تماشای واقعیت برد نگاه کن! هجوم واسطه‌ها و دست‌های مکنده و دست‌های دُلار چگونه روشنیِ شهر را کدر کرده‌ست! نگاه کن!

دل من گره‌گیر من ماند و «امروز» پای مرا بست و افسون یک وعده، یک وجه و جادوی یک نام و آوازهٔ یک تریبون و پیوند رنگین‌ترین چاپ با دفتر شعر واخوردهٔ من مرا از مسیر کبوتر جدا کرد

من دلم برای روزهای زندگی گرفته است

خلاصه بگویم ما از پس شاعران برنمی‌آییم! آنان با همین کلمات پیش‌پاافتاده همه‌چیز را عوض می‌کنند! بی‌آن‌که گلوله‌ای شلیک شده باشد!

من از حاصل‌ضربِ اعدادِ بیگانگی بیم دارم

باران از روزی که رفته‌ای باران باران باران یا می‌بارد یا نمی‌بارد!

بمانیم در جوشش چشمه‌هایی ــ که با ذات بخشندگی زنده هستند

صدای آمدنت آمد ز شوق پنجره بگشودم تو شعر گم‌شده‌ام بودی چه‌قدر منتظرت بودم

من پُر از هوای تو ای که در هوای من عاشقانه هستی و همیشه نیستی! من هوایی‌ام هواییِ تواَم هر کجا که دست می‌کشم می‌رسم به هیچ‌چیز و هیچ‌کس پس تو چیستی؟! پرسشم من و تو پاسخی ای سؤال بی‌جواب من تو کیستی؟!

زمانی که چشمانت را فهمیدم عشق متولد شد و دلم تَرَک برداشت

من دلم برای روزهای زندگی گرفته است

برای همهٔ ما همهٔ روزها فراموش می‌شوند به‌جز همان یک روز که نشانیِ آن را به هیچ‌کس نگفته‌ایم

غربال عمر را چو تکاندم فقط همین من ماندم و تو ماندی و یک مشت خاطره!

هر کجا نگاه می‌کنم ردپای اوست پس چرا هر چه می‌روم نمی‌رسم به دوست؟!

غربال عمر را چو تکاندم فقط همین من ماندم و تو ماندی و یک مشت خاطره!

هر کجا نگاه می‌کنم ردپای اوست پس چرا هر چه می‌روم نمی‌رسم به دوست؟!