بریده‌هایی از کتاب چگونه خدا مغز شما را تغییر می‌دهد؟

خوب حالا ربط شکل‌پذیری مغز با خدا چیست. اگر روی چیزی مانند مفهوم خدا، که بسیار پیچیده و رازگونه است، تعمق کنیم، آن‌گاه انفجاری از فعالیت عصبی در مناطق مختلف مغز خود خواهیم داشت. دندریت‌های جدید به سرعت رشد می‌کنند و اتصالات قدیمی قطع می‌شوند و مفاهیم جدید خلق می‌شوند. درواقع وقتی به یک سؤال بزرگ مذهبی، علمی یا روانشناختی در زندگی فکر کنیم مغز شروع به رشد می‌کند.

حتی لامذهب‌ها به همان عمق و صداقت به خدا فکر می‌کنند که افراد مؤمن مذهبی

در بدن شخصی که یوگای « نیدرا » می‌کند ۶۵% افزایش « دوپامین » دیده می‌شود. یوگای نیدرا نوعی مراقبه است که طی آن شخص در حالی که در آرامش کامل است دارای هشیاری تام می‌باشد. دوپامین ماده‌ای است که حس توهم را افزایش می‌دهد، تجربهٔ لذت‌بخش به وجود می‌آورد، افکار مثبت را تحریک می‌کند، احساس خوب بودن می‌دهد و باعث می‌شود در دنیا احساس امنیت کنیم. وضعیت سرخوشی که بعد از مصرف کوکایین به وجود می‌آید مربوط به افزایش ناگهانی دوپامین در مغز است.

خوشبختانه مراقبه، ضد نشخوار فکری عمل می‌کند ـ چیزی شبیه به الگوی روانکاوی « مدل روانکاوی انجمن آزاد » که فروید پایه‌ریزی کرده است. در مراقبه، مانند روانکاوی، یاد می‌گیریم که تماشاگر جنبه‌های منفی خود باشیم بدون آن‌که به آن واکنشی انجام دهیم. مغز خود را به نحوی تربیت می‌کنیم که آرام بماند، حتی در شرایط سخت. بنابراین، مراقبه طریق قابل تقلیدی است برای این‌که مشقات و سختی‌های زندگی خود را دوباره ارزیابی کنیم؛ ولی از همه مهم‌تر این است که مراقبه مغز را تربیت می‌کند که کمتر به امیال خود و خواست‌ها و باورهای خود وابسته باشد.

مواد نوروشیمیایی زیادی در ایجاد خمیازه دخالت می‌کنند، از جمله دوپامین که خود سبب تولید اکسی توسین در هیپوتالاموس و هیپوکامپ می‌شود. این‌ها مناطقی از مغز هستند که در فراخوانی حافظه، کنترل خودخواسته و تنظیم حرارت دخالت می‌کنند.

برای این‌که رحمت و شفقت را تجربه کنید کافی است در ذهن خود آن را تجسم کرده و سپس نفس عمیق بکشید و عضلات را شل کنید و در آرمیدگی فرو روید. این تفکر را روزی دوازده دقیقه حداقل در ذهن نگه دارید. در عرض چند ماه شروع می‌کنید به ساختن مدارهای عصبی جدید از شفقت که باعث می‌شود تمایل عصبی ما را برای دور شدن از مردمی که متفاوت از ما فکر می‌کنند، کنار گذاشته شود.

مدارهای عصبی که تصویرهایی از خدای خشن ایجاد می‌کنند به ساختارهای قدیمی مغز متصل هستند و مدارهایی که خدای مهربان و عارف را تجسم می‌کنند در بخش‌های جدیدتر مغز قرار دارند. ما نمی‌توانیم از دست خدای قدیمی سیستم لیمبیک* خود خلاص شویم و این بدان معناست که ترس و خشم همیشه به عنوان قسمتی از شخصیت عصبی و معنوی ما خواهد ماند؛ ولی می‌توان ساختارهای جدیدتر مغز را به نحوی تربیت کرد که تمایلات بیولوژیکی ما به طرف خشم و ترس را مهار کند.

افکار شما به طور واضح روی عملکرد نورولوژیکی بدن اثر می‌گذارد. - خوش‌بینی برای حفظ سلامت مغز ضروری است. - افکار مثبت از نظر نورولوژیکی، افکار منفی را سرکوب می‌کند. - وقتی طرز تفکر خود را عوض می‌کنید، محیط بیرون خود را تغییر می‌دهید

از میان کارهای خلاف و تنفرآور انجام‌شده در امریکا، قربانیان مذهبی از نظر رتبه در درجهٔ دوم هستند (یعنی بعد از قربانیان نفرت نژادی قرار می‌گیرند). براساس داده‌های « اف. بی. آی »، ۶۸% جنایات ناشی از نفرت مذهبی بر علیه یهودیان است و ۱۳% جنایت‌ها ناشی از تنفر به مسلمانان است. بنابراین، به طور طبیعی این سؤال مطرح می‌شود که: ما به عنوان یک ملت چقدر بی‌تعصب هستیم؟ حدوداً ۱ هزار و ۴۰۰ جنایت بر اثر تنفر اتفاق می‌افتد و ۸۰۰ هزار جنایت ناشی از خشونت. آیا هزار و ۴۰۰، رقم قابل قبولی است؟ نه برای کشوری که براساس تعامل مذهبی پایه‌گذاری شده است. به ویژه اگر دقیق نگاه کنیم پشت این آمار مشکل بزرگ‌تری را می‌بینیم که « تبعیض دینی » است.

اما اعتقادات مذهبی و معنوی، مغز را به طریقی بسیار عمیق تغییر می‌دهند، زیرا سبب قوت یک مدار یکتای نورونی می‌شوند که به طور اخص باعث افزایش هشیاری اجتماعی و همدلی می‌شود و به طور هم‌زمان احساسات و هیجانات تخریبی را سرکوب می‌کند و این دقیقاً همان تغییرات عصبی است که ما برای حل مشکلات موجود در جهان به آن نیاز داریم