بریده‌هایی از کتاب چگونه خدا مغز شما را تغییر می‌دهد؟

اگر روی مطلبی که از آن می‌ترسید و یا نسبت به آن خشمگین هستید تمرکز کنید، آن‌گاه به مغز خود صدمه می‌زنید. در روانشناسی به آن پدیدهٔ « نشخوار فکری » می‌گویند که بسیار مضر است. در مطالعهٔ « مغزنگاری » (اسکن) که در دانشگاه استانفورد انجام شد، دیده شد آن‌هایی که روی جنبه‌های منفی خود تمرکز می‌کردند و یا زندگی را به نگاه منفی تفسیر می‌کردند، فعالیت زیادی در بخش آمیگدال مغزشان دیده می‌شد که سبب صدور امواج ترس می‌شود

در مطالعهٔ اخیر خود دیدیم که عمل به آیین‌هایی مثل تسبیح انداختن سبب کاهش فشار، تنش و اضطراب می‌شود. انجام بسیاری دیگر از فرایض معنوی ـ مذهبی مغز را آرام می‌کند و سبب جوان شدن مغز می‌شود؛ حتی بافندگی نیز همین اثر را دارد.

ز دیدگاه من مهم نیست که خدا یک توهم و یا یک واقعیت باشد؛ زیرا حتی به صورت یک استعاره، خدا نمایندهٔ تمام نیروها و توانایی‌هایی است که ما می‌توانیم داشته باشیم. ایده‌آلی که به میلیون‌ها نفر در سراسر جهان امید می‌بخشد ـ به خصوص برای آن‌هایی که تکیه‌گاه دیگری به جز دین خود ندارند. ایمان یک آیندهٔ نویدبخش است که ممکن است مانند یک « دارونما » عمل کند و به خاطر داشته باشیم که دارونماها حداقل ۳۰% بیماری‌های جسمی و عاطفی را بهبود می‌بخشند. حتی اعتقاد به نوعی از درمان که ثابت شده فایده‌ای ندارد، می‌تواند سیستم ایمنی بدن را در کسی که با یک بیماری مهلک دست به گریبان است اثر کرده و آن را تقویت کند.

« لبخند بزنید! » حتی اگر تمایلی ندارید. لبخند زدن مکرر سبب تغییر خلق و خو می‌شود و قدرت نورون‌ها را در حفظ نگاه مثبت به زندگی افزایش می‌دهد.

عمل به معنویت می‌تواند روی « نوروترانسمیتر » ها، یعنی مواد شیمیایی که باعث عملکرد جسم و مغز می‌شوند، اثر می‌گذارد. به طور نمونه در بدن شخصی که یوگای « نیدرا » می‌کند ۶۵% افزایش « دوپامین » دیده می‌شود.

مذهب ما را بیشتر انسان می‌کند

اگر باور نداشته باشیم که بهترین تصمیم ممکن را گرفته‌ایم، آن‌گاه در دام شک اسیر خواهیم شد و شک و تردید برای مغز بسیار پرمخاطره است.

اگر کسی شدیداً به چیزی ایمان داشته باشد، به عبارت دیگر، اگر کسی به خودش ایمان داشته باشد، هم سیستم ایمنی و هم سیستم انگیزشی در او تحریک می‌شود.

اخیراً گروهی از پژوهشگران « انستیتو بهداشت ملی » به این نتیجه رسیده‌اند که داشتن یک توهم خوش‌بینانهٔ ملایم، از نظر نورولوژیکی برای حفظ انگیزه و سلامت ذهن ضروری است. آدم‌های خوش‌بین فعالیت بیشتری در سینگولای قدامی دارند.

از دیدگاه معنوی، هر مادرا یا مانترا به همراه یک ایدهٔ خداشناسی و یا متافیزیکی مرتبط است، ولی از نظر علمی، هر حرکت یا تکراری، سبب متمرکز شدن ذهن می‌گردد.