بریده‌هایی از کتاب چگونه خدا مغز شما را تغییر می دهد؟

مدار پاریتال ـ فرونتال: رابطه‌ای بین دو شیء که به عنوان « ما » و « خدا » شناخته می‌شوند، برقرار می‌کند. این مدار خدا را در فضا جا می‌دهد و به این ترتیب اجازه می‌دهد که حضور خدا را تجربه کنیم. اگر با عبادت یا مراقبهٔ شدید، فعالیت لوب پاریتال را کاهش دهیم مرز بین خدا و ما برداشته می‌شود و احساس وحدت با شیء مورد ستایش و باور معنوی خود پیدا می‌کنیم.

مدار اکسی پیتال ـ فرونتال، رابطه‌ای بین دو شیء که در جهان وجود دارند برقرار می‌کند. کودکان خدا را به شکل یک صورت می‌بینند، زیرا مغز آن‌ها نمی‌تواند مفاهیم معنوی انتزاعی را پردازش کند.

مدارهای «خدا» در مغز از ابتدای کودکی، خدا در مغز هر فرد به صورت ترکیبی از ایده‌ها، تصاویر، احساسات، رابطه با خود و سایر روابط وجود دارد.

طلب و تمرکز برای تغییر دائمی مغز کافی هستند؛ اما باورهای معنوی، راه جدیدی برای بهبود عملکرد مغز به آن اضافه می‌کنند. تنفس منظم، روی مرکز هیجانات و درک حسی تأثیر می‌گذارد؛ اما اگر این کار خیلی عمیق انجام شود آن وقت ایجاد توهمات بینایی و شنوایی می‌شود. تنفس منظم و آهسته، اثر ملایمی روی جسم و ذهن دارد و همچنین فعالیت متابولیکی بخش‌های مختلف مغز را کاهش می‌دهد

قدم اول با طلب شروع می‌شود ـ یعنی آرزوی آگاهانه برای تغییر. وقتی چنین تصمیمی گرفته شد آن‌گاه باید شخص خودش را طوری تربیت کند که بتواند روی یک هدف خاص تمرکز کند. این کار نیاز به تمرین دارد، ولی تجربه نشان داده است که سریع اتفاق می‌افتد. « توجه متمرکز » باعث ساخته شدن مدارهای عصبی جدیدی می‌شود که به طور خودکار سبب فعال شدن بخش‌هایی از مغز می‌شود که دست‌اندرکار ایجاد انگیزه هستند

لوب اربیتال فرونتال، سینگولای قدامی، گانگلیون بازال و تالاموس است که قاعدتاً باید در اثر بالا رفتن سن تخریب شوند. این مدار عصبی روی فعالیت‌های مختلف مغز اثر می‌گذارند، از جمله بر آگاهی، روشن‌ضمیری، ساختن واقعیت، جست‌وجوی اشتباهات، همدلی، شفقت، تعادل در هیجانات، فرو خوردن خشم و ترس. وقتی این مدار ویژه دچار بدکاری یا تباهی می‌شود، آن‌گاه افسردگی، اضطراب رفتارهای وسواسی و اسکیزوفرنی پیش می‌آید. با وارد کردن مراقبه به کارهای روزمره و عبادات خود (بدون توجه به نوع ایمان خویش)، می‌توان این « مدار » را سلامت نگه داشت.

مراقبه سبب تقویت مدار ویژه‌ای شده است که شامل بخش پری فرونتال و لوب اربیتال فرونتال، سینگولای قدامی، گانگلیون بازال و تالاموس است که قاعدتاً باید در اثر بالا رفتن سن تخریب شوند. این مدار عصبی روی فعالیت‌های مختلف مغز اثر می‌گذارند، از جمله بر آگاهی، روشن‌ضمیری، ساختن واقعیت، جست‌وجوی اشتباهات، همدلی، شفقت، تعادل در هیجانات، فرو خوردن خشم و ترس. وقتی این مدار ویژه دچار بدکاری یا تباهی می‌شود، آن‌گاه افسردگی، اضطراب رفتارهای وسواسی و اسکیزوفرنی پیش می‌آید. با وارد کردن مراقبه به کارهای روزمره و عبادات خود (بدون توجه به نوع ایمان خویش)، می‌توان این « مدار » را سلامت نگه داشت.

مطالعات مستندشدهٔ زیادی نشان می‌دهند که انواع مختلف یوگا و تنفس با تمرکز می‌توانند به طرز مؤثری در کاهش استرس، پرفشاری خون، اضطراب و سایر اختلالات بدن دخالت کنند و همین روش‌ها در ضمن می‌توانند سبب بالا بردن هشیاری و عملکرد « شناختی » گردند. در سایر مطالعات که اخیراً انجام شده‌اند دیده شده است که مراقبهٔ تنفسی روی نظام ایمنی، پیری و مرگ سلولی اثر می‌گذارد.