بریده‌هایی از کتاب سیرک شبانه

رؤیاپرداز کسی است که راهش را فقط در نور ماه پیدا می‌کند و مجازاتش این است که سحر را پیش‌از دیگران می‌بیند.

«عشق دمدمی و گذراست. به‌ندرت اساس محکمی برای تصمیم‌گیریه، توی هر بازی‌ای.»

پاپت بعداز سکوتی طولانی می‌پرسد: «ویج؟» «بله؟» «پس جایی زندانی‌شدن زیاد هم بد نیست؟ بسته به اینکه آدم کجا زندانی شده باشه؟» ویجت می‌گوید: «فکر کنم به این بستگی داره که آدم چقدر خوشش بیاد از جایی که توش زندانی شده.»

پاپت بعداز سکوتی طولانی می‌پرسد: «ویج؟» «بله؟» «پس جایی زندانی‌شدن زیاد هم بد نیست؟ بسته به اینکه آدم کجا زندانی شده باشه؟» ویجت می‌گوید: «فکر کنم به این بستگی داره که آدم چقدر خوشش بیاد از جایی که توش زندانی شده.»

«بهترین لذت‌ها همیشه لذت‌هایی هستن که غیرمنتظره‌ان.»

کنار ورودی یه شمع برمی‌داری و با یکی از شمع‌هایی که از قبل روی درخت روشن کرده‌ان روشنش می‌کنی. آرزوی تو با آرزوی یه نفر دیگه روشن می‌شه

سیلیا مطمئن نیست کدام‌یک بدتر است: دانستن اینکه برای تمام‌شدن بازی باید یکی از آن‌ها بمیرد، یا احتمال اینکه او برای مارکو هیچ ارزشی ندارد. که فقط یک مهره روی صفحهٔ شطرنج است. منتظر سرنگون‌شدن و کیش‌ومات‌شدن.

رؤیاپرداز کسی است که راهش را فقط در نور ماه پیدا می‌کند و مجازاتش این است که سحر را پیش‌از دیگران می‌بیند. ــ اسکار وایلد، ۱۸۸۸

مارکو می‌پرسد: «چیزی ازش یادتون می‌آد؟» «بیشتر از واقعیات، حس‌ها و تصورات رو به خاطر می‌آرم.

«دیگه خسته شده‌م از بس سعی کردم مراقب چیزهایی باشم که نمی‌شه ازشون مراقبت کرد. چیزی رو کنترل کنم که نمی‌شه کنترل کرد. خسته شدم بس که از ترس خراب‌کردن چیزهایی که نمی‌تونم درستشون کنم چیزی رو که دنبالشم از خودم دریغ کردم. هرکاری بکنیم بازم اون چیزها خراب می‌شن.»