بریده‌هایی از کتاب سیرک شبانه

«بهترین لذت‌ها همیشه لذت‌هایی هستن که غیرمنتظره‌ان.»

باید محدودیت‌هات رو بشناسی تا بتونی بهشون غلبه کنی. می‌خوای برنده بشی، مگه نه؟»

«رازها قدرت دارن. و وقتی با بقیه در میان گذاشته می‌شن، از اون قدرت کاسته می‌شه. پس بهتره رازها به‌خوبی حفظ بشن. گفتن رازها، رازهای واقعی، رازهای مهم، حتی به یه نفر هم اون‌ها رو تغییر می‌ده. نوشتن اون‌ها حتی بدتره، چون کی می‌دونه چند تا چشم ممکنه اون‌ها رو روی کاغذ ببینن، هرچقدر هم که آدم مواظبش باشه. به همین خاطر، بهتره اگه رازی داری اون رو پیش خودت نگه داری، هم برای رازهات بهتره و هم برای خودت.

می‌داند باید فراموشش کند، اما نمی‌تواند.

پیشگو می‌گوید: «درست می‌شه. ممکنه تصمیم‌هایی باشه که باید گرفته بشه و غافلگیری‌هایی پیشِ‌رو باشه. زندگی گاهی ما رو به جاهای غیرمنتظره‌ای می‌بره. آینده هیچ‌وقت روی سنگ حک نشده، این رو یادت باشه.»

«چیزهای خیلی زیادی دیده‌م که زمانی اون‌ها رو غیرممکن حساب می‌کردم یا غیرقابل‌باور. حالا می‌بینم که دیگه معیارهای کاملاً مشخصی برای چنین چیزهایی ندارم. تصمیم گرفته‌م کارم رو با تمام توانم انجام بدم و کار بقیه رو به خودشون بسپارم.»

مردم زیاد به چیزی توجه نمی‌کنن، مگر اینکه بهشون دلیلی برای این کار بدی.

دیگر نمی‌دانی رؤیا کدام سوی حصار است.

دیگر نمی‌دانی رؤیا کدام سوی حصار است.

شادی‌مان کنون به پایان آمد. این بازیگران ما، چنان‌که پیش‌تر گفتم، همه ارواح بودند، و در هوا ناپدید می‌شوند، در هوا. و چونان اساسِ بی‌اساس این خیال، برج‌های سر به ابر، کاخ‌های باشکوه، معابد پرابهت، خود این کرهٔ عظیم خاکی، آری، هر آن که آن به ارث برَد نیست خواهد شد. و، چنان‌که این نمایش خیالی محو گردد، یک کاه هم بر جای نخواهد گذاشت. ما از آن هستیم که رؤیا از آن است؛ و عمر اندکمان با خوابی به پایان آید. پِراُسْپِرو، طوفان، پردهٔ ۴، صحنهٔ ۱