بریده‌هایی از کتاب به پیوست: دوستت دارم

خانه! این واژه به ذهن خسته‌اش آرامش می‌بخشید.

سلام. جری هستم. لطفاً بعد از شنیدن صدای بوق پیغامتون رو بذارید. در اسرع وقت باهاتون تماس می‌گیرم. هالی درحالی‌که گریه می‌کرد گفت: «سلام جری. بهت احتیاج دارم...»

ه محض اینکه مریدیت و ریچارد از در بیرون رفتند، بقیه هم یکی یکی آماده شدند تا به خانه‌شان بروند. هوای بیرون سرد بود و هالی در سکوت به‌طرف ماشینش رفت. پدر و مادرش جلوی در ایستاده بودند و برایش دست تکان می‌دادند، با این حال او احساس تنهایی می‌کرد. معمولاً با جری از مهمانی‌ها به خانه بازمی‌گشت و یا به خانه‌ای می‌رفت که جری در آن انتظارش را می‌کشید. ولی امشب و تمامی شب‌های پیش رویش متفاوت بودند.

عشق ما آدم‌ها به بعضی‌ها تا همیشه موندگاره.

کمتر مردی پیدا می‌شه که وقتی زنی گریه می‌کنه فرار نکنه و به‌جاش دلداریش بده.

از دست دادن اونایی که دوستشون داریم همیشه سخته

غصه خوردن گاهی به آدم کمک می‌کنه.

بعضی آدم‌ها هرگز عوض نمی‌شوند.

بعد دخترها از خانه بیرون زدند و در یک تاکسی بهم فشرده شدند. بین داد و هوار و خنده‌های پرسروصدا یکی‌شان موفق شد نشانی را به راننده‌ی تاکسی بدهد.

«من خیلی چیزها هستم. تنهام، خسته‌ام، غمگینم، شادم. درواقع هر روز مجموعه ای از احساسات مختلفم، ولی بله فکر کنم خوب هم هستم.»