بریده‌هایی از کتاب ویولن دیوانه

بار سنگینی وبال گردنش بود و آن این‌که از چارپایان سخت می‌ترسید. در حقیقت فقط از بزها می‌ترسید. اما هربار وحشت داشت از این‌که اسب‌ها یا سگ‌ها و گربه‌ها در حقیقت بز باشند که در جلد این جانوران رفته‌اند تا او را گول بزنند. خیالش هرگز از این بابت آسوده نبود و از این ترس جنون‌آمیزش از چارپایان سخت در عذاب بود.

با خود می‌گفت «گمان نمی‌کنم که در دنیا چیزی آن‌قدر خواستنی باشد که بتواند میل به زندگی را در من بیدار کند.»

انسان در زندگی گاهی در شرایطی قرار می‌گیرد که معنا و نقشی نمادین دارند و با نشان‌هایی همراه‌اند که باید تفسیر شوند.

هنر ایزدی است که جا دارد آدم تا دم مرگ به او خدمت کند.

انسان در زندگی گاهی در شرایطی قرار می‌گیرد که معنا و نقشی نمادین دارند و با نشان‌هایی همراه‌اند که باید تفسیر شوند.

گونار باز نالید که «نه، مردم نمی‌توانند این چیزها را فراموش کنند. آن‌چه من بودم بیش‌ازحد وحشتناک است. هیچ‌کس نمی‌تواند مرا دوست داشته باشد!» «من عوضِ همه دوستت دارم!» گونار با دیرباوری سر بلند کرد و گفت «تو مرا بوسیدی که من دیگر دیوانه نشوم. بوسه‌ات از دلسوزی بود.» «باز هم می‌بوسمت! با کمال میل!»

ن وقت جوان ناشناس شروع به نواختن کرد و لبخند اینگرید نورانی‌تر شد و چهره‌اش درخششی عجیب یافت. طوری که خانم بلوم‌گرن خیال کرد که چیزی نمانده است که دختر جوان به پرتوِ آفتاب مبدل شود و به آسمان برود.

بعدها می‌گفتند که روح آن دو به تعبیری با پیوندی پنهان باهم مربوط است، پیوندی در روح‌شان چنان ریشه‌دار که اندیشهٔ آدمی به آن دسترسی ندارد.

شخیص این نیز که کسی سالم است یا از افسردگی درمانده، دشوار نیست. کافی است که وقتی از کار روزانه می‌آساید یا پای بخاری نشسته، در چشمانش نگاه کنی. در چشمان یک آدم سالم پرتوِ شیرین‌کامی پیداست. اما در چشمان اینگرید هیچ نور سعادتی دیده نمی‌شد مگر زمانی که رودخانه را می‌دید که از نشیب جنگلْ ترانه‌خوان و رقصان سرازیر است. زیرا همین رودخانه بود که نوید پایان زمستان و باز شدن راه را با خود داشت.

شخیص این نیز که کسی سالم است یا از افسردگی درمانده، دشوار نیست. کافی است که وقتی از کار روزانه می‌آساید یا پای بخاری نشسته، در چشمانش نگاه کنی. در چشمان یک آدم سالم پرتوِ شیرین‌کامی پیداست. اما در چشمان اینگرید هیچ نور سعادتی دیده نمی‌شد مگر زمانی که رودخانه را می‌دید که از نشیب جنگلْ ترانه‌خوان و رقصان سرازیر است. زیرا همین رودخانه بود که نوید پایان زمستان و باز شدن راه را با خود داشت.

شخیص این نیز که کسی سالم است یا از افسردگی درمانده، دشوار نیست. کافی است که وقتی از کار روزانه می‌آساید یا پای بخاری نشسته، در چشمانش نگاه کنی. در چشمان یک آدم سالم پرتوِ شیرین‌کامی پیداست. اما در چشمان اینگرید هیچ نور سعادتی دیده نمی‌شد مگر زمانی که رودخانه را می‌دید که از نشیب جنگلْ ترانه‌خوان و رقصان سرازیر است. زیرا همین رودخانه بود که نوید پایان زمستان و باز شدن راه را با خود داشت.