بریده‌هایی از کتاب ذهن، بدن، سرطان

دلایل بسیاری برای خودکشی وجود دارد. تصور کنید همین امروز همسرتان شما را ترک کرده است. اگر بخواهید منطقی به آن بنگرید، باید بگویید: "تمام زندگی ام عشق او بود و اینکه با او او باشم. دیگر چه دلیلی برای ادامه زندگی دارم؟" اگر با منطق به سراغ این موضوع بروید، خود کشی خواهید کرد. اما شاید با رفتن همسرتان، امکانات جدید بسیاری برای تان باز شود که تا آن روز وجود نداشته است. شاید اتفاقاتی که هرگز تصوراش را هم نمی کردید برای تان رخ دهد، تنها به این دلیل ساده که از یک جنبه از زندگی تان رها و آزاد شده اید. از آینده بی خبریم اما امکان اش هست.

فردا صبح که از خواب بیدار شدید، کاملاٌ منطقی به زندگی بنگرید. نه به طلوع خورشید نگاه کنید و نه به پرندگان در آسمان، نه به عشق تان فکر کنید، نه به صورت کودکتان و یا گل ها در باغچه، نگاه کنید. فقط منطقی تر فکر کنید. حالا در واقع باید از رختخواب خارج شوید، که خود کار کوچکی نیست. به دستشویی رفته، دندان های تان را مسواک می کنید، صبحانه می خورید، کمی کار می کنید، چیزی می خورید، کار می کنید، می خورید و شب می خوابید، فردا صبح دوباره داستان از همین قرار است، چرخه ای تکراری. برای ۴۰ – ۵۰ سال آینده باید همین کار را انجام دهید. ۱۰۰% منطقی باشید، بدون نگاه به تجربه زندگی، آیا واقعاً ارزشش را دارد؟

"جنبه اصلی مراقبه این است که همینطور که به مرور، مقیم مقام مراقبه می شوید، شما به ارباب تبدیل می شوید و ذهنتان به برده شما و همواره باید اینگونه باشد."

آناندا Ananda  در زبان سانسکریت به معنی ) سر خوشی و سرمستی، بالاترین سطح از شادی است

چون انسان نسبت به حقیقت وجودی خود نا آگاه است، در جستجوی هویت خود، دائما درگیر چیزهای دیگری می شود و نادانسته با چیزهای دیگری برای خود هویت می سازد و خود را آن چیزها می انگارد. بدن فیزیکی، روابط عاطفی، ملیت، زبان، قومیت، جنسیت، اعتقادات و باورها، دارایی ها، پست و مقام و غیره، چیزهایی هستند که انسان با آنها برای خودش هویت می سازد و بدیهی است انسان در واقع هیچکدام از انها نیست.

مسلماً اگر هر یک از ما نسبت به توانایی انتخاب حالت درونی مان آگاه باشیم، آیا ممکن است که حالت خشم، غم، افسردگی و درد درونی را انتخاب کنیم؟ قطعا شادی و سرور و آرامش را انتخاب خواهیم کرد. آیا این انتخاب را نداریم؟ اینکه ما این انتخاب را داریم اما نسبت به آن آگاه نیستیم و آن را تمرین نکرده ایم. بنابرین عنان را به طبیعت و شرایط محیط اطراف و ماه و خورشید و فلک و همسر و فرزند و همسایه می سپاریم و نتیجه این می شود که به سان رقاصی بی اختیار، باید به ساز هر کسی برقصیم. یکی ما را شاد میکند و دیگری غمگین. کسی امیدوارمان می کند و دیگری نا امید. منظور از رفتارهای جبرگونه این است م.

طبیعتاً زمانیکه ما از خود سلب اختیار کنیم، به موجودی بی اختیار تبدیل خواهیم شد و رفتارهای موجود بی اختیار را می توان "رفتارهای جبری" نامید. زمانیکه به جای خرد، هویت های پوچ و ساختگی و ذهنیات و افکار غیر قابل کنترل و در واقع گذشته ما بر ما مسلط باشد، ما موجودی بی اختیار و اسیر جبر هستیم. این انتخابی است که خود ما از خودمان سلب کرده ایم.

یوگای ایشا، سیستم دستچین شده ای از یوگاست که از روش های قدرتمند باستانی یوگا، عصاره ای موثر را برای انسان مدرن بوجود آورده و اوج سلامت جسمی، ذهنی و عاطفی را به همراه دارد. این سیستم از یوگا برای پوشش دادن تمام جنبه های سلامت بوجود آمده، به افراد اجازه می دهد تا برکت یک زندگی پویای درونی را تجربه کنند.

اکنون مشکل عمده ای که با ذهن دارید این ست که هر لحظه در حال تغییر مسیر است. اگر بخواهید به جایی سفر کنید و به فاصله هر دو قدم، مسیر خود را تغییر دهید، بعید است به مقصد برسید و نمی توان از شما پرسید که به مقصد رسیده اید یا نه، مگر اینکه شانسی راه تان را پیدا کنید. بنابراین با سرو سامان بخشیدن به ذهن و در نتیجه ساماندهی تمام سیستم وجودی تان و هم جهت کردن این چهار بعد اساسی از وجودتان، خودتان به تنهایی درخت آرزوها یا کالپاوریکشا هستید.

در یوگا، یک ذهن ورزیده و تربیت شده، درخت آرزو یا کالپاوریکشا خوانده می شود. با چنین ذهنی، هر آنچه که بخواهید به واقعیت تبدیل می شود. در زندگی نیز شما همواره زیر درخت آرزوها نشسته اید، بنابراین باید ذهن تان را به گونه ای پرورش دهید که کالپاوریکشا شود و نه منبعی از دیوانگی. اگر ذهن تان را در سطح خاصی سازمان دهی کنید، او نیز در عوض تمام سیستم وجودی تان را سازمان دهی خواهد کرد. بدن، عواطف و انرژی هایتان، همگی در این جهت سازماندهی خواهند شد. زمانی که این چهار بعد (بدن، ذهن، عواطف و انرژی) در یک جهت سازماندهی شوند، هر آن چه آرزو کنید، رخ خواهد داد، بدون این که حتی یک انگشت تان را هم تکان دهید. اگرچه که فعالیت و تلاش (به شکل گرفتن آنچه که می خواهید) کمک می کند اما حتی اگر تلاشی هم صورت نگیرد، اگر این چهار بعد را در یک جهت هم راستا کنید و این حالت را برای مدتی حفظ کنید، همچنان آن چه را که می خواهید برای تان آشکار خواهد شد.

علت آن که موفقیت برای کسی بسیار آسان و به شکل طبیعی بدست می آید و برای دیگری همراه با جنگ و تقلا است، این است که اولی به خواسته اش فکر می کند ولی افکار دومی درست بر علیه خودش هستند.

امروزه علم ثابت کرده است که بدون مصرف حتی یک قطره الکل، بدون مصرف هیچگونه مواد، می توانید به آسانی با نشستن در اینجا (اکنون)، با خودتان، نشئه و سرمست شوید. با آگاه شدن به طریق خاصی، می توان سیستم بدن را به نحوی فعال کرد که به سادگی همین جا بنشینید و در عین حال اوج لذت را تجربه کنید. با درک چنین تجربه ای بسیار خوش مشرب، انعطاف پذیر و شگفت انگیز خواهید شد زیرا تمام مدت در حالتی شگرف با خودتان بسر می برید. بدون هیچ خماری. ذهن از هر زمان دیگر تیزتر و دقیق تر خواهد شد.

نحوه تنفس تان، رابطه مستقیم با طرز تفکرتان دارد. طرز تفکرتان رابطه مستقیم با نحوه تنفس تان دارد. تمامی زندگی تان، تمامی ناخودآگاه تان، در تنفس تان نقش بسته است. اگر تنفس های تان را بخوانید، متوجه خواهید شد که گذشته، حال و آینده تان بر آن نوشته شده است، بر شیوه ای که نفس می کشید. لحظه ای که به درک این نکته برسید، زندگی بسیار متفاوت خواهد شد. باید به شکل تجربی درک شود.

اگر هر روز به مراقبه بنشینید، روزی خواهد آمد که چشم های تان را باز می کنید و همچنان احساس می کنید که شما اینجا قرار دارید و ذهن تان آن جا، است. این پایانی ست بر رنج. زمانی که دیگر با بدن یا ذهن هم هویت نباشید، با سرچشمه خلقت در درون تان در تماس خواهید بود. با چنین رخدادی، سعادت شما شکوفا می شود.

تمام درد و رنجی که تحمل می کنید، ساخته و پرداخته ذهن تان است، اینطور نیست؟ اگر از ذهن فاصله بگیرید، آیا درد و رنجی باقی می ماند؟ این خود پایانی ست بر تمامی رنج ها.

لحظه ای که با تجارب تان هم هویت شده باشید، لحظه ای که با چیزی که نیستید هم هویت شده باشید، قوه ادراک تان بلا استفاده می شود. نمی توانید زندگی را آن گونه که هست مشاهده و دریافت کنید، درک تان تا حد زیادی منحرف شده است. بنابراین به محض اینکه تجربه تان از این بدن که همانا انباشتی از دنیای بیرون است، به عنوان تجربه "خویشتن" تلقی شود، به محض اینکه تجربه تان از ذهن که تلنباری ا ز عقاید و باورهای اجتماع اطراف تان است به عنوان تجربه "خویشتن" تلقی شود، نمی توانید زندگی را آن گونه که هست مشاهده و درک کنید. درک تان از زندگی در حد نیازهایتان برای زنده ماندن و بقاست و هرگز زندگی را همان گونه که هست درک نمی کنید.

در طول روز می توانید به خودتان یادآوری کنید: "من این بدن نیستم. من حتی این ذهنم هم نیستم."

اساس یوگای ایشا بر این اصل استوار شده که اگر شما اینجا بنشینید، به تجربه: "من بدن نیستم، من ذهن نیستم." دست می یابید. این تجربه یک درک منطقی یا عقلی نیست بلکه تجربه ای مداوم است. هر گونه درد و رنجی که در زندگی به آن مبتلا شده اید، از طریق بدن و یا از طریق ذهن شما وارد شده است. آیا نوع دیگری از رنج کشیدن را می شناسید؟ هر قدمی که در زندگی تان بردارید، همواره نیمه کاره است، دلیل اش ساده است، زیرا پشت همه چیز ترس از اتفاقاتی است که ممکن است برای تان بیفتد. اگر این ترس از بین برود، در این زندگی با خوشی و برازندگی تمام قدم برخواهید داشت. تا زمانی که اینجا بنشینید و تجربه تان از زندگی این باشد که شما نه این هستید و نه آن، فاصله کوچکی بوجود بیاید بین شما و بدنتان، بین شما و ذهنتان، این پایان درد و رنج است

یک افسانهٔ زیبای مصری هست که می گوید، اگر می خواهید وارد بهشت شوید، قبل از ورود دو پرسش از شما می شود. تنها در صورتی که به این دو پرسش یک "بلهٔ بزرگ بگویید اجازه ورود به بهشت را پیدا می کنید. در غیر اینصورت بیرون می مانید. پرسش اول: "آیا به خوشی و سرور دست پیدا کرده اید؟" پرسش دوم: "آیا دست به خلق خوشی برای اطرافیان تان زده اید؟" اگر این دو را انجام نداده باشید، نمی توانید مجوز ورود به بهشت را بدست آورید. اگر این دو را به انجام رسانده باشید، یعنی زندگی توام با خوشی داشته و برای دیگران نیز شادی آفرین بوده اید، نیازی نیست به بهشت بروید زیرا درواقع در بهشت هستید.

اگر از ماهیت میرای زندگی تان آگاه شوید، آیا زمانی برای عصبانی شدن و جر و بحث کردن با کسی و یا دست به کارهای احمقانه زدن در زندگی، باقی می ماند؟ زمانی که با حقیقت مرگ کنار می آیید و نسبت به میرا بودن خود نیز آگاه اید، می خواهید هر لحظه از زندگی تان را تا حد ممکن زیبا سازید. تنها افرادی که می پندارند عمر جاودان دارند، می جنگند و تا سر حد مرگ هم می جنگند. کسانی که از ماهیت شکننده و فناپذیر هستی به شکل لحظه به لحظه آگاه اند، نمی خواهند حتی یک لحظه از زندگی شان را از دست بدهند.