بریده‌هایی از کتاب بابا لنگ‌دراز

همیشه فکر و حواسش پرت است و گاهی هم که می‌خواهد کلاس را سرگرم کند و رنگ و رونقی بدهد شوخی‌های بی‌مزه می‌کند، البته ما منتهای کوشش را می‌کنیم که تبسّم کنیم ولی باور کنید که ابداً شوخی‌هایش خنده ندارد.

می‌خواهم به خودم تلقین کنم که زندگی یک صحنه بازی است و من باید آن را با مهارت بازی کنم، و اگر ببرم یا ببازم، در هر حال شانه‌ها را بالا بیندازم و بخندم.

می‌خواهم به خودم تلقین کنم که زندگی یک صحنه بازی است و من باید آن را با مهارت بازی کنم، و اگر ببرم یا ببازم، در هر حال شانه‌ها را بالا بیندازم و بخندم.

واقعاً اگر انسان بتواند در ییلاق زندگی کند در شهر ماندن دیوانگی است

راجع به مذهب با سمپل‌ها صحبت‌کردن خالی از خطر نیست. خدای آن‌ها (که دست‌‌نخورده از اجداد خویش به ارث برده‌اند) نظرتنگ، غیرمنطقی، بی‌عدالت، خسیس، منتفم و متعصب است. شکر خدا که من هیچ خدایی را از هیچ‌کس به ارث نبرده‌ام. من آزادم که خدای خود را آن‌طور که دلم می‌خواهد مجسم و انتخاب کنم. خدای من، مهربان، بخشنده، دلسوز، چیزفهم اتفاقاً خیلی هم شوخ است. من سمپل‌ها را خیلی دوست دارم. استعداد عملی آن‌ها به استعداد علمی‌شان می‌چربد. به نظر من آن‌ها از خدای خودشان بهترند. به خودشان هم گفتم و خیلی از این حرف ناراحت شدند. آن‌ها مرا کافر می‌دانند و من آن‌ها را. بالاخره ما مسایل مذهبی را از صحبت‌های خود کاملاً حذف کردیم.

ولی من تصمیم گرفته‌ام که سر راه بنشینم و توده‌ای از خوشی‌های زندگی را ذخیره کنم،

بخاری‌های جلوباز برای چس‌فیل بودادن و زیرشیروانی برای بازی روزهای بارانی و نرده‌های لیز برای سرسره‌بازی

جوانی کاری به سال و ماه ندارد مهم اینست که انسان زنده‌دل و پرنشاط باشد

شکر خدا که من هیچ خدایی را از هیچ‌کس به ارث نبرده‌ام. من آزادم که خدای خود را آن‌طور که دلم می‌خواهد مجسم و انتخاب کنم. خدای من، مهربان، بخشنده، دلسوز، چیزفهم اتفاقاً خیلی هم شوخ است.

ولی حقیقت غیر از این است و واقعاً من تنها هستم، باید تنها پشت به دیوار بزنم و با دنیا مبارزه کنم. هر گاه راجع بدان فکر می‌کنم نفسم بند می‌آید و سعی می‌کنم که راجع به آن فکر نکنم و به تظاهرکردن ادامه دهم.

  استاد شیمی می‌گوید: «طلبه‌ی حسابی کسی است که جزییات را دقیقاً بخواند.» ولی استاد تاریخ می‌گوید: «مواظب باشید و فکر خود را با شرح جزییات خراب نکنید، آن‌قدر یاد بگیرید که دورنمایی از کلیات در نظرتان بماند.» حالا ببینید این دو استاد را راضی نگاه‌داشتن چقدر مشکل و دقیق است.

خدای آن‌ها (که دست‌‌نخورده از اجداد خویش به ارث برده‌اند) نظرتنگ، غیرمنطقی، بی‌عدالت، خسیس، منتفم و متعصب است. شکر خدا که من هیچ خدایی را از هیچ‌کس به ارث نبرده‌ام. من آزادم که خدای خود را آن‌طور که دلم می‌خواهد مجسم و انتخاب کنم. خدای من، مهربان، بخشنده، دلسوز، چیزفهم اتفاقاً خیلی هم شوخ است.

«آن‌قدر در دنیا چیزهای جوراجور هست، که یقیناً همه ما مثل پادشاه سعادتمند خواهیم بود.»

. من از مردمی که می‌نشینند و رو به آسمان می‌کنند و چشم‌ها را در چشم‌خانه می‌گردانند و می‌گویند: «خواست خدا چنین بوده است» درحالی‌که یقین دارند چنین نیست خیلی عصبانی می‌شوم. افتادگی یا تسلیم و رضا یا هر چه می‌خواهید اسمش را بگذارید علامت سستی و درماندگی است. من پیرو مذهب زنده‌تر و مبارزتری هستم.

آدم هوس چیزهایی که مزه‌اش را نچشیده هرگز نمی‌کند، ولی بعد از این‌که یک بار مزه‌ی نعمتی را چشید آن‌وقت دیگر محرومیت از آن مشکل است. برای این‌که آن‌وقت آدم خود را به داشتن آن نعمت ذیحق می‌داند

بدون شک بابا خوشی‌ها عادلانه تقسیم نشده.

بابا من سِرّ خوشبختی را پیدا کرده‌ام و آن اینست که برای «حال» زندگی کن. افسوس گذشته را خوردن و به انتظار آینده به سر بردن غلط است بلکه باید از این لحظه حداکثر استفاده را کرد.

  Cher Daddy - Jambes - Longes Vcns êiés un brlok je suis trés heureuse about the farm pers que le nai jamais deen on a farm dan ma vle

چه دنیا پر از کودن است

آدم هوس چیزهایی که مزه‌اش را نچشیده هرگز نمی‌کند، ولی بعد از این‌که یک بار مزه‌ی نعمتی را چشید آن‌وقت دیگر محرومیت از آن مشکل است