بریده‌هایی از کتاب صدای تو خوبست (گفتگو با سهراب سپهری)

در هندسه شیرین خانه زنبور عسل حیرت را چشیده‌ام. در طبیعت قرینه فراوان دیده‌ام...

اگر اثری با ارزش و ماندنی باشد، جایش را باز می‌کند، مطرح می‌شود و ماندگار. و اگر بی ارزش باشد با هزار بوق و کرنا نمی‌توان آن را به خورد مردم داد و بزودی از یادها می‌رود.من حتی در روز افتتاح نمایشگاه آثارم شرکت نمی کنم چون معتقدم آنها برای دیدن کارهایم می‌آیند و با من کاری ندارند.

ما می‌رویم و آیا در پی ما یادی از دلها خواهد گذشت.

میان هوای کاشان و نیویورک اختلاف زیادی است. روزها گرم وپر رطوبت است. در این شهر گرما و کثافت هوا دست به دست هم می‌دهند. دوده شهر هم حسابی آدم را غرق محبت خود می‌کند، پنجره را که باز می‌کنی باید فرار کنی و گرنه جزو سیاهپوستان حساب می‌شوی.

به سراغ من اگر میایید نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من

دل به کف عشق هر آنکس سپرد جان به در از وادی محنت نبرد زندگی افسانه محنت فزاست زندگی یک بی سر و ته ماجراست غیر غم و محنت و اندوه و رنج نیست در این کهنه سرای سپنج...

به سراغ من اگر میایید نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من

سهراب سپهری در غروب اول اردیبهشت سال ۱۳۵۹ در بیمارستان پارس تهران به علت ابتلا به بیماری سرطان خون درگذشت.

دریافت مدرک لیسانس فارغ التحصیل شد و به دریافت نشان درجه اول علمی نایل آمد. هنگام دریافت مدال درجه اول فرهنگ در کاخ مرمر، شاه از او پرسید : به نظر شما نقاشی های این اتاق خوب است ؟سهراب [با صراحت و بدون ترس] جواب داد : خیر قربان و شاه زیر لب گفت : خودم حدس می‌زدم. ...

زندگی افسانه محنت فزاست زندگی یک بی سر و ته ماجراست غیر غم و محنت و اندوه و رنج نیست در این کهنه سرای سپنج...